به گزارش می متالز، کمتر از چهار سال، پس از آنکه چین تعهد داد مصرف زغالسنگ را کاهش داده و بیش از 100پروژه انرژی زغالسنگ را لغو کند، اکنون تحقیقات جدید بیانگر آن است که این کشور به عنوان بزرگترین انتشار دهنده گازهای گلخانهای جهان، همچنان ترجیح میدهد از زغالسنگ به عنوان سوخت اصلی استفاده کند.
بر اساس گزارش دیده بان انرژی جهانی، یک گروه غیرانتفاعی که ایستگاههای زغالسنگ را ردیابی میکنند، این کشور وسیع آسیایی قرار است نیروگاههای زغالسنگ را با هدف تطابق با کل ظرفیت نیروگاههای زغالسنگ اتحادیه اروپا که در حال حاضر 149 گیگاوات است، افزایش دهد.
این مطالعات نشان میدهد که در سراسر چین 148 گیگاوات نیروگاه زغالسنگی یا در دست ساخت است و یا مراحل آغازین ساخت را پیش میبرد. این گزارش همچنین اعلام میکند که در سایر نقاط جهان در مجموع تنها 105 گیگاوات نیروگاه زغالسنگی در دست ساخت است که این میزان رقم در دست ساخت چین را بسیار قابل توجه میسازد.
در حالی که سهم زغالسنگ از کل انرژی کشور چین از 68 درصد در سال 2012 به 59 درصد تا سال گذشته کاهش یافته بود، با این حال مصرف مطلق سوخت فسیلی در راستای افزایش تقاضای کلی انرژی محلی افزایش یافته است.
به منظور تامین نیازهای داخلی، دومین اقتصاد بزرگ جهان، استخراج از چهل معدن زغالسنگ را در 9 ماهه نخست سال جاری تصویب کرده است؛ این در شرایطی است که چین همچنان از "بودجه سبز" برای پشتیبانی از پروژههای مرتبط با زغالسنگ استفاده میکند.
سال گذشته در مجموع 25.5 گیگاوات به ناوگان زغالسنگی چین افزوده شد، در حالی که در سایر نقاط جهان شاهد کاهش خالص 2.8 گیگاوات از ناوگان زغالسنگی بودهایم و تعداد نیروگاههای بسته شده بیش از نیروگاههای در حال ساخت بوده است.
کریستین شیرر یکی از نویسندگان این گزارش درباره چین، در این رابطه عنوان میکند: دانشمندان حوزه تغییرات آب و هوایی بر این باورند که به منظور تحقق اهداف توافقنامه آب و هوایی پاریس، نیاز است مصرف انرژی زغالسنگ تا سال 2030 در کل جهان 70 درصد کاهش یابد تا بتوانیم در سال 2050 به طور کلی استفاده از این نوع سوخت را حذف کنیم و پیشنهاد چین در راستای افزودن به ظرفیت زغالسنگ تا سال 2035 به صورت مستقیم اهداف حذف گازهای گلخانهای را هدف قرار داده و اهداف جهانی آب و هوا را به خطر میاندازد.
شرکتهای بزرگ معدنی در راستای اهداف جهانی تغییرات آب و هوایی طی سالهای پیشین استخراج زغالسنگ خود را یا متوقف کرده و یا کاهش دادهاند. به عنوان مثال شرکت ریوتینتو دومین شرکت بزرگ معدنی جهان در مارس سال 2018 با فروش معدن زغالسنگ کسترل به طور کلی از بخش زغالسنگ خارج شد. شرکت بیاچپی نیز در ماه جولای گامی در همین راستا برداشت و گزینههایی را برای واگذاری معادن زغالسنگ حرارتی که در استرالیا و کلمبیا مستقر هستند.
با این حال به نظر نمیرسد که سهامداران بزرگترین شرکتهای معدنی جهان، دیدی دیگر به مساله استخراج زغالسنگ داشته باشند. در اوایل ماه نوامبر سرمایه گذاران استرالیایی به طرحی علیه آنچه که سیاستهای متناقض بیاچپی با اهداف توافقنامه اقلیمی پاریس خوانده میشود، رای دادند. این توافقنامه که با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانهای و گرم شدن کره زمین در سراسر جهان طراحی شده، در سال 2016 مورد امضای 200 کشور جهان قرار گرفته است.
شرکت معدنی جنوب 32 استرالیا که در سال 2015 از بیاچپی تفکیک شد، از دیگر شرکتهای معدنی است که اخیرا اعلام کرده دیگر به سمت استخراج زغالسنگ نخواهد رفت. این شرکت در اوایل ماه نوامبر، عملیات استخراج زغالسنگ حرارتی خود را به مبلغ 6.78 میلیون دلار پیش فروش کرد.
همچنین شرکت آنگلو امریکن که به تازگی به عنوان شرکت معدنی برتر شناخته شده خبر از قطع استخراج زغالسنگ در آینده نزدیک داده است. این شرکت هدف خود را برای سال 2021 26 میلیون تن تعیین کرده است در حالی که پیش از این هدف سال 2021 را استخراج 30 میلیون تن زغال سنگ عنوان کرده بود.