به گزارش می متالز، از اینرو فرصتهای بکری در بازارهای کشورهای همسایه موجود است و میتوانند هدف صادراتی ایران قرار بگیرند.
بنابراین ضروری است که ایران در زمینه صادرات، نگاه فرامنطقهای خود را به سمت بازار منطقهای سوق بدهد.
از اینرو برای صادرات به کشورهای منطقه باید برنامهریزی وجود داشته باشد و در وهله نخست موضوع مهم ثبات قوانین داخلی است؛ چراکه خریداران و فروشندگان باید بدانند که در طول یک سال با قوانین ثابتی روبهرو هستند.
تغییر قوانین سبب میشود اعتبار ما در جهان از بین برود. از آنجا که بازار صادراتی به سادگی بهدست نمیآید باید بتوان این بازارها را نگهداشت.
قوانین صادراتی اگر امنیت لازم را داشته باشند، در داخل نیز سرمایهگذاری بیشتری انجام میشود اما بهدلیل باثبات نبودن قوانین برخی تمایل دارند که در کشور مقصد سرمایهگذاری کنند.
موضوع دیگر آنکه باید مزیتهای صادراتی برای صادرکننده درنظر گرفته شود؛ چراکه باید بتوان بودجه کشور را از درآمدهای نفتی جدا کرد. این درحالی است که کل آورده نفتی برای بودجه کشور حدود ۱۰۰میلیارد تومان است. اما اگر بتوان صادرات را به سمت صنعت ازجمله صنایع معدنی پیش برد، میتوان بخش قابلتوجهی را به صادرات اختصاص داد.