به گزارش می متالز، سری به سایت رسمی sec بزنید، با گزارش عملکرد سالانه آن سازمان روبهرو می شوید که بعضی سالها 30 روز پس از اتمام سال بر روی سایت قرار گرفته و مشروح آن با ارایه تمام جزئیات 3 ما بعد در دسترس عموم قرار دارد. گزارش تفسیری مدیریت، درآمد ها، مصارف، هزینه ها و ... با تمام جزئیات گزارش شده است. از مطالعه این گزارشهای حدودا چند صد صفحه ای که فارغ می شوید، به گزارش واحد پیگیری تخلفات بر میخورید که حاکی از پرداخت های میلیون دلاری خسارت به سرمایهگذاران زیاندیده از تخلفات ناشران یا نهاد های مالی هستند. این گزارش از دریافت ارقام میلیارد دلار جریمه ناشران متخلف حکایت میکند، باز هم با بیان تمامی جزئیات. در گوشه ای دیگر تمامی سخنرانیهای بالاترین مقام این سازمان در مراسم یادبود، تقدیرها و... بدون کم و کاست آورده شده است تا همگان در جریان متن سخنرانی قرار گیرند، مبادا اطلاعاتی ارایه شود که دیگران از آن بیخبر بمانند. مبادا وعده ای در خصوص مقررات و تغییرات داده شود، گزارش باشگاه های سرمایه گذاری و sec نیز از دیگر گزارش های جذابی است که در میان انبوه گزارش های منتشر شده در سایت sec خودنمایی میکند. رسیدن به این مرحله از گزارشگری یعنی زدودن فساد، یعنی احترام به حقوق شهروندی، یعنی فعالیت در اتاق شیشهای، یعنی شفافیت، یعنی همان چیزی که رئیس دولت تدبیر بارها و بارها بر آن تاکید میکند، اما سازمان بورس و اوراق بهادار که میبایست نماد شفافیت در اقتصاد ایران باشد، به بهانه محرمانه بودن، از آن واهمه داشته و طفره میرود. نمونه بارزش، آخرین جلسه شورای عالی بورس بود که در آن فرار از شفافیت به وضوح نمایان شد. صورتهای مالی سازمان بورس و اوراق بهادار که بر اساس مقرراتی که همین سازمان برای ناشران بازار سرمایه مقرر کرده و باید 10 روز مانده به مجمع عمومی عادی سالانه انتشار عمومی یابد، درست روز جلسه شورا در اختیار اعضای شورا قرار میگیرد، تصویب میشود و جمع آوری میگردد. این که در این صورت های مالی چه چیزی نهفته است که سازمان بورس از انتشار آن برای عموم بیمناک است، سئوالی است که پاسخ مناسبی برای آن پیدا نمیشود. آیا موجودی چند هزار میلیارد تومانی حساب های بانکی سازمان بورس نگران کننده است؟ سفرهای گاه و بیگاه برخی نور چشمیها باید از نگاه عموم مردم پنهان بماند؟ یا در درآمد و مصارف سازمان بورس رازهای مگو وجود دارد؟
هر چه هست سازمانی که بابت تاخیر در ارایه صورتهای مالی و اطلاعات شرکتها، هیأت مدیره ها را به کمیته تخلفات میکشاند و از جریمه و درج در پرونده و غیره ابایی ندارد، چگونه حاضر به انتشار صورت های مالیاش نمیشود؟ چگونه انتظار دارد سازمانها و نهادهای دیگر که آنها هم ملاحظاتی از جنس مخفیکاری سازمان بورس دارند، به انتشار اطلاعات مالی مبادرت ورزند؟
در این میان اما باید به حال شورای عالی بورس گریست که قرار است متولی شفافیت برای اقتصاد کشور باشد، اما از شفافسازی سازمان بورس آنهم نه در حد sec، بلکه به صورت محدود و در اندازه انتشار صورتهای مالی عاجز مانده است.