۱۴ میلیارد دلار ارزش تولید از دست رفته صنعت فولاد

به گزارش می‌متالز، گزارش‌های آماری سالانه از تولید و صادرات فولاد کشور که توسط انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران منتشر شده گویای این است که در سال‌های ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ به طور مستمر شاهد کاهش تولید فولاد در کشور بوده‌ایم. براساس آمار انجمن، تولید فولاد میانی در سال ۱۴۰۳ نسبت به سال ۱۴۰۲، ۵.۷ درصد افت داشت و این کاهش برآمده از آن بود که صنعت در سال ۱۴۰۳ کمبود برق و گاز را توامان تجربه کرد. همچنین تولید گندله در سال ۱۴۰۳ تنها نیم درصد و تولید کنسانتره در این سال تنها ۶.۷ درصد بیشتر از سال ۱۴۰۳ بود. در حالی که ظرفیت تولید فولاد کشور بالاتر از ۵۰ میلیون تن در سال است، اما به دلیل کمبود برق و گاز تولید سالانه حدود ۳۰ میلیون است و بخش قابل توجهی از ظرفیت تولید از بین رفته است.

در سال گذشته در کل زنجیره ۵.۵ میلیارد دلار ارزش تولید از دست رفته اتفاق افتاد که این خسران از عدم تولید با وجود پتانسیل تولید به وجود آمد؛ این رقم در چهار سال گذشته به ۱۴ میلیارد دلار رسید.

کاهش ۹۰ درصدی برق صنعت فولاد؛ یعنی توقف تولید

امسال همچنین برای نخستین بار محدودیت برق از ۱۵ فروردین آغاز شد در حالی که پیش از این آغاز محدودیت‌ها از ۱۵ خرداد بود و به شرکت‌های فولادی ابلاغ شده که مصرف برق را به ۱۰درصد کاهش دهند، این در حالی است که در صنعت فولاد کاهش ۹۰ درصدی برق یعنی تعطیلی تولید و در این شرایط در بهترین حالت تنها می‌توان جلوی آسیب به تولید را گرفت. قطعی برق نه تنها توقف تولید را در پی دارد بلکه سبب زایل شدن مواد اولیه و آسیب دیدن تجهیزات می‌شود و این در حالی است که کارخانه‌دار باید حتی با توقف تولید، حقوق و دستمزد کارگران، اقساط بانکی، بیمه و هزینه برقی که تامین نمی‌شود را پرداخت کند.

نگاه رییس جمهور این است که تولید در اولویت قطعی برق نباشد با این حال در اواسط اردیبهشت سال جاری وزارت نیرو به شرکت‌ها اعلام کرد که برق واحد‌های فولادی به ۱۰ درصد کاهش یابد، در این شرایط وزارتخانه‌های صمت و نیرو توافق کردند که از ۱۸۰۰۰ مگاوات برق مصرفی فولاد حداکثر ۱۵ درصد آن کاهش یابد و تولید متوقف نشود.

عدالت در اعمال محدودیت‌ها

در ادامه باید گفت، کمبود برق ناشی از آن است که در زیرساخت‌ها با سرعتی که صنعت پیشرفت داشته سرمایه‌گذاری نشده، اما اکنون با علت‌ها کاری نداریم با ناترازی مواجه هستیم و تاکید داریم که در اعمال محدودیت‌ها باید عدالت در میان صنایع برقرار شود.

در شرایط کمبود برق بدترین سیاست آن است که صنعت ملزم به تولید برق شود و حتی در مواجهه کشور با کمبود برق مواخذه شود و یا به فناوری به کار گرفته شده در فولادسازی‌ها ایراد وارد آید، این حرف‌ها ریشه صنعتی و اقتصادی ندارد.

مقامات مسوول ما گاه در تاکید بر کاهش مصرف انرژی در کشور اظهار می‌کنند که مصرف گاز در ایران بیشتر از مصرف از کشوری مانند آلمان است، اما آنها نمی‌گویند که در کشوری مانند آلمان بسیاری از مصارف گاز با برق تامین می‌شود که از سوخت زغال سنگ به دست می‌آید و همین موضوع در مورد فولاد صادق است.

امروز ۷۰ درصد تولید فولاد دنیا از روش کوره بلند و با سوخت زغال سنگ حاصل می‌شود، اما در ایران تولید فولاد مبتنی بر گاز است و تولید با زغال سنگ علاوه بر اینکه آلاینده است در ایران اقتصادی نیست ضمن اینکه کشور ما از بزرگ‌ترین دارندگان ذخایر گاز دنیا به شمار می‌آید و حتی چین نیز در حال حاضر، ۳۰ درصد از تولید خود را به سمت کوره‌های قوس الکتریکی پیش می‌برد.

منبع: چیلان