اصولی که اجرایی شدن آن میتواند به جذب سرمایهگذاری در کشور کمک بسیاری کند و تا زمانی که در این خصوص گامی برداشته نشود، نمیتوان شاهد رشد سرمایهگذاری در بخش معدن بود. ترغیب سرمایهگذاران برای ورود به بازار فولاد کشور یکی از مواردی است که در 6 دوره برگزاری همایش چشمانداز صنعت فولاد و معدن ایران از سوی مسوولان مرتبط با این صنعت بررسی میشود و راهکارهایی برای تحقق هدفگذاری صورت گرفته پیشنهاد میشود، در این خصوص نیز از شرکتهای بزرگ برای شرکت در این همایش دعوت میشود تا زمینه برای ورود این سرمایهگذاران به کشور فراهم شود. اما هفتمین دوره این همایش در سال جاری علاوه بر بررسی وضعیت تولید این محصول استراتژیک سه اصل رقابتپذیری براساس قیمت تمام شده، الزامات صادرات و بازارهای منطقه برای محصولات داخلی، پیشبینی قیمت محصولات فولادی و مواد اولیه در سال 1396 نیز مورد ارزیابی قرار میگیرد. درخصوص آخرین وضعیت این محصول استراتژیک گفتوگویی داشتیم با بهرام شکوری، رئیس کمیسیون معادن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران که در ادامه میخوانید:
با بررسی ضریب همبستگی رشد تولید ناخالص داخلی، تجارت و سرمایهگذاری مستقیم خارجی جهان طی سالهای 2008 تا 2016، اهمیت تسهیل جذب سرمایه به خصوص سرمایهگذاری خارجی آشکار و رابطه مثبت و معناداری بین سرمایهگذاری مستقیم خارجی بر تجارت و تاثیرپذیری بالای آن بر GDP نمایان میشود. این در حالی است که ایران در بین کشورهای منتخب در حال توسعه مانند برزیل، شیلی و ترکیه با جذب حدود 2 میلیارد دلار در سال 2015، پایین ترین جذب سرمایهگذاری مستقیم خارجی را دارا است. در این بین کشوری نظیر ترکیه در ژوئن سال 2003 میلادی، قانونی در حمایت از سرمایهگذاری خارجی را تصویب کرد. در این قانون آزادی سرمایهگذاری در ترکیه با حذف تمامی موانع قبلی از قبیل نیاز به تاییدیه رسمی الزام انتقال سهم از سرمایهگذاران خارجی به دولت یا شرکای داخلی، نیاز به داشتن و وارد کردن یک میزان حداقلی از سرمایه، تضمین مجدد ضمانتنامههای موجود در یک بستر شفاف و با ثبات برای سرمایهگذاران و ارتقای سیاستهای سرمایهگذاری خارجی برای هماهنگ شدن آنها با استانداردهای بینالمللی سرمایهگذاری، بستر را برای جذب سرمایهگذار خارجی فراهم کرد.
ایران تغییر قانون جلب و حمایت سرمایههای خارجی (LAPFI) به تشویق و حمایت از سرمایهگذاری خارجی (FIPPA) را در دستور کار قرار داده است تا به این طریق شرایط برای جذب هرچه بیشتر سرمایهگذار خارجی در کشور فراهم شود.
در قانون جدید تشویق و حمایت از سرمایهگذاری خارجی ایران برای گسترش حوزه فعالیت سرمایهگذاران خارجی و امکانپذیر شدن سرمایهگذاری در زیرساختها مدنظر قرار گرفته است، همچنین به رسمیت شناختن روشهای جدید سرمایهگذاری افزون بر سرمایهگذاری مستقیم خارجی، نظیر تامین مالی پروژه ها، ترتیبات بیع متقابل و انواع روشهای ساخت، بهرهبرداری و واگذاری، فرآیند کوتاه و سریع درخواست پذیرش و تصویب سرمایهگذاری خارجی (15 روز)، ایجاد تشکیلات واحد با نام مرکز خدمات سرمایهگذاری خارجی در سازمان سرمایهگذاری و کمکهای اقتصادی و فنی ایران به منظور حمایت متمرکز و مؤثر از فعالیتهای سرمایهگذاران خارجی در ایران و آزادسازی بیشتر سازوکارهای ارزی برای استفاده هرچه بیشتر از سوی سرمایهگذاران خارجی، از جمله تغییرات این قانون جدید جذب سرمایهگذاری خارجی در کشور است.
با اجرایی شدن برجام و رفع برخی تحریمهای تجاری، حجم سرمایهگذاری خارجی طرحهای صنعتی، معدنی و تجاری مصوب در هیات سرمایهگذاری خارجی تا 25 آبان سال 1395 برابر 8/ 4 میلیارد دلار اعلام شده این در حالی است که با وجود تمایل شرکتهای خارجی برای ورود به بازارهای ایران و سرمایهگذاری در پروژهها با قوانینی همچون قانون تشویق و حمایت از سرمایهگذاری خارجی (FIPPA) در کشور، کمتر در پروژههای معدنی سرمایهگذاری خارجی دیده میشود.
در این زمینه تا زمانی که دولت برنامه ثبات اقتصادی واقعی را اجرایی نکند، کمتر شاهد سرمایهگذاری مستقیم خارجی بهخصوص در بخش معادن در ایران خواهیم بود. بر این اساس برنامه ثبات اقتصاد واقعی باید مبتنی بر سه اصل باشد: 1- سیاست تثبیت و انضباط پولی و مالی 2- سیاستهای تثبیت و شفافیت قانون 3- تسریع روند خصوصیسازی و فعال کردن سرمایهگذاری دولت در پروژههای زیرساختی. بنابراین با وجود اجرایی شدن برجام و تمایل شرکتها در ورود به بازار ایران، تا زمانی که اصول فوق در کشور اجرا نشود، سرمایهگذاری خارجی رشد چندانی نسبت به سالهای گذشته نخواهد داشت. با مدیریت و اجرای سه اصل فوق گامهای پذیرش سرمایهگذاری خارجی در بخش معدن و صنایع معدنی میتواند با جهتدهی اصولی شکل گیرد. در ایران با توجه به پتانسیلهای زیاد مواد معدنی فضای سرمایهگذاری فراهم است، اما سیاستهای چندگانه و متغیر این فضا را پر ریسک کرده و سرمایهگذار خارجی را که به دنبال تضمین منافع و سودآوری سرمایهگذاری خود است، دچار تشویش در انتخاب میکند. تا زمانی که حمایت از سرمایه، چه سرمایه داخلی و چه سرمایه خارجی در کشور نهادینه نشود و دولت از منافع بنگاههای بخش خصوصی به جد حمایت نکند، نمیتوان انتظار جذب سرمایه خارجی را داشت.