به گزارش می متالز، شهاب جوانمردی در یادداشتی نوشت:
«در ارزیابی استارت آپ های بزرگ و تک شاخ باید دو مساله بزرگ شدن کسب وکارهای نوپا و انحصارگری را از هم جدا کرد. از سوی دیگر باید در رفع نگرانی های امنیتی، به این نکته توجه کرد که جذب سرمایه خارجی یا حضور سرمایه داران کشورهای دیگر در اکوسیستم استارت آپی، مساله ای جدا از حفاظت اطلاعات است.
یک بنگاه اقتصادی تا زمانی که بزرگ نشود، در اقتصاد اثری ندارد. بنابراین باید از بزرگ شدن یک استارت آپ، گردش مالی قابل توجه و سهم بالای آن در انجام خدماتی که ارائه دهنده آن است، خوشحال بود.
مساله دوم، انحصارگری کسب وکارهای بزرگ است. به این معنا که با استفاده از روش ای نامطلوب، اجازه نمی دهد کسب وکار دیگری در کنار او رشد کند یا با انحصار در قیمت گذاری، شرایط مورد نظر خود را به مشتری تحمیل می کند. به نظر من باید جلوی چنین کنش هایی را در اکوسیستم استارت آپی را گرفت.
جذب سرمایه خارجی در اکوسیستم استارت آپی، موضوعی متفاوت از حفاظتِ اطلاعات مشتریان و شهروندان است. جذب سرمایه خارجی در هر یک از بخش های اقتصاد، ممکن است اما اینکه با چه قوانین و ابزارهایی از اطلاعات صیانت می کنیم، موضوع دیگری است. آیا قوانین کشور ما که ناظر بر عملکرد سرمایه گذاران است، چه داخلی و چه خارجی، از اطلاعات صیانت می کند؟
در این بین مساله ما صرفا سرمایه دار خارجی نیست. ممکن است یک سرمایه گذار داخلی هم اطلاعات زیادی را کسب کرده و از آن سواستفاده کند یا به طرف خارجی بفروشد. این قوانین و نظارت هاست که باید جلوی وقوع چنین مشکلاتی را بگیرد. به بهانه حفاظت از اطلاعات و مسائل امنیتی نمی توان جلوی ورود سرمایه گذار خارجی را گرفت. دستگاه های امنیتی باید کار خودشان را بکنند، منشا پول را شناسایی کنند، از ورود پول های کثیف به اقتصاد جلوگیری کنند اما نباید با نگاه امنیتی به فعالیت استارت آپ ها، به افکار عمومی آدرس غلط داد و در جامعه سوتفاهم ایجاد کرد. با عرضه اطلاعات ناقص به مردم، زمینه جهت گیری های غلط در جامعه ایجاد می شود. گروهی از مردم کسب وکاری را تحریم می کنند بدون اینکه آنچه دلیل اعتراض آن هاست، به واقع درست بوده باشد.»