طلا دیگر کم است

به گزارش می متالز، طلا از نادرترین عناصر معدنی جهان است. این فلز گرانبها حدود ۰.۰۰۳ از هر یک میلیون بخش پوسته زمین را به خود اختصاص داده است.به این معنا که اگر پوسته زمین را به یک میلیون بخش تقسیم کنیم، ۳ هزارم از هر بخش را طلا تشکیل می‌دهد. برای درک بهتر، اگر این مقدار را به یک دوره زمانی تبدیل کنیم، با یک دقیقه در هر ۲ سال برابری می‌کند، طلا از این هم نایاب‌تر است. از یک جنبه دیگر اگر همه ۱۸۶هزار تن طلای استخراج شده در سطح جهان را از شمش‌های فورت ناکس امریکا تا جواهر جشن‌های عروسی در هند و ماسک دفن شده فرعون توت‌عنخ‌آمون در نظر بگیریم و این حجم طلا را در مکعبی به ابعاد ۲۰متر و نیم ذوب کنیم، حجم آن با محدوده یکی از استخرهایی که در بازی‌های المپیک استفاده می‌شود، برابری می‌کند.
کمبود فلز زرد، یکی از اصلی‌ترین دلایلی است که باعث گرانی آن در سراسر جهان شده، به طوری که بسیاری مواقع در جایگاه پول واحد شناخته می‌شود، در حالی که پول را می‌توان همواره چاپ کرد اما با وجود تلاش‌های بسیار کیمیاگران، امکان دوباره‌سازی طلا وجود ندارد. تنها راه به‌دست آوردن طلای بیشتر، حفر معادن و استخراج کانی بیشتر است.
در سال ۲۰۱۵ میلادی (۱۳۹۴ خورشیدی) تحلیلگران موسسه گلدمن ساکس در پاسخ به این پرسش که تا چه زمانی امکان استخراج ذخایر طلا وجود دارد، پاسخ دادند: فقط تا ۲۰ سال دیگر امکان بهره‌برداری از ذخایر شناخته‌شده طلا وجود دارد. البته کلمه «شناخته شده» در اینجا قابل توجه است و اگر نظر تحلیلگران گلدمن ساکس درست باشد و آخرین قطعه شناخته شده طلا هم در سال ۲۰۳۵میلادی (۱۴۱۴ خورشیدی) استخراج شود، به معنای پایان استخراج فلز زرد نیست.
در واقع اکتشافات همانند همیشه ادامه خواهد یافت اما به نظر می‌رسد پس از آن تاریخ هزینه بالاتری بطلبد. این احتمال نیز می‌رود که تمایل سیری‌ناپذیر بشر برای این فلز گرانبها روزی او را به فضا بفرستد، همان‌طور که باراک اوباما چند سال پیش قانونی را به امضا رساند و بر اساس آن اجازه استخراج مواد معدنی تجاری موجود بر ماه و سیاره‌های دیگر را صادر کرد. گفته می‌شود بسیاری از سیاره‌های نزدیک به زمین دربردارنده فلزهای گرانبها و سایر مواد معدنی هستند که ارزش آنها به تریلیون‌ها دلار می‌رسد. آنچه به یقین می‌دانیم این است که استخراج طلا از ابتدای دهه جاری میلادی به‌صورت پیمانکاری انجام می‌شود. سال ۲۰۱۵ میلادی (۱۳۹۴ خورشیدی) شاید نقطه اوج این فرآیند بود. در فصل دوم سال ۲۰۱۶ میلادی نیز میزان عرضه طلای معدنی کمتر از میزان عرضه آن در همین بازه زمانی در سال ۲۰۱۵میلادی بود، همچنین در سال ۲۰۱۶ میلادی تولید جهانی طلا پس از ۸ سال رشد پیاپی، ۳ درصد کاهش پیدا کرد.
موسسه داده‌های علمی تامسون رویترز نیز اعلام کرد که در سال ۲۰۱۶ میلادی (۱۳۹۵ خورشیدی) تعداد پروژه‌های جدید و گسترده‌ای که در استخراج طلا روی کار می‌آیند، نسبت به سال پیش کاهشی بود و به طور کلی طلای معدنی به سمتی در حرکت بود که سال ۲۰۱۶ میلادی را با یک سیر نزولی ادامه‌دار آغاز کرد. در واقع دیگر نمی‌توان به راحتی گذشته به ذخایر طلا دسترسی داشت. ذخایر قابل دسترس، تمام شده‌اند و دیگر روزهایی که زیر پای یک نفر کلوخه‌ای می‌لغزید و تکه طلای بزرگی در زیر آن و در بستر رودخانه‌ای جا خوش کرده بود گذشته است؛ اتفاقی که در سال ۱۸۴۸میلادی (۱۲۲۷ میلادی) برای جیمز مارشال افتاد و باعث جلب توجه همه به ذخایر طلای کالیفرنیا در امریکا شد. در زمان حاضر، اکتشاف ذخایر طلا هر روز چالش‌برانگیزتر می‌شود و ابزار و فناوری‌های پیچیده‌تری را طلب می‌کند؛ فناوری‌هایی مانند تصویربرداری ۳ بعدی لرزه‌ای، حفاری هدایتی و گراویمتری (وزن‌سنجی رسوبی) هوابرد. مسئله دیگر این است که شمار سال‌هایی که بین کشف یک ذخیره اساسی طلا و تولید طلا وجود دارد، رو به افزایش است. زیاد شدن فاصله زمانی به دلیل موانعی است که در مسیر برآوردهای مربوط به امکان‌سنجی، انطباق با محیط و دریافت مجوزها و سایر مشکلات این‌چنینی وجود دارد؛ در واقع همه مراحلی که باید پیش از استخراج یک قطعه طلا انجام شود. هم‌اکنون متوسط زمان مجاز برای شروع و پایان استخراج معدن برای معادن طلا در جهان حدود ۲۰ سال است، اگرچه بسته به تصمیم‌های نظام قضایی می‌تواند گاهی بیشتر هم باشد. همین مسئله گویای یک ضعف است که نیاز به اصلاح سیاست جهانی در حوزه استخراج معدنی را مهم می‌کند. همه اینها به این معناست به یقین به سمت و سویی در حرکت هستیم که اکتشافات طلا کمتر از گذشته شود. اکتشافات جدید طلا در سال ۱۹۹۵میلادی (۱۳۷۴ خورشیدی) به اوج رسید و هزینه اکتشافات ۲۰ سال بعد یعنی سال ۲۰۱۵ میلادی به بالاترین حد خود صعود کرد. در همین سال میانگین نرخ طلا به ۱۶۰۰دلار در هر اونس رسید. در چنین شرایطی بسیاری از سرمایه‌گذاران روی فلز زرد، امیدوارند تولیدکنندگان هر چه بیشتر بر اکتشافات تمرکز کنند.
گری گلدبرگ، مدیر شرکت معدنی امریکایی «نیومونت‌مانینگ» نیز در گفت‌وگو با ماینینگ در این باره گفت شرکت او به عنوان دومین شرکت بزرگ تولیدکننده طلای جهان یکی از معدود شرکت‌هایی است که به تازگی اقدام به ساخت معادن جدید کرده است؛ یکی از این معادن «پروژه مریان» در سورینام در امریکای جنوبی و دیگری پروژه «لانگ کانیون» در ایالت نوادا در غرب امریکاست.
 گلدبرگ در ادامه توضیح می‌دهد به دلیل کاهش شمار معادن جدید طلا پیش‌بینی می‌شود عرضه آن از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱ میلادی (۱۳۹۸ تا ۱۴۰۰ میلادی) با کاهش ۷درصدی نسبت به سال‌های گذشته روبه‌رو باشد.