به گزارش می متالز به نقل از ایسنا، محسن موسوی ایدهها و ارزشهای طراحی را در سه دستهبندی کلی تحلیل و بیان کرد: در طراحی این پروژه علاوه بر توجه به چالشهای اقلیمی، فرهنگسازی و آموزش مردم روستا برای رسیدن به یک الگوی ساخت کم هزینه و دوستدار طبیعت در نظر گرفته شده است.
وی افزود: در حوزه پایداری اقتصادی در این طرح برای اشتغالزایی، کشت پایا و تولید کمپوست برای کمک به اقتصاد مردم روستا برنامهریزی شده است؛ همچنین به موضوع رایحه درمانی و باغشفابخش پرداخته شده است.
عضو هیأت علمی دانشگاه مازندران با بیان این که «در این طرح از نرمافزارهای مرتبط با آنالیز دادههای آبوهوایی ایستگاههای هواشناسی و پیشنهادهای طراحی آنها استفاده شده است»، افزود: در حوزه پایداری محیطی بکارگیری سیستمهای مرتبط با انرژیهای پاک در دستور کار بوده است. همچنین بحث جلوگیری از ورود ذرات معلق و افزایش آسایش محیطی در نظر گرفته شده است. ضمن اینکه با توجه به بالا بودن رطوبت هوا در اقلیم موردنظر که عاملی بر کاهش آسایش کاربران است و در راستای تبدیل چالشها به فرصت، تکنولوژی تولید آب نیز در طراحی وارد شده است.
موسوی طراحی محیطی پساکرونا را به عنوان کانسپت اصلی دیگر طراحی بیان کرد و افزود: به عنوان چالش روز و حتی چالشی که در آینده شاید با آن یا شبیه آن روبهرو باشیم به بحث طراحی پس از کرونا و بیماریهای شبیه به آن پرداخته شده است. طراحیهای اجزا مختلف مثل دستگیرهها، میز، نیمکت و سایر اجزا با قابلیت ضدعفونی کردن با اشعه ماورابنفش و الکل در طرح استفاده شده است.
عضو هیئت علمی گروه معماری دانشگاه مازندران در نهایت کانسپت نهایی طرح را انعطافپذیری طرح در شرایط بحرانی عنوان کرد و گفت: با توجه به سیلهای اخیر و بعد از آن ورود گاندوها به روستاها و نیاز ذاتی منطقه به پناهگاه، این مهم نیز در طراحی در نظر گرفته شده است.
وی افزود: این طرح قابلیت تبدیل شدن به پناهگاه با استفاده حداکثری از نور و انرژی خورشیدی و استفاده از مواد با خاصیت لومینسانس برای ذخیره نور و استفاده از آن در شب را دارد.
موسوی در پایان خاطرنشان کرد: با توجه به پتانسیل تبدیل شدن به عنوان پناهگاه و قطع شدن آب، برق و گاز در زمان وقوع حوادث، این طرح میتواند پاسخگوی نیازهای مردم باشد.
طراحی این پروژه توسط تیمی با راهنمایی دکتر محسن موسوی عضو هیأت علمی دانشکده هنر و معماری دانشگاه مازندران صورت گرفته است.
اعضای تیم طراحی شامل: محسن خیرمند پاریزی، سید محمدحسین رحمتی، فاطمه رنجبرزاده، هانیه لطفیپور و با راهنمایی دکتر محسن موسوی و دکتر محسن کافی بوده است.