به گزارش می متالز، فروسیلیس کاربردهایی وسیعی را در صنایع مختلف دارد. از کاربردهای اصلی این ماده در صنایع کلیدی (key end-use industries) میتوان به تولید فولاد، فولاد زنگنزن و چدن اشاره کرد. نمودار 1 سهم کاربردهای مختلف فروسیلیس در سال 2017 در صنایع مختلف را نشان میدهد. طبق این نمودار بیشترین استفاده فروسیلیس در صنایع تولید فولادهای ساده کربنی و چدن بهعنوان جوانهزا است. از این ماده همچنین در تولید الکترودهای گرافیتی نیز استفاده میشود.
چین بهعنوان بزرگترین تولیدکننده فروسیلیس در جهان نقش بسیار مهمی در کنترل قیمت جهانی این محصول دارد. از 6 میلیون تن فروسیلیس تولید شده جهانی در سال 2017، بیش از نیمی از آن توسط کشور چین و مابقی توسط سایر کشورها مانند هند، ایران و آمریکا تولید شد. چین علاوه بر تأمین فروسیلیس در کشور خود از بزرگترین صادرکنندگان مواد تولیدی این محصول در جهان نیز به شمار میرود. تولیدات وسیع فروسیلیس در سالهای 2015 و 2016 توسط کشورهای چین و هند موجب کاهش قیمت این محصول شد. این محصولات که از مرغوبیت پایینی برخوردار بودند موجب اعتراضات زیستمحیطی از سوی سازمان محیط زیست جهانی و همچنین شکایاتی از سوی تولیدکنندگان فروسیلیس سایر کشورها شدند.
با آغاز سال 2017 و با تعطیلی واحدهای آلاینده محیط زیست چین در تمامی صنایع و بهویژه در صنعت فروآلیاژ، عرضه تقاضای این ماده کاهش یافت که در نتیجه آن قیمتها به میزان واقعی خود نزدیک شدند. با نزدیک شدن قیمتها به میزان واقعی خود و کاهش قابل توجه این هزینهها بار دیگر تقاضا برای این محصول کاربردی افزایش یافت. با استفاده بیش از پیش فروسیلیس توسط شرکتهای تولیدی اروپا و بهویژه صنایع خودروسازی قیمت این محصول در 3ماهه نخست 2017 با رشد 20 درصدی همراه بود که این در نوع خود رکورد محسوب میشود.
رشد و افزایش تقاضای این ماده در گرو پیشرفت صنایع کلیدی است. حجم جهانی بازار فروسیلیس در سال 2017 بیش از 6 میلیون تن برآورد شد. گفتنی است یکی از راههای کاهش ضرر اکسیژن محلول در فولادها، جذب اکسیژن است که فروسیلیس (FeSi) در سالهای اخیر بهدلیل نقش دیاکسیدکننده در صنعت فولاد و نقش کاربردی آن در صنعت مورد استقبال قرار گرفته و استفاده از آن به میزان قابل توجهی افزایش یافته است.
نمودار 2 میزان حجم بازار فروسیلیس چین بر اساس 3 نقش این ماده، دیاکسید کننده، جوانهزا و سایر را از سال 2014 تا سال 2025 نشان میدهد. طبق پیشبینیهای انجام شده و با توجه به محدودیتهای زیستمحیطی، تولید این محصول در سالهای آتی با رشد محسوسی همراه نخواهد بود. بیشترین میزان تولید در کشور چین در سال 2014 اتفاق افتاد که بهدلیل کیفیت پایین محصول تولیدی امکان دستیابی مجدد این رقم در 3 سال پس از آن میسر نشد.