«حس خوب» با همکاران

به گزارش می‌متالز، دوشنبه سوم شهریورماه سال ۱۳۹۶ روز متفاوتی برای فولاد مبارکه و به‌خصوص کارکنان ناحیه نورد سرد بود، زیرا برای نخستین بار در کشور با اتکا به توان فنی متخصصان داخلی ۱۶ پایه هیدروژنی و اتوماسیون صنعتی بومی‌سازی و جایگزین شد.

به همین مناسبت به سراغ کارکنان این واحد رفته‌ایم و درباره این موضوع با آنها گفت‌و‌گو کرده‌ایم. در ادامه مطلب سخنان برخی کارکنان واحد باکس هیدروژنی آمده است.

علیرضا علیخانی، کارشناس تولید: واحد باکس هیدروژنی در واقع قلب تپنده نورد سرد است؛ جایی که دمای بالا و گاز هیدروژن کنار هم قرار می‌گیرند تا کیفیت و خواص مکانیکی ورق‌ها ارتقا پیدا کند. وقتی ۱۶ پایه هیدروژنی را بومی‌سازی و جایگزین کردیم، فقط یک کار فنی انجام ندادیم؛ بلکه دریچه‌ای تازه از علم و تجربه در تولید گشودیم.

این پروژه برای ما آغاز راهی از جنس جرئت و جسارت بود؛ راهی که در آن توانستیم نقاط علمی تازه‌ای برای توسعه محصولات فولادی پیدا کنیم و ثابت کنیم که ما در فولاد مبارکه، در کنار یک تیم متخصص و پرتلاش، توانمندی‌هایی داریم که می‌تواند در جهان عرض‌اندام کند.

برای من و همکارانم این پروژه یک پیام روشن داشت: ما می‌توانیم با اراده و دانش، هر سد و محدودیتی را پشت سر بگذاریم. ما نشان دادیم که فعل «خواستن» در فولاد مبارکه همیشه به «توانستن» تبدیل می‌شود و این یعنی بن‌بست برای ما هیچ معنایی ندارد.

پروژه جایگزینی ۱۶ پایه هیدروژنی، یک تجربه فنی نبود؛ یک نقطه عطف در باور و جسارت ما بود. ما نشان دادیم که می‌توانیم علم، تخصص و اراده را کنار هم قرار دهیم و از دل موانع، ظرفیت‌های تازه‌ای برای توسعه صنعت فولاد کشور کشف کنیم. امروز نیز در ادامه همان موفقیت‌ها تمام کارکنان فولاد مبارکه ثابت کرده‌اند که متخصصان ایرانی در هر شرایطی می‌توانند قله‌های جدیدی را فتح کنند؛ چراکه سازندگی برای ما نه‌فقط یک وظیفه، بلکه راهی برای دفاع از آرمان‌های کشور است.

به نمایندگی از همه همکاران، از تمامی مدیران و کارکنان که در آن ایام حمایت و همکاری کردند و همچنین از مدیریت ناحیه، رئیس واحد، دفاتر فنی تولید و تعمیرات و واحد برنامه‌ریزی تولید که با حمایت‌های ارزشمندشان در این مسیر همراه ما بودند، صمیمانه سپاسگزاری می‌کنم. به‌یقین این دستاورد بزرگ بدون همدلی و پشتیبانی آنان هرگز محقق نمی‌شد.

علیرضا سلطانی، کارشناس برق و اتوماسیون: در حوزه برق و سیستم‌های کنترل، پیچیده‌ترین چالش‌ها را پشت سر گذاشتیم. از محدودیت‌های مجوز تا طراحی سطح ۲ اتوماسیون؛ اما تیم ما خواب نداشت؛ سیستم‌ها را با دقت و هوشمندی بازسازی کردیم. وقتی این پایه‌ها روشن شدند، فهمیدم که عشق به حرفه چه معنایی دارد. به عبارت بهتر، با تمام وجود حس کردیم که وقتی مهارت و عشق در هم تنیده می‌شود، هیچ مانعی توان متوقف کردن ما را ندارد.

بهروز سیفی، فورمن مکانیک: در جریان اجرای این پروژه تمام اجزای مکانیکی را در شرایط فشار و تحریم، با همت داخلی ساختیم، پایه‌ها، کوره‌ها، و کولینگ‌بل‌ها. روز‌ها گذشتند و در حین مونتاژ، در دل خود احساس غرور می‌کردیم؛ اینکه «ما ساختیم». این پروژه یعنی نشستن ریشه در خاک وطن؛ یعنی هر پیچ و مهره با دستان متخصص داخلی پیوند خورد.

محسن طباییان، فورمن برق: اجرای گسترده کابل‌کشی‌ها، تابلو‌های برق و ابزار دقیق، در گرما و سرما، مستلزم دقت و تعهد بود. هر متر کابل، هر سیگنال ورودی و خروجی، نشان می‌داد که ما بازوانی توانا هستیم که پروژه‌های بزرگ را به انجام می‌رسانند و این حس، برای تک‌تک ما شیرینی تحقق یک رؤیا را داشت.

اسماعیل قربانی، تکنسین احتراق: تنظیم کامل احتراق هیدروژنی یعنی یافتن تعادل بین انرژی و پایداری و اینکه هیچ شعله‌ای بدون نقش‌آفرینی ما به حرکت درنمی‌آمد. وقتی سیستم بدون مشکل روشن شد، انگار قلب کارخانه با نفس همان تلاش‌ها تندتر زد.

منبع: فولاد مبارکه اصفهان