به گزارش می متالز، فرسوده شدن زیرساختها، افزایش جمعیت و تقاضای توسعه اقتصادی باعث میشود کشورها تمایل به انتقال منابع مالی بیشتر به حوزۀ حملونقل، تولید انرژی و سایر سیستمهایی که به رشد کمک میکنند، داشته باشند. با اینحال، در سال 2013 تحقیقات مؤسسه بینالمللی مکنزی نشان داد، بهرغم افزایش سرمایهگذاریها در این زیرساختهای اقتصادی، همچنان شکافی بین وضعیت مطلوب و سرمایهگذاریهای موجود وجود دارند. بنابراین، در سال 2015، حدود 9.5 تریلیون دلار معادل 14 درصد از تولید ناخالص داخلی جهان صرف زیرساختها شد. املاک و مستغلات، زیرساختهای اجتماعی و حملونقل بخش عمدهای از این سرمایهگذاریها را به خود اختصاص دادهاند.
در این میان، چین بزرگترین بازار زیرساختها در سال 2015 را به خود اختصاص داده است (38درصد از کل سرمایهگذاریهای جهانی). پس از آن، امریکای شمالی با 21درصد و غرب اروپا با 17درصد در جایگاههای بعدی قرار دارند. در طول پنجسال گذشته، سریعترین رشد سرمایهگذاری در زیرساختها متعلق به هند، چین و امریکای شمالی بوده که رشد سالیانه آنها به ترتیب 10، 7 و 3 درصد است.
با اینحال، مؤسسه مکنزی میگوید این حجم سرمایهگذاری هنوز هم کافی نیست و تا سال 2035، هرساله حداقل 3.7 تریلیون دلار سرمایهگذاری در زیرساختهای لازم برای رشد اقتصادی مثل جادهها، راهآهن، بنادر، فرودگاهها، برق، آب و مخابرات نیاز است. 54درصد از سرمایهگذاریهای مورد نیاز در قاره آسیا خواهد بود که بیشترین سهم آن نیز به دو کشور که پرجمعیتترین کشورهای جهان هستند و بیشترین سرعت رشد را دارند، تعلق دارد. چین، 34درصد نیاز جهانی و هند 8درصد را تشکیل خواهد داد. سرمایهگذاری در بازارهای نوظهور ادامه خواهد یافت و تا سال 2035، تقریباً دوسوم سرمایهگذاریهای زیرساختی در اقتصادهای نوظهور مورد نیاز خواهد بود. این میزان سرمایهگذاری، اثر مستقیم بر بازار مس دارد. با افزایش سرمایهگذاری در زیرساختها، تقاضای جهانی مس که اکنون به بالاترین سطح در چهارسال اخیر رسیده است، باز هم افزایش خواهد یافت. این موضوع در کنار کاهش عیار و میزان ذخایر موجود مس، عاملی برای تحرک بیشتر قیمت جهانی مس خواهد بود.
از سوی دیگر، کشورهای اروپایی هم که هزینههای خود در بخش زیرساختها را در طول دوران بحران مالی جهانی و پس از آن کاهش دادهاند، اکنون متوجه شدند سرمایهگذاری در این بخش یک ضرورت است و بنابراین مجدداً طی سالهای 2013 تا 2015، شروع به سرمایهگذاری در بخش زیرساختها کردهاند. ایالات متحده هنوز در تلاش برای رسیدن به سطح سرمایهگذاریهای خود پیش از بحران مالی است و کشورهایی همچون استرالیا و چین سرمایهگذاری خود را نسبت به تولید ناخالص داخلی کاهش دادهاند که این اقدام مسلماً یک گام درست در مسیر توسعه اقتصادی بوده است. در میان اقتصادهای نوظهور، هند، اندونزی و آفریقای جنوبی نیز میزان سرمایهگذاری خود را افزایش دادهاند.