به گزارش می متالز، چندی پیش، دولت هند اعلام عمومی کرد که قصد دارد تا سال 2025، بالغ بر 300 میلیون تن ظرفیت تولید فولاد جدید به سامانه تولید فعلی اضافه کند. این اقدام دولت هند، در راستای پاسخگویی به نیاز صنعت ساختمانسازی و زیرساختهای این کشور، اتخاذ شده است چراکه جمعیت شهری این کشور، رو به افزایش است. بنا به پیشبینی مؤسسه CRU، تا 20 سال آینده، هند بیشترین رشد تقاضای فولاد را در جهان، تجربه خواهد کرد. پیشبینی تحلیلگران این مؤسسه حاکی از این است که مصرف محصولات نهایی فولاد در هند تا سال 2021 از 100 میلیون تن گذر خواهد کرد و تا سال 2035، به مرز 280 میلیون تن خواهد رسید. در نتیجه این رشد فزاینده، فرآیند تولید فولاد نیز دستخوش تغییر خواهد شد. پیشبینی میشود که کورههای بلند فولادسازی هم در ابعاد و هم در تکنولوژی ساخت، خود را با این حجم تقاضا، وفق دهند. طبق آماری که مؤسسه CRU در فوریه امسال منتشر کرد، تعداد 10 عدد کوره بلند جدید تا 10 سال آینده به بهرهبرداری خواهد رسید. فهرست این کورهها به همراه ظرفیت آنها و زمان بهرهبرداری، در جدول زیر آمده است.
همانطور که در جدول بالا مشاهده میشود، همه کورهها ظرفیتی بین 3 تا 4 هزار مترمکعب دارند. مجموع ظرفیت کوره بلند جدیدی که تا سال 2026 مورد بهرهبرداری قرار خواهد گرفت، معادل 77 هزار و 500 مترمکعب است که تا 10 سال آتی تحت بهرهبرداری قرار میگیرند.
هند از قدیم صاحب تعداد زیادی کورهبلند فولادسازی با ابعاد کوچک بوده است. به طوری که سال گذشته، کورههای بلندی که حجم آنها بین 1 تا 2 هزار مترمکعب است، کمتر از نیمی از ظرفیت فولادسازی هند را بهخود اختصاص دادند. معمولا سرمایهگذاری مناسبی روی این کورههای کوچک انجام نمیگیرد که بهدلیل نتایج اقتصادی ضعیفتری است که نسبت به کورههای حجیمتر دارند. از دیگر معایب این کورههای کمحجم، میتوان به آلودگی بیشتر آنها اشاره کرد. تحلیلگران مؤسسه CRU معتقدند که این کورههای کمبازده، به تدریج، از گردونه تولید خارج خواهند شد و جای خود را به کورههای بلند پربازده با حجم 3 تا 4 هزار مترمکعب میدهند.
افزایش حجم کوره بلند، به معنی افزایش وزنی است که بار کف مخزن آن باید تحمل کند. با در نظر گرفتن این شرایط، کلید بازده بیشتر، یافتن ساختاری است که استحکام مناسبی داشته باشد تا گردش گاز در آن به راحتی و به صورت همسان صورت بگیرد و در نتیجه، واکنش احیاء با بازدهی بالاتری اتفاق بیفتد. علاوه بر این، بهبود عملکرد کوره، به کاهش حجم سرباره منتهی میشود و این به معنای صرف انرژی کمتر (حجم کک مورد نیاز کمتر) برای ذوب است. از همین رو، اگر کک با کیفیت پایین استفاده شود، به علت اینکه استحکام آن پس از فرآیند احیاء کم خواهد بود، در کورهبلندهای حجیم، خواهد شکست و نفوذپذیری بار کوره را بهشدت کاهش خواهد داد. از همین رو، اهمیت کیفیت کک مورد استفاده در این کورهها، به مراتب بیشتر خواهد شد و به تبع آن، تقاضای هند به سمت زغالسنگ ککشوی سخت، تغییر خواهد یافت.