به گزارش می متالز، محمدرضا ماشاالهی با تاکید بر بیاطلاع بودن اغلب دانشجویان و مراکز دانشگاهی و علمی استان از نیازهای روز کارخانهها و واحدهای صنعتی، ادامه داد: باید سامانه الکترونیکی یا وبگاه تخصصی درست کنیم که در آن ضمن اعلام نیازهای روز صنعت استان، خروجیهای پژوهشی دانشگاه در اختیار مدیران کارخانجات و صنایع قرار بگیرد.
وی با تاکید بر نیاز روزافزون صنعت به دانشگاه در شرایط سخت جنگ اقتصادی اضافه کرد: امروز ضرورت دارد دست بخش تعمیرات و مهندسی شرکتهای تولیدکننده فناورمحور در دست دانشگاه باشد؛ به خاطر اینکه قطعاتی که نیاز داریم یا نمیتوانیم وارد کنیم یا در این وضعیت بسیار گران هستند.
ماشاالهی ضمانت ندادن دانشگاهها به صنایع را دلیل قطع ارتباط دانشگاه و صنعت در استان قزوین عنوان کرد و گفت: برای نمونه اگر دانشجویی بیاید و با پژوهش اشتباه خود به صنعت خسارت بزند، چه کسی قرار است این خسارت را جبران کند؟ کدام کارخانهدار سرمایهاش را در اختیار امتحان کردن پژوهشی میگذارد که امتحان خود را پس نداده است؟
وی ادامه داد: قطعاً هم صنعت (بخش خصوصی) و هم دانشگاه هر دو هوشمندند؛ اما به دلایل فرهنگی نمیتوانند با هم ارتباط برقرار کنند که در اینجا دولت باید مداخله کند و رابطه پایدار و معناداری بین دانشگاه و صنعت ایجاد کند.
این تولیدکننده قزوینی با ابراز تاسف از تعیین نشدن درجه ریسکپذیری صنایع و کارخانجات مختلف، گفت: متاسفانه دولت به صنایع پرریسک و نوین مانند صنعت سولار (انرژی خورشیدی) و صنایع تثبیت شده مانند خودروسازی یکسان نگاه میکند و به همین خاطر تولیدکننده صنعتگر حوزه سولار مجبور است پس از هزینههای زیادی که در بخش تحقیق و توسعه و ایجاد کارخانه میکند، ظرف 6 ماه همه این سرمایه گذاریها را دور بریزد، چون پیشرفتها در این صنعت ماه به ماه بهروز میشود.
ماشاالهی حمایت از صنایع نوین و روبه رشد را از وظایف دولت دانست و افزود: یکی از کارهای دولت در کشورهای پیشرفته، تعیین درجه ریسکپذیری صنایع با کمک پژوهشهای دانشگاهی است که تا امروز در استان ما به هیچ عنوان مطرح نشده است. اصولاً صنایع نوآور محتاج حمایت دولتی در حیطه پژوهشی هستند که متاسفانه مسئولان به این مسئله بیتوجهند.