به گزارش میمتالز، اکبریان در ادامه افزود: بورس کالا برای اولین بار دارای شرایطی است که قرار است یک کار بسیار کلان را در زنجیره فولاد انجام دهد و از سنگ آهن، گندله، کنسانتره تا محصولات نهایی را پوشش دهد، اما قطعا بورس کالا در همین جریان دارای مشکل است یعنی اگر قرار باشد سامانه بورس تقویت شود، حرکتی منطقیتر از عرضه کلیه محصولات زنجیره فولاد را در این شرکت خواهد بود.
وی همچنین در رابطه با تولیدات کارخانهها اظهار داشت: عرضه کل تناژ تولید کارخانهها در بورس کالا کار اشتباهی است. اگر مسوولان به این مساله فکر میکنند، باید نگرش خود را تغییر دهند. اقتصاد ما، اقتصادی باز است و نباید کلیه تولیدکنندگان را محدود کنیم، اما میتوان بخشی از محصولاتی را که عرضه و تقاضای متنوعی دارند، در بورس کالا عرضه کرد و پایه قیمتی باقی همان محصولات بر اساس قیمت کشف شده در بورس کالا گذاشته شود.
رئیس انجمن سنگ آهن ایران ضمن اشاره به این مورد که تولیدکنندگان با پول نقد مواد اولیه خود را تهیه نمیکنند اظهار داشت: خیلی از مواقع کارخانجات با یکدیگر تهاترمیکنند، قراردادهای بلندمدت میبندند و یا جنسهای خود را با هم رد و بدل میکنند، زیرا نزدیک به هم هستند و شرایطشان به گونهای است که میتوانند یکدیگر را پوشش دهند و باید در نظر گرفت که ما دو مشکل سرمایه و تجهیزات را در داخل کشور داریم. بسیاری از شرکتها ارتباطات داخلی بین خودشان دارند و عرضه کلیه محصولات در بورس به معنای بر هم زدن این ارتباطات و تهاترهاست بنابراین، بهتر است از بورس کالا به عنوان محلی استفاده کنیم که فقط کشف قیمت در آن اتفاق میافتد.
مهندس اکبریان علت امکانپذیر نبودن همه محصولات زنجیره فولاد در بورس کالا را اینگونه تشرح کرد: محصولی مانند هماتیتهای کمعیار مشتری خاصی ندارد و هر معدنی میداند که سنگ تولید شده توسط آن یا مشتری داخلی ندارد و یا تنها عده اندکی خریدار آن هستند بنابراین چرا باید این محصول وارد بورس شود؟ ما نمیتوانیم به طور عام درباره همه تولیدات کشور تصمیم یکسان گرفت.
وی در خاتمه خاطرنشان کرد: اگر قرار است که ما از بورس به عنوان یک ابزار برای تنظیم بازار و ساماندهی عرضه و تقاضای کشور استفاده کنیم، شرکت بورس کالا به تنهایی توانایی انجام این کار را ندارد و شاید نیاز به سامانههای جدید بورسی مانند بورس مواد معدنی در کشور هم باشیم.
منبع: انجمن سنگ آهن ایران