به تولید واقعی ۵۵ میلیون تن فولاد نمی‌رسیم/ تجمیع فولادسازان در جنوب کشور

به گزارش می متالز، مهران محجوب‌نژاد اظهار داشت: با توجه به مطالعات طرح جامع فولاد کشور، پیش‌بینی ما این است که تا پایان سال جاری، به میزان حدود ۴۰ میلیون تن در زنجیره فولاد ظرفیت‌سازی خواهد شد. همچنین بنا بر اطلاعات موجود، تولید واقعی ما در همین مدت، به حدود ۲۶ تا ۲۷ میلیون تن خواهد رسید. آخرین آمارها در این مورد نشان می‌دهد که ما در بخش میانی زنجیره فولاد، ۹ درصد رشد تولید متوسط سالیانه را تجربه کرده‌ایم.

وی همچنین درباره صادرات در حوزه فولاد، بیان کرد: پیش‌بینی ما در مورد صادرات نیز با توجه به آمارهایی که تا امروز ارائه شده، این است که میزان صادرات محصولات میانی و نهایی فولادی در سال بالغ بر ۱۱ تا ۱۲ میلیون تن خواهد بود.  

معاون برنامه‌ریزی شرکت مهندسی بین‌المللی فولاد تکنیک، وضعیت صنعت فولاد کشور را از نظر واردات محصولات فولادی، این طور بیان کرد: با توجه به اینکه در حال حاضر مقادیری از محصولات مورد نیاز صنایع داخل کشور را از تولیدکنندگان داخلی تامین می‌کنیم و همچنین با در نظر گرفتن وضعیت رکود اقتصادی فعلی کشور که بر بخش صنعت حاکم بوده است، در سال حدود ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار تن محصولات با ارزش افزوده خواهیم داشت؛ البته جا دارد که ما در این بخش ظرفیت‌هایی که به صورت غیرفعال درآمده‌اند را مجددا فعال کنیم و فرصت سرمایه‌گذاری را در بخش تولید محصولات با ارزش افزوده بالا داشته باشیم.

توجه به ارزش افزوده در طرح جامع فولاد

محجوب در ادامه صحبت‌های خود درباره طرح جامع فولاد، اذعان کرد: زمانی که طرح جامع فولاد کشور مطرح شد، زنجیره فولاد کشور با عدم توازن جدی روبه‌رو بود. یعنی مثلا ما از یک سو سالانه بیش از  ۲۶ میلیون تن صادرات سنگ‌آهن داشتیم و از سوی دیگر صنایع فولاد در کشور با کمبود جدی گندله و کنسانتره روبه‌رو بودند که این وضعیت در چند سال اخیر به توازن نسبی رسیده است.

وی در مورد صادرات سنگ‌آهن و کنسانتره از کشور، تصریح کرد: در حال حاضر، وضعیت ایجاد ارزش افزوده در صنعت فولاد کشور بسیار مطلوب‌تر از سال‌های گذشته است؛ ولی این وضعیت می‌تواند بهتر از این باشد. تولید محصولات با ارزش افزوده بالا علاوه بر سودآوری اقتصادی‌ که برای کشور می‌تواند داشته باشد، از دیدگاه زیست‌محیطی نیز می‌تواند به نفع ما باشد؛ زیرا در حلقه‌های پایین‌دست زنجیره فولاد اثرات آلایندگی به مراتب کمتر از حلقه‌های بالادست است.

مشاور طرح جامع فولاد کشور با اشاره به اینکه نباید جذب ارزش افزوده را به راحتی در اختیار سایر کشورها قرار دهیم، یادآور شد: به همین دلیل نیز یکی از اولویت‌های ما در راستای تکمیل طرح جامع فولاد کشور، مطالعات تولید محصولات فولادی با ارزش افزوده بالاتر است.

جایگاه صنایع کوچک در طرح جامع

وی درباره جایگاه صنایع کوچک و متوسط در طرح جامع فولاد کشور، عنوان کرد: یکی از نکاتی که در هنگام تدوین طرح جامع فولاد کشور در نظر گرفته شده بود، موضوع سهم و جایگاه صنایع کوچک و متوسط کشور در این طرح بود. بر همین اساس، یک راهکار منطقی و عملی، این بود که واحدهای فولادی باهم ادغام شوند و واحدهای بزرگ با ظرفیت‌های بهینه اقتصادی را ایجاد کنند.

وی در این مورد اضافه کرد: در سال ۱۳۹۳ که طرح جامع فولاد تصویب شد، برای رسیدن به این هدف، دو طرح ۱۰ میلیون تنی را پیشنهاد دادیم که یکی از آن‌ها در منطقه هرمزگان و دیگری در منطقه چابهار واقع شده بود و حتی در آن زمان، نظر ما این بود که بتوانیم آن دسته از طرح‌های فولادی را که درصد پیشرفت آن‌ها پایین بوده و هنوز هزینه ‌زیادی برای راه‌اندازی پروژه صرف نکرده‌اند را متقاعد کنیم تا از نقاط مرکزی کشور جمع شوند و در جنوب کشور، یک مجموعه با ظرفیت بالا را تشکیل دهند؛ البته با پیگیری‌هایی که انجام دادیم، متوجه شدیم که با توجه به مجوزهای صادر شده برای هریک از این پروژه‌ها، امکان جابجایی آن مشکل است.

معاون برنامه‌ریزی شرکت مهندسی بین‌المللی فولاد تکنیک درباره وضعیت کنونی طرح جامع فولاد کشور و برنامه‌های مرتبط با آن ابراز کرد: در حال حاضر، دو ظرفیت بزرگ در جنوب کشور به صورت همزمان در حال انجام است که یکی از آن‌ها در منطقه هرمزگان ظرفیت چهار میلیون تنی دارد و در آینده به تدریج به ظرفیت ۱۰ میلیون تن در سال خواهد رسید.

وی در خصوص طرح دیگر در حال اجرا در جنوب کشور، عنوان کرد: همچنین کنسرسیومی در چابهار تشکیل شد و بزرگان معدنی و فولادی کشور تصمیم گرفتند مواد معدنی را از خارج کشور(خصوصا معادن استرالیا) به این منطقه بیاورند و بتوانند محصولات فولادی با ارزش افزوده بالا تولید کنند؛ تا هم بخشی از نیاز مصرف‌کنندگان داخلی را مرتفع کند و هم اینکه بتوانیم قسمتی از آن را در قالب محصولات صادراتی، به کشورهای دیگر عرضه کنیم.

در تولید واقعی از برنامه چشم‌انداز عقب هستیم

محجوب در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به برنامه‌های صنعت فولاد تا موعد چشم‌انداز ۱۴۰۴، بیان کرد: بر اساس آمارهایی که تا امروز در رابطه با صنعت فولاد و سند چشم‌انداز ارائه شده و می‌شود و نیز با توجه به گزارش‌هایی که از روند ظرفیت‌سازی‌های انجام شده به دست ما می‌رسد، این طور به نظر می‌رسد که کشور ما تا موعد سند چشم‌انداز، در بحث ایجاد ظرفیت بتواند به حد نصاب ظرفیت تولید ۵۵ میلیون تن فولاد در کشور برسد و از این نظر مشکلی نخواهیم داشت.

وی در این باره تاکید کرد: البته به نظر می‌رسد در در بحث تولید واقعی، ما با توجه به این موضوع که ما تا امروز زیرساخت‌های مورد نیاز برای این میزان از تولید فولاد و مولفه‌هایی مثل حمل‌ونقل و صادرات را مهیا نکرده‌ایم، قطعا نمی‌توانیم به این میزان از تولید برسیم. اگر بتوانیم با معیارهای جهانی در مدت باقی مانده حرکت کنیم، به نظر می‌رسد بتوانیم به حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد این میزان برسیم و این میزان از تولید، دستاورد مطلوبی شمرده می‌شود.