به گزارش می متالز، در این رویداد نیز همانند همایش پیشین، موضوع بحث درباره محصولات فولادی و مواد اولیه بود، با این تفاوت که در سمینار نخست به روشهای نوین بازاریابی و فروش محصولات پرداخته شد و در همایش دوم از نوآوریهای تجارت و فناوریهای مرتبط با این صنعت سخن گفته شد.
نکته جالب این بود که همایش دوم پذیرای مهمانان بیشتری از جمله مهمانان غیرایرانی بود که در میان آنها حضور هیاتی از تاجران هندی بیش از همه به چشم میآمد. این مهمانان ایران را به عنوان کشوری معرفی کردند که ابعاد تازهای از حضور خود در بازار جهانی فولاد نشان داده است.
پِر وستِربِرگ کارشناس شرکت سوئدی یواچتی(UHT) و یکی از دو سخنران خارجی این همایش، در ارتباط با فعالیتهای خود در ایران گفت: شرکت یواچتی به عنوان یک شرکت فعال در زمینه گرانول فلز و تصفیه مبدل تاکنون پروژههای گوناگونی در کشورهای مختلف جهان از جمله چین، افریقای جنوبی و روسیه داشته است. در ایران هم تاکنون پروژههایی داشتهایم و بهتدریج به این کشور ورود کردهایم.
وی در توضیح برداشت خود از صنعت فولاد ایران اظهار کرد: ایران در تولید فولاد از امکانات خوبی برخوردار است. این کشور، سنگ آهن، زغال سنگ، منابع متالورژی دیگر و البته گاز طبیعی دارد. در کنار آنها و آن طور که در این همایش دیدیم نیروی کار مهارتدیده هم قابلیت دیگری است که میتواند در کنار منابع طبیعی در ارتقای صنعت فولاد موثر باشد؛ داشتن چنین امکاناتی بسیار متفاوت از کشوری دیگر است که این حجم از منابع طبیعی را در اختیار ندارد (مانند ژاپن که سنگ آهن، زغالسنگ و منبع چشمگیری از انرژی ندارد.)
وستِربِرگ در پاسخ به این پرسش که ژاپن در چنین شرایطی در صنعت ساخت فولاد بسیار توانمند و از اصلیترین تولیدکنندگان است، پاسخ داد: هر کشوری راه و شرایط ویژه خود را دارد که بر همه چیز از جمله صنعت فولادسازی تاثیرگذار است. ژاپن در این زمینه خوب عمل کرده چون زندگی در ژاپن سخت است و وقتی شرایط سخت است شما باید برای بهدست آوردن سخت تلاش کنید یا اینکه بمیرید! اما در ایران ساخت فولاد آسان است هر چند بازار امروز بسیار رقابتی شده و ایران نیز مجبور است رقابتیتر عمل کند، ولی موضوع اصلی این است که وقتی همه چیز دارید با مسامحه و آسانگیری بیشتری پیش میروید، نه فقط درباره ایران که در ایالات متحده امریکا هم همین طور است. این کشور هم منابع معدنی دارد اما تولید فولاد را چندان جدی نمیگیرد، با اغماض پیش میرود و نیاز خود را با واردات تامین میکند خیلی نوآور هم نیست. در سوئد کشوری که من در آن هستم نیز برق و سنگ آهن وجود دارد اما قوانین زیستمحیطی خیلی دست و پاگیر هستند که هزینههای صنعت فولادسازی را بالا میبرد، بنابراین هر کشوری شرایط و مسیر ویژه خود را دارد.
وی افزود: از نظر من فولاد ایران به بازار نیاز دارد. بازار داخلی ایران باید رشد کند و به بازارهای خارجی راه یابد که البته من در این کنفرانس شنیدم تولید فولاد ایران کم شده که این اتفاق دلایل بسیاری میتواند داشته باشد، اما در هر حال ایران باید تلاش کند بازار خود را در زمینه محصولی زیرساختی مانند فولاد توسعه دهد و مسئله دیگری که در زمینه سرمایهگذاری در ایران وجود دارد مربوط به تهیه نقدینگی است. انتقال پول به ایران ساده نیست، البته پس از تحریمها اوضاع بهتر شد. آمدن به ایران آسان است و نهادهای صادراتی سوئد همکاری بیشتری در ارتباط با ایران دارند.
یوگاندا پالتی یکی از اعضای هیات تجاری هندی که در این همایش حضور داشت نیز دیدگاه خود را درباره صنعت فولاد ایران اینگونه توضیح داد: ایران دو مزیت دارد که برای سرمایهگذار خارجی جذاب است؛ انرژی و نیروی کار ارزان. این کشور در تلاش است در آینده نزدیک، صنعت خود را در این زمینه توسعه دهد و به ظرفیت ۵۵ میلیون تن فولاد خام در سال برسد. هند نیز از پیشتازان این عرصه است که همه اینها میتواند فرصتهای همکاری دوطرفه باشد. حتی در شرایط تحریم هم هند یکی از کشورهایی بود که مایل به همکاری با ایران بود و حالا با کمتر شدن بار تحریمها شمار بیشتری از شریکان برای ایران در چین و اروپا وجود خواهند داشت. شرکتهای هندی هم به دنبال فرصتهای مقتضی خواهند بود. البته هند هماکنون یکی از بازیگران اصلی صنعت فولاد جهان است و در کنار برزیل، مکزیک و ایران میخواهد بازار نوظهوری را بیافریند. هند اکنون یکی از اصلیترین مشتریان نفتی ایران است.
رودولف سالار مدیر فروش شرکت پریمتالز نیز از حضور بیش از ۵۰ شعبه این کشور در جهان گفت و توضیح داد: صنعت فولاد ایران در حال توسعه است و برای آینده این کشور نیز روند رو به رشدی پیشبینی میشود.
استیلپرایس دو همایش را در زمینه فولاد و مواد اولیه در یک سال و به فاصله چند ماه برگزار کرد که همایش دوم به وضوح از نظر کیفیت برگزاری و تعداد شرکتکنندگان، نسبت به همایش نخست ارتقای چشمگیری داشت.
افزایش شمار شرکتکنندگان ایرانی و خارجی در همایش دوم استیلپرایس در مقایسه با رویداد نخست آن از یک سو نشانگر تلاش ارزشمند یک موسسه خصوصی برای معرفی صنعت فولاد ایران به سرمایهگذاران ایرانی و غیرایرانی است و از سویی دیگر حضور این سرمایهگذاران میتواند نشانگر این باشد که آنها چشمانداز روشنی را برای صنعت فولاد ایران ترسیم میکنند و با وجودی که کشور همچنان از فشار بار تحریمها در رنج است، اما ویژگیهایی مانند وفور انرژی و نیروی انسانی بامهارت و توانمند، توانسته ایران را حتی در شرایط تحریم برای سرمایهگذاران به ویژهها خارجیها جذاب نگه دارد. هر چند بار تحریمها نسبت به گذشته سبکتر شده ولی حضور این افراد در همایش استیلپرایس نشانگر این بوده که جامعه فولاد حتی در شرایط بحران هم تلاش خود را برای پیمایش مسیر پیشرفت ادامه داده است.