به گزارش میمتالز، چالش کمبود گاز در صنعت فولاد برای فولاد خراسان از همه بیشتر شروع شد و از ۲۰ آبان ماه امسال شرکت گاز استانی نامه قطعی گاز را به شرکت ارسال کرد، ولی با رایزنی همچنان تولید در سطح معمول خود حفظ شده است، اما این روند نمیتواند زیاد به طول بیانحامد.
در کنار معضل انرژی چالش تأمین آب فولاد نیز یک مسئله جدی است. شرکتهای بزرگ در انتقال آب با رقمهای بسیار زیادی سرمایهگذاری کردند و حال باید هم در حوزه برق و هم در حوزه انرژی سرمایهگذاری کنند. همچنین فولادسازانی که از آهن اسفنجی استفاده میکنند، هیچ سوخت جایگزینی نمیتوانند استفاده کنند و گاز جزو خوراک اسفنجی محسوب میشود.
همواره اولویت قطعی گاز در کشور فولادسازان هستند و با وقوع این اتفاق علاوه بر اینکه میزان تولید کاهش خواهد یافت، درآمد و سود بدست آمده نیز کم خواهد شد و فولادسازانی که صادرات انجام میدهند، دچار مشکل خواهند شد.
مهمترین راهکار کوتاهمدت تأمین گاز فولادسازان، واردات گاز است که در انجمن فولاد نیز این موضوع پیگیری شد، ولی متاسفانه بنا به دلایلی این موضوع به نتیجه نرسید. با این حال فولادسازان میتوانند متولی واردات گاز شوند، اما این موضوع، اما یک راهکار کوتاه مدت نخواهد بود.
مدیرعامل شرکت فولاد خراسان در خصوص چالش جدی تأمین گاز اعلام کرد: در حوزه مصارف خانگی باید به سمت بهینهسازی مصرف برویم و روشهای دیگری برای تأمین انرژی این بخش در نظر بگیریم. درست است که شرایط فولاد بهتر از سایر حوزهها است، اما با اتفاقاتی که در این صنعت افتاده است، حتما این صنعت در سالهای آتی با چالش مواجه خواهد شد.
قطع گاز صنعت جهت تأمین حوزه خانگی اشتباه است و میتوان سایر حوزههای مصرفکننده را نیز درگیر این موضوع کرد. بعد از واردات گاز برای تأمین، میتوان ذخیرهسازی گاز را نیز در اولویت قرار داد. امروز ۴۰ میلیارد دلار برای سرمایهگذاری در حوزه گاز نیاز داریم و در این رابطه حداقل ۲۰ میلیارد دلار سرمایهگذاری جهت پایداری وضع موجود نیاز داریم.
۱۱ میلیارد متر مکعب از گاز استخراج شده از طرق مختلف به هدر میرود و میتوان با سرمایهگذاری در این حوزه، از هدر رفت آن جلوگیری کرد. قیمتگذاری گاز را برای مصرفکنندگان باید پلکانی کرد و مصرفکننده خواهد دانست که در صورت مصرف زیاد، هزینه آن را بیشتر خواهد پرداخت و در این زمینه، هوشمندسازی کنتورها نیز توصیه میشود. کارت سوخت انرژی را نیز میتوان برای هر خانوار تعریف کرد تا میزان مصرف را کنترل کرد.
قانون در این خصوص بیان میکند که در هنگام خلل تأمین انرژی، صنایع نباید در اولویت قرار گیرد؛ قانون بیان میدارد دولت موظف است در صورت قطعی برق و گاز صنایع تولیدی، خسارات ناشی از این موضوع را جبران کند، اما این اتفاق نمیافتد.
با کوچکترین و کمترین خریدها، سهمها به سمت صف خرید قفل میشوند و این همان چیزیست که ما میخواهیم؛ همین که ریسکها (بستن کدها، تعلیق سهم ها، قیمت گذاری دستوری و …) از سر بازار برداشته شوند کافیست، نیاز به تزریق پول هم نیست.
سقف گاز خوراک معادل قیمت گاز صادراتی حداکثر ۵۰۰۰ تومان و سقف سوخت صنایع فولادی معادل ۴۰% خوراک پتروشیمی و حداکثر ۲۰۰۰ تومان (نسبت به اعدادی که بازار مد نظر داشت عدد ۲۰۰۰ تومان عدد بسیار خوبی است). این قیمت گذاری میتواند علاوه بر توجیه سود فولادسازان مصرف را کنترل کرده و نیز طرح تشویقی برای بهینه سازی مصرف انرژی باشد.
منبع: آرتان پرس