به گزارش می متالز، مرتضی لطفی در گفتگو با خبرنگاران در خصوص آخرین وضعیت صادراتی سیمان کشور مواردی را مطرح کرد که در ادامه آمده است.
با توجه به ظرفیت سازی عراق و قطع صادرات سیمان ایران به این کشور، افغانستان و پاکستان جایگزین بسیار خوبی برای پر کردن خلا صادرات به عراق شده اند. سال گذشته کل کشور توانستند ۹ تا ۱۱ میلیون تن سیمان صادر کنند. بنابراین فکر می کنند که با توجه به میزان ظرفیت قابل توجهی که امروز به ۸۸ میلیون تن در کشور رسیده و بیشترین مصرف داخلی رقمی معادل ۵۰ میلیون تن است، صنعت سیمان باید در ارتباط با صادرات تلاش کند و برنامه ریزی کند.
اخیرا جلسه در انجمن صنفی تشکیل شد. در این جلسه آقای شریعتمدار، وزیر صنعت شرکت داشتند. در این جلسه درباره زیرساخت ها، مشوق های لازم برای این صنعت بحث شد. در حوزه حمل و نقل و با توجه به اینکه سیمان کالایی محلی است و شعاع صادراتی اش نمی تواند بیشتر از ۳۰۰ کیلومتر باشد، تقاضا شد در قالب یارانه حمل و نقل کمکی به این صنعت شود. بنابراین انجمن کارش را خوب شروع کرده و اخیرا هم قراردادهای ۲ میلیون تنی برای فروش کلینکر به کشورهای مختلف منعقد کرده است. اگر محدودیت در صادرات سیمان داشته باشیم، اما در صادرات حوزه کلینکر ظرفیت خوبی در قالب متقاضیان بین المللی داریم.
امیدوارم با توجه به مصرف انرژی بالای صنعت سیمان، شرایط برای مصرف این مقداری که تولید می کنیم در داخل کشور فراهم شود. به اعتقاد من به منظور حفظ ظرفیت ها مجبوریم تولید و صادر کنیم. چرا که ارزش افزوده ای در حوزه صادرات وجود ندارد. به همین دلیل هم بخشی از انرژی کشور به این ترتیب صادر می شود. ولی در هرصورت برای اینکه ظرفیت سازی شده و امروز هم ۸۸ میلیون تن در کشور ظرفیت وجود دارد باید برای صادرات اقدامات بیشتری انجام داد. در حال حاضر مصرف داخلی رقمی معادل ۵۰ میلیون تن است. به این ترتیب برای ۳۰ میلیون تن ظرفیت معطل را بایستی برنامه ریزی کنیم. اما در حال حاضر از آن ۳۰ میلیون تن، تنها توانسته ایم ۱۰ میلیون تن صادر کنیم. بنابراین باید برنامه ریزی صادراتی را توسعه دهیم.
بدون شک، بدون حمایت دولت حوزه صادرات بیش از این رشد نخواهد کرد.
کماکان به دلیل تحریم ها و مشکلاتی که ترامپ ایجاد کرده، در مبادلات ارز و پول مشکل داریم. به همین دلیل هم با بعضی کشورها به صورت ریالی معامله می کنیم. دولت بایستی برای این موضوع هم تصمیمی بگیرد. بیشتر صادرات سیمان ایران به کشورهای همسایه صورت می گیرد، اساسا به این ترتیب باید به بازار ۳۰۰ میلیون نفری فکر نکرد، نه فقط بازار ۸۰ میلیون نفری.
برسر راه صادرات موانعی دیده می شود. زیرساخت وجود ندارد. حمل و نقل زمینی هم با موانع همراه است. حمل و نقل دریایی با توجه به قیمت سوختی که کشتی ها استفاده می کنند، اصلا مقرون به صرفه نیست و امکان رقابت را از بین می برد. این مسایلی است که صادرات سیمان امروز با آن دست و پنجه نرم می کند.