به گزارش میمتالز، اکتشاف زیربنای به حرکت در آمدن حلقههای زنجیره معدن و صنایع معدنی است. بانکها به دلیل بالا بودن ریسک اکتشاف تامین مالی این پروژهها را بر عهده نمیگیرند. صندوقهای جسورانه بهترین گزینه برای تامین مالی پروژههای معدنی هستند.
سید سهراب حسینی، مدیرعامل شرکت معدن کانسار پویان در گفتگو با صدای بورس اظهار کرد: هدف از بورسی شدن معاند، تامین مالی آنهاست. روشهای متفاوتی برای تامین مالی وجود دارد، از جمله آن میتوان به صندوقهای سرمایهگذاری، صندوقهای سرمایهگذاری پروژه اشاره کرد.
وی در ارتباط با صندوق جسورانه گفت: صندوقهای جسورانه بازدهی بالایی دارند، زیرا یک کسبوکار آنلاین نوپا در بدو امر، رشد بالایی دارد و طبیعی است که سرمایهگذار را هم به سود خوبی میرساند؛ اما در نقطه مقابل، این سرمایهگذاری میتواند ریسک بالایی داشته باشد، چون به همان نسبت ممکن است پروژه شکست بخورد و سرمایهگذار هم ضرر کند.
عضو کمیته اکتشاف خانه معدن ایران بیان کرد: برخلاف سرمایهگذار فعال در سهام که تنها در معرض ریسکهای سیستماتیک مربوط به اقتصاد کلان، تورم و یا ریسک بازار است، سرمایهگذار خطر پذیر در معرض انواع مختلفی از ریسکهای سیستماتیک و غیر سیستماتیک از قبیل ریسکهای اندازه بازار در دسترس، شدت رقابت، قوانین و مقررات، مقیاسپذیری، مدل درآمدی، خروج از سرمایهگذاری و… خواهد بود.
وی در ارتباط با ترکیب دارایی صندوقهای جسورانه گفت: صندوقهای سرمایهگذاری جسورانه معمولا بین ۵۰ تا ۶۰ درصد دارایی خود را روی سهام پروژههای نوپا سرمایه گذاری میکنند و مابقی سرمایهشان در اوراق با درآمد ثابت و یا سپرده بانکی سرمایهگذاری میشود. صندوقهای سرمایهگذاری جسورانه احتمال امکان افول و ورشکستگی در این صندوقها بیشتر از موفقیت است.
عضو هیئت مدیره اتحادیه حفاران غیر نفتی در ارتباط با تفاوت صندوقهای جسورانه با سایر شرکتها گفت: تفاوت اصلی صندوق پروژهای و صندوق سرمایهگذاری جسورانه در ترکیب دارایی آنهاست. در صندوقهای سرمایهگذاری پروژهای معمولا چیزی بیشتر از ۹۰ درصد سرمایه روی پروژه مورد نظر سرمایهگذاری میشود در حالیکه در صندوقهای جسورانه میزان سرمایهگذاری روی پروژه نوپا حداکثر ۶۰ درصد است. این تفاوت ترکیب داراییها روی سیاستهای صندوق و میزان ریسکپذیری و سوددهی آنها تاثیرگذار است. میزان ریسکپذیری صندوق جسورانه نسبت به صندوق پروژه بیشتر است و در مقابل به همین نسبت میزان سوددهی صندوقهای جسورانه نیز بالاتر است. تفاوت دیگر صندوقهای سرمایهگذاری جسورانه و پروژهای در امکان سرمایهگذاری افراد حقیقی در این صندوقها است.
وی بیان کرد: واحدهای سرمایهگذاری صندوقهای جسورانه به دلیل ریسک بالا تنها توسط نهادهای مالی و افراد ثروتمند تهیه میشوند در حالیکه برای سرمایهگذاری در صندوقهای پروژه این شرط وجود ندارد و همه افراد میتوانند در این نوع صندوقها سرمایهگذاری کنند. تمامی کسب و کارهایی که سرمایهگذاری جسورانه دریافت میکنند، ظرفیت رشد و ریسک بالاتری نسبت به سایر صندوقها دارند، بنابراین برای افق سرمایهگذاری بلند مدت مناسب هستند. حمایت نکردن از این طرحها موجب ازدسترفتن موقعیتهای مستعد برای توسعه فناوری و اشتغالزایی در کشور میشود.
مدیرعامل شرکت معدن کانسار پویان بیان کرد: به نظر من معادن در سطح اکتشاف استارتاپ هستند و ضریب امکان ورشکستگی و عدم موفقیت این شرکتها بالاست. در دنیا از هر ۱۰۰ محدوده اکتشافی یک محدوده و در ایران از ۲ محدوده به معدن بزرگ مقیاس تبدیل میشود این خود نشان دهنده ریسک بالای صندوقهای سرمایهگذاری جسورانه است.
وی افزود: اگر به دنبال بورسی شدن معادن هستیم باید صندوقهای سرمایهگذاری جسورانه (که عمدتا از افراد حقوقی ثروتمند هستند) استفاده شود.
وی در ارتباط با طرح ایجاد کنسرسیوم اکتشاف گفت: ایجاد کنسرسیوم اکتشاف باید برای تامین مالی ایجاد شود و در قالب صندوقهای سرمایهگذاری جسورانه در محدودههای اکتشافی سرمایهگذاری کنند تا بتوانند این محدودهها را به معادن با ظرفیت و پربازده تبدیل کنند و تحمل ریسک آن را نیز داشته باشند.
منبع: صدای بورس