رِجینا لوپِز وزیر محیطزیست و منابع طبیعی فیلیپین مصرانه بر موضع ضدمعدنی خود پافشاری میکند و دستور تعطیلی معادن کشور را میدهد، رودریگو دوتِرته رییسجمهوری کنونی فیلیپین که این زن وزیر را منصوب کرده نیز از وی پشتیبانی میکند. اتخاذ چنین رویکردی از سوی سیاستمداران کشوری که ذخایر غنی از مواد معدنی دارد، دو وجه پیدا میکند؛ یک طرف ذخایر طلا، نقره، نیکل و کرومیت است که میتواند منبع درآمدهای چشمگیری باشد به ویژه اینکه فیلیپین همپای اندونزی از بزرگترین تولیدکنندههای نیکل جهان است و تغییری که در فعالیتهای معدنی خود میدهد، قیمتهای جهانی نیکل را از خود متاثر میسازد و دیگری ظهور شخصیتی مانند لوپز است که در قامت یک فعال زیستمحیطی، سِمَت وزارت را بر عهده دارد و در برابر اعتراض سرمایهگذاران معدنی هم انعطافی از خود نشان نمیدهد، سرمایهگذاران میگویند این زن از قوانین تعرض میکند و رجینا هم پافشاری میکند که تخریب محیطزیست برخلاف قانون است و رییسجمهور هم اعتقاد دارد فیلیپین بدون نیاز به معادن میتواند از پس تامین نیازهای اقتصادی جامعه بربیاید، این جا نقطه اوج تضاد و تخاصم میان طرفداران محیطزیست و ذینفعان استخراج مواد معدنی است.
اینکه لوپز در مقام یک فعال زیستمحیطی به طرفداری از حفظ رودها و سواحل اصرار داشته باشد، عجیب نیست، اما مسئله اینجاست که دوترته هم از این سیاست حمایت میکند و کشور را از فرصتهای شغلی و درآمدهایی که میتواند سرمایهگذاران را از آن بهرهمند کند محروم میکند و در هر صورت حالا فیلیپین شده جهنم معدنیها.