به گزارش میمتالز، اوج راهاندازی کارخانههای تولید سیمان در دهه ۸۰ رقم خورد. در دهه ۹۰ برخلاف پیشبینیها، هم شاهد بی تفاوتی در امر مسکن سازی بعنوان پرو ژهای ملی از سوی مسوولان بودیم. در حال حاضر کمتر از ۲۰ درصد بودجه بخش عمران به پروژهها اختصاص پیدا میکند و میزان پروانههای صادر شده نسبت به ابتدای دهه ۹۰ به کمتر از ۲۰ درصد رسیده است که این بدترین اتفاقی بود که گریبان صنعت رشد یافته سیمان را گرفت.
طبق آنچه گفتیم در دهه ۸۰ با توجه به افزایش ساخت و ساز مخصوصا در مسکن مهر، تعداد کارخانههای سیمان هم افزایش یافت در حالی که هم اکنون ظرفیت تولید با ۷۶ کارخانه و ۹۶ خط تولید، ۸۸ میلیون تن است.
در حالیکه ساخت و ساز رونق چندانی ندارد افزایش قیمت سیمان و نابسامانی در توزیع این کالا قابل توجه است.
طبق توافق تولیدکنندگان سیمان و سازمان حمایت مصرف کنندگان و تولید کنندگان، قیمت سیمان خاکستری بطور رسمی افزایش یافت. این خبری است که در اواخر ماه گذشته منتشر شد.
مشکلات عدیدهای که هم اکنون کشور در مورد صادرات این کالا با آن روبروست باعث انباشت ۴ میلیون تن سیمان صادراتی شده پس این افزایش قیمت چندان منطقی به نظر نمیرسد.
اما از طرفی هم برخی تولید کنندگان افزایش قیمت موارد جانبی در تولید سیمان؛ از جمله هزینه حمل و نقل، آب، برق وگاز را دلیل واضحی بر افزایش قیمت این کالا عنوان کردند.
البته با وجود افزایش قیمت سیمان در حال حاضر، توزیع نامناسب مصالح ساختمانی و انحصار فروش در کارخانهها، موجب شده، دلالان و سوداگران به این بازار ورود کنند.
حالا این سئوال پیش میآید وقتی کشور در تولید سیمان خودکفا است و صادرات هم انجام نمیشود، چرا این کالای راهبردی (استراتژیک) به دست دلالانی میافتد که در همین شرایط، بازار را دچار نوسان شدید میکنند و با توزیع نامناسب زمینه افزایش قیمت و ضرر و زیان مردم را فراهم میکنند؟
منبع: خبرگزاری صداو سیما