آیا درد‌های «هپکو» درمان می‌شود؟ / هنوز سیاست واردات بر تولید ارجح است

به گزارش می‌متالز، هپکوی اراک سابقه بس طولانی دارد؛ شرکتی با پتانسیل و توان تولیدی بالا که اگر به آن بها داده شود می‌تواند نیاز داخلی به ماشین آلات معدنی را برطرف سازد، اما همیشه مشکلاتی سر راه رونق تولید هست.

سال قبل، بحث بدهی ۱۲۰۰ میلیارد تومانی این مجموعه به نظام بانکی کشور، امکان گرفتن مجوز‌های بانکی و نقل و انتقالات مالی را به شرکت نمی‌داد و مجموعه در حالت رکود به سر می‌برد تا اینکه در نهایت در اسفند ماه، از محل تهاتر بدهی‌های دولت به سهامدار عمده این شرکت یعنی تامین اجتماعی این مشکل برطرف شد.

بخش عمده‌ای از سهام شرکت ۲۰ تیرماه ۱۳۹۹، به‌جای بدهی‌های دولت، به سازمان تامین اجتماعی واگذار شد و کارگران انتظار داشتند که سهامدار عمده مشکلات را رفع و رجوع کند. مجموعه هپکو هفته‌ها و ماه‌ها در انتظار تهاتر بدهی‌ها ماند تا در نهایت محمد شریعتمداری وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی ۱۹ بهمن ماه ۹۹ در توئیتی نوشت: «به لطف خدا وزیر اقتصاد با تهاتر بدهی هپکو در پاسخ به تقاضای بنده موافقت و برای اجرا به سازمان خصوصی‌سازی ابلاغ کرد».

در آخرین روز‌های سال قبل، مشکل حل شد. شامگاه ۲۷ اسفندماه ۹۹ خبر از تهاتر بدهی‌های شرکت هپکو به میان آمد و سند تهاتر و تسویه ۱۲ هزار میلیارد ریالی بدهی‌های شرکت به بانک‌ها، امور مالیاتی و تامین اجتماعی ابلاغ شد.

کارگران هپکو به دلیل از میان برداشته شدن یکی از مهم‌ترین موانع، شادمانی کردند، اما در ماه آغازین سال ۱۴۰۰، هنوز آینده به اندازه کافی روشن نیست. ابهامات و مشکلات بسیار وجود دارد و مشخص نیست مجموعه به کدام سمت می‌رود.

هنوز آینده مبهم است و مشکلات وجود دارد

ابوالفضل رنجبر (نایب رئیس شورای اسلامی کار هپکو) ضمن بیان خرسندی بابت حل شدن مشکل بدهی‌ها به ایلنا می‌گوید: اکنون چندان مشکل حقوق و معوقات نداریم. پنج شنبه هفته قبل، حدود ۷۰ درصد حقوق اسفند ماه پرسنل پرداخت شد و عیدی‌ها را هم گرفته‌ایم، اما مشکلات جای دیگر است.

به گفته وی، فقدان سرمایه در گردش کافی و تلاش برای واردات ماشین آلات معدنی، دو مانع عمده سر راه رونق تولید در هپکو اراک است.

او می‌گوید: اگر سابقاً مدیران عامل به اندازه کافی عملکرد مناسب نداشتند و انتقاداتی به نوع عملکرد آن‌ها داشتیم خوشبختانه امروز این مشکل را نداریم. مدیرعامل فعلی حدود ۱۸ سال سابقه کار در هپکو دارد و می‌داند که چه باید بکند، فقط نیازمند حمایت دولت و سهامداران هستیم تا مشکلات موجود برطرف شود.

رنجبر ادامه می‌دهد: تا زمانی که نقدینگی و سرمایه در گردش کافی نداشته باشیم، هیچ کاری نمی‌توان صورت داد. باید نقدینگی کافی فراهم شود که یک بخش آن برای حقوق و معوقات برود و بخش عمده آن صرف تولید شود. کارگران هپکو همیشه تولید و رونق تولید را مهم‌ترین چیز دانسته‌اند و اعتقاد داریم اگر تولید روی غلتک بیفتد، دستمزد و مزایای مزدی کارگران از محل آن پرداخت خواهد شد، تازه می‌توانیم دستمزد‌های بالاتر و مزایای بیشتر داشته باشیم.

این فعال کارگری، تلاش برای واردات ماشین آلات معدنی توسط خانه معدن را یک مشکل دیگر می‌داند و می‌گوید: درست است که معادن کشور نیاز به دستگاه و ماشین آلات دارند، اما اگر به جای تاکید بر واردات دستگاه‌ها از هپکو و تولید وطنی حمایت کنند، خیلی راحت مشکلات‌شان برطرف می‌شود. در روز‌های اخیر جلسات متعددی در وزارت صمت برای حل مشکلات معادن و آزادسازی واردات ماشین آلات برگزار شده که این جلسات و رایزنی‌ها، موجب نگرانی ما کارگران هپکو است. چرا وقتی می‌توانیم ماشین‌ها را در داخل تولید کنیم، اصرار به واردات دارند؟

او تاکید می‌کند: بیایند از هپکو حمایت کنند تا این مجموعه سرپا شود و در ۱۴۰۰ به روز‌های اوج و رونق خود بازگردد. مجموعه هپکو توان تولید ماشین آلات معدنی با بالاترین کیفیت را دارد و حیف است که اینهمه توان و پتانسیل به این سادگی از دست برود.

گفتنی است در روز‌های اخیر تماس‌های مکرر خبرنگار ایلنا با رئیس خانه معدن ایران بی‌نتیجه مانده است.

منبع: خبرگزاری کار ایران (ایلنا)