به گزارش می متالز، وی که فعالیت کوره سازی را از سال ۱۳۷۱ و با تاسیس شرکت مهندسی آتبین آغاز کرده می گوید در سال ۱۳۷۶ از شرکت آتبین خارج شده و شرکت مهار کوره را تأسیس نمودم و تا سال ۱۳۹۲ در این شرکت به عنوان مدیرعامل و عضو هیأت مدیره شاغل بودم. در سال ۱۳۹۲ به دلیل مشکلات فراوان در بخش صنعت و رشد غیرقابل کنترل نرخ ارز مجبور به تعطیل نمودن شرکت مذکور شدیم. در ادامه مصاحبه مدیرعامل شرکت کالای مهندسی نگار تامین را خواهید خواند:
شرکت کالای مهندسی نگار تامین از ابتدای سال ۱۳۹۵شروع به فعالیت نموده است. این شرکت با هدف تامین تخصصی اقلام کوره و ارائه مشاوره مهندسی همراه با فروش اقلام مورد استفاده در کوره ها پایه گذاری شده است.
این شرکت طی یک سال گذشته موفق به تامین اقلام کوره برای بیش از یکصد واحد صنعتی شده است. از دیگر دستاوردهای کسب شده می توان به اخذ نمایندگی انحصاری فروش کوره های عملیات حرارتی از شرکت Uttis رومانی، کوره های ذوب و عملیات حرارتی آلومینیوم از Ecotherm ترکیه و کوره های خلاء از شرکت Simuwo چین اشاره نمود.
برنامه های آتی شرکت بر مبنای توسعه مداوم و همزمان سبد کالای قابل عرضه و سبد مشتریان بنا شده است. تلاش بر آن است که با توسعه گروه محصولات قابل عرضه که در صنعت ساخت کوره و نیز قطعات یدکی کوره در صنایع مختلف مورد استفاده می باشند بتوانیم رشد مداوم فروش را محقق نماییم.
به استناد ۳۰ سال تجربه حرفه ای در این حوزه باید گفت شرکتی شبیه شرکت ما در ایران وجود ندارد و بخشی از این موضوع به واسطه ۲۵سال سابقه اجرایی بنده در پست مدیریت عامل شرکت های کوره سازی آتبین و مهار کوره می باشد. تنوع محصولی که ما برای مشتریان مان تامین می کنیم بسیار وسیع و گسترده بوده و هر کالایی که در کوره مورد استفاده قرار می گیرد در سبد کالایی قابل عرضه ما مشاهده خواهد شد. سایر شرکت ها به طور تخصصی در تامین یا تولید بخشی از اقلام مورد استفاده در کوره ها فعال می باشند در حالی که ما تمامی اقلام را تامین می نماییم و به اعتقاد بنده در ایران شرکت دیگری نظیر ما از این حیث وجود ندارد.
فعالان این صنعت با مشکلات زیادی مواجه اند و واقعیت آن است که مشکلات قابل شمردن نیستند. اصلی ترین بخش از مشکلات به نبودن ثبات در قوانین، نوسانات نرخ ارز، عدم استراتژی و برنامه بلند مدت صنعتی و اقتصادی و عدم ثبات در نهادهای تصمیم گیر و تصمیم ساز اشاره نمود. اصلی ترین چالشی که کل کشور و به ویژه بخش صنعت این روزها با آن مواجه است تسلط مدیریت دولتی و نبود بحث کارشناسی در تصمیم گیری های آنهاست. در تعیین مدیران و مسئولان حوزه صنعت باید به سابقه کارآفرینی آنها توجه ویژه شود تا قادر به اتخاذ تصمیم برای بخش کارآفرین کشور باشند. درحالی که در شرایط فعلی به جهت عدم تجربه و تخصص و تصمیم گیری بدون حضور فعالان و بهره گیری از تجارب و تخصص مدیران پیشکسوت بخش خصوصی، امروز شاهد بهم ریختگی در عرصه صنعت کشور هستیم.
تسلط دولت بر منابع درآمدی ملی نظیر نفت، گاز، پتروشیمی، معادن و غیره باعث شده دولت ها هیچگاه به دنبال ایجاد تحول واقعی و کارآمد در بخش صنعت نباشند.
امروزه شما اگر به کشور ژاپن نگاه کنید متوجه خواهید شد که این کشور بخش کلان و اعظم درآمدی خویش را از محل صادرات محصولات صنعتی به دست می آورد. به همین منظور نمی توانند بدون موافقت و حضور مراکز صنعتی در تصمیم سازی اقدام نماید، زیرا سرنوشت اکثریت مردم این کشور به صادرات محصولات صنعتی گره خورده است. اما در کشوری مثل ایران به دلیل اینکه همیشه بودجه کشور به فروش نفت و محصولات معدنی خام وابسته بوده، دولت ها خود را مؤظف به کسب نظر از واحدهای صنعتی و تولیدی نمی دانند. اگر به اتفاقات شش ماه گذشته دقت نمایید خواهید دید که قدرت خرید مردم به یک چهارم کاهش یافته و اکثر واحدهای تولیدی و صنعتی در حال تعطیلی یا نزدیک به حالت بحرانی می باشند. روزی نیست که بخشنامه های متناقض و متعدد صادر نگردد و علی رغم همه مشکلات ایجاد شده باز هم دولت خود را مؤظف به کسب نظر اساتید علم اقتصاد و صنعت نمی داند. همواره این سوال در بین فعالان صنعت کشور مطرح است که چرا اتاق های فکر با حضور پیشکسوتان صنعت و دانشگاه و تجار ایجاد نمی گردد؟ اگر اتاق فکری در هر یک از وزارتخانه های ما با حضور افراد با سابقه، کارآمد و حرفه ای و مجرب تشکیل گردد، دیگر شاهد تصمیمات خلق الساعه نخواهیم بود. بسیاری از تصمیمات غلط به دلیل عدم تسلط و اشراف قانون گذار و مجری اتفاق می افتد و ربطی به سایر عوامل ندارد.
متأسفانه دورنمای خوبی را شاهد نیستیم و تا زمانی که یک برنامه جامع و کلان و قابل اجرا توسط افراد حرفه ای و کارشناسان حوزه تدوین نگردد، روز به روز شاهد افت و نزول صنعت خواهیم بود.