آقای کرباسیان درب گمرک را ببندید

به گزارش می متالز، اما از آنجا که قوانین در کشور ما با تاخیر طولانی اصلاح و با شرایط جدید منطبق میشود، اجازه ورود همه نوع کالا هنوز به قوت خود باقی است و کسی آنرا با شرایط جدید تطبیق نداده است. دو سال اخیر « اقتصاد مقاوتی تولید و اشتغال» بود. امسال نیز «حمایت از کالای ایرانی» نامیده شده. اما کافی است مسولان کشور بدون تشریفات و بعنوان یک مشتری عادی سری به فروشگاهها بزرگ و کوچک سطح شهر بزنند.

برای مثال من در تعطیلات عید به یکی از فروشگاه بزرگ و شناخته شده در شمال کشور رفته بودم. در قسمت لواز خانگی آن انواع ظروف و لوازم جانبی مشروبات الکلی در مدل های مختلف در معرض فروش بود. همه این ظروف وارداتی هستند. مورد دیگراخیرا به یکی از فروشگاههای حیوانات خانگی رفته بودم.  پوشال زیر پای حیوانات خانگی که از تراشه های چوب بدست آمده، هم ایرانی دارد و هم خارجی. قفس پرنده، سبد حمل حیوانات، غذای حیوانات و .... . ظروف چینی خارجی بسیار لوکس، مبلمان خارجی لوکس و بسیاری از اقلام دیگر که هر یک از ما می توانیم نمونه های بسیار زیادی برای آنها ذکر کنیم.

حال سوال من از مسولان وزارت اقتصاد و دارایی بعنوان سازمان مافوق اداره گمرک و سیاست گذار آن این است، چرا هنوز درب گمرک برای واردات هر کالایی باز مانده است؟

شرایط کشور نسبت به سالهای 1376 تا 1384 که دولت تصمیم گرفت هر کالایی را با پرداخت سود و عوارض گمرکی میتون قانونی وارد کرد، تغییر کرده. ما دوره های تحریم سختی را داشته و داریم. بدتر از همه تحریم دلاری است که باعث می شود برای مبادلات ارزی مشکلات عدیده داشته باشیم. از سوی دیگر خروج ارز از کشور برای ما هموراه مسئله مهمی بوده است. واردات این کالاهای لوکس و غیرضروری نیز خود باعث افزایش تقاضای دلار در کشور میشود. همه این موارد معضل دیگری بوجود می آورد که  قدرت خرید پول ملی را به چالش کشیده می شود.

واقعا برای من بعنوان یک روزنامه نگار که هر روز اخبار مربوط به قیمت ارز، واردات، تحریم های اقتصادی، مشکلات تولید کنندگان، رکود اقتصادی، بیکاری و غیره را دنبال میکند، برایم جای سوال دارد که چرا هر کالای لوکس و غیرضروری را قانون  وارد کشور می کنند؟؟

ما در شرایط سخت اقتصادی کنونی با مشکلات عدیده رکود و بیکار مواجه هستیم. هر روز از گوشه ای فریادهای اعتراض و استمداد بلند میشود. اما همچنان کشور را مانند مرفه ین بی درد و تازه به دوران رسیده اداره می کنیم. اگر واقعا قصد بهبود شرایط اقتصاد کشور را داریم و قرار است از وضعیت کنونی خارج شویم، اول باید درب جیب هایمان و درب گمرک را ببندیم.

مگر قرار نبود که خودکفا باشیم؟ مگر قرار نبود که همه نیازهایمان را خود مان تولید کنیم؟ پس چه شده که حالا مثل آب که در آبکش ریخته باشند، از کشور ارز خارج میشود و بازار هدف کالاهای بی کیفیت، لوکس و غیر ضروری چین و سایر کشورهایی که تا چند سال پیش جهان سومی و عقب مانده تر از ما بودند شده ایم؟

پس آقای کرباسیان لطفا برای حمایت از کالای ایرانی و تولید داخلی اول درب کمرگ را ببندید. قرار نیست هر کالایی از هر جایی وارد شود. ما باید کمربندهایمان را محکم کنیم. اگرچه جنگ تحمیلی عراق علیه ما تمام شده، اما شرایط اقتصاد جنگی خاتمه نیافته. قرار هم نیست که ما کشور را مانند بچه پولدارهای جنوب خلیج فارس اداره کنیم.