درحالحاضر ایران با مصرف بخش عمدهای از منابع آبی موجود در کشور، در میان ۵ کشور نخست مصرفکننده جهان قرار گرفته است. اختصاص ۹۲درصدی منابع آب کشور به صنعت کشاورزی و تنها اختصاص ۲درصد آب به صنعت کشور نمیتواند ما را در راه رسیدن به صنعتی شدن یاری دهد. این افزایش روزافزون مصرف آب در مقابل رشد جمعیتی کشور و بالارفتن میزان آب مورد نیاز آنها نشانههای خطرناکی برای کشور به همراه دارد.بنا به گفته کارشناسان، اگر برداشت از آبهای شیرین زیرزمینی ادامه یابد در عرض چند سال کشورمان به بیابان تبدیل میشود و در نسل آینده با نبود منابع آبی روبهرو میشویم و شاید این بیآبی منجر به ترک این دیار شود.همچنین در استاندارد جهانی آمده است اگر هر کشوری سالانه تا ۲۰درصد از منابع آبی تجدیدپذیر را مصرف کند خطری متوجه این منابع نخواهد بود. در مقابل، متخصصان این حوزه نیز درباره برداشت بیش از ۴۰درصد از منابع آبهای زیرزمینی هشدار دادهاند و ما شاهدیم در ایران این میزان تا ۸۵ درصد یعنی بیش از ۲ برابر این رقم انجام شده است. به نظر میرسد برداشت بهینه از منابع آبی در کشور و کنترل میزان مصرف آب، نیازمند مدیریت صحیح و برنامهریزی شده است. جمعیت ایران روزبهروز در حال افزایش است و در کنار آن صنایع ما از جمله صنایع معدنی نیز همچون دیگر بخشها در حال گسترش بوده و مصرف آب بالایی دارد بنابراین میزان مصرف آب نیز به همین میزان افزایش خواهد یافت. در اینجا دو راهکار مطرح میشود: نخست اینکه از تجهیزات و فناوریهایی که کمترین مصرف آب را دارند استفاده کنیم یا به فکر تامین آب از دیگر منابع باشیم. خوشبختانه در حوزه معدن و صنایع معدنی این ۲روش تا حدودی به مرحله اجرا نزدیک شده است.اما آنچه از سوی زمینشناسان و کارشناسان مطرح میشود اینکه حدالامکان برداشت از ذخایر آبی زیرزمینی به کمترین میزان برسد چرا که برداشت آب نه تنها باعث خشک شدن زمین میشود بلکه فرونشستهای بسیاری را به وجود میآورد. اکنون نیز در بسیاری از نقاط کشورمان فرونشستهای بسیاری اتفاق افتاده که زنگ خطری برای نسل امروز است. امیدواریم روزی برسد که ایران از رتبه نخست مصرف آب در جهان به پایینترین رتبه نزول پیدا کند تا بتوانیم بخشی از این مایع حیات را برای نسلهای بعدی سرزمینمان حفظ کنیم.
نرگس قیصری/ روزنامهنگار