به گزارش میمتالز، مهران محمدی با اشاره به اینکه شرکت فولاد صنعت مهر یاران از سال ۱۳۹۲ در حوزه تولید لوله و پروفیل فولادی فعالیت میکند، بیان کرد: در حال حاضر، بازار لوله و پروفیل فولادی رونق چندانی ندارد و به طور معمول تولید لوله و پروفیل با توجه به فاصله اندک قیمت مواد اولیه با محصولات نهایی، از حاشیه سود نسبتا کمی برخوردار است.
وی افزود: تولیدکنندگان لوله و پروفیل باید مواد اولیه خود یعنی ورق گرم فولادی را از بورس کالای ایران و تنها یک عرضهکننده بزرگ جهت تولید محصول نهایی با کیفیت دریافت کنند، اما در سالهای اخیر فاصله قیمت میان ورق فولادی و لوله و پروفیل، کاهش چشمگیری یافته و همین موضوع، سود تولیدکنندگان این حوزه را به شدت با افت مواجه کرده است. به این امر میتوان حاکم شدن رکود نسبی بر صنعت فولاد کشور به ویژه حوزه مصرف را هم اضافه کرد.
مدیرعامل شرکت فولاد صنعت مهر یاران به چالش تامین مواد اولیه اشاره کرد و گفت: اغلب مواقع تامین نشدن به موقع مواد اولیه باعث میشود تولید مطابق با ظرفیت اسمی صورت نگیرد و کارگران کارخانهها و کارگاههای تولیدی بیکار بمانند. به عبارت بهتر، تولیدکنندگان هم با چالش تامین مواد اولیه و هم با رکود در بخش مصرف مواجه هستند. همین امر به کاهش تولید لوله و پروفیل انجامیده است.
محمدی اذعان کرد: با اینکه چندین عرضه بسیار سنگین از تولیدکننده بزرگ ورق فولادی در کشور صورت گرفت، اما شرکت ما نتوانست آنگونه که باید در بورس کالا فعالیت داشته باشد و در هنگام عرضه به میزان کافی مواد اولیه مورد نیاز خود را تامین کند، زیرا یکی از مهمترین فاکتورهای خرید به موقع از بورس، داشتن نقدینگی کافی است و متاسفانه مجموعه ما این نقدینگی را در اختیار ندارد. ناگفته نماند که برخی از عرضهها در بورس به صورت اعتباری انجام میشد که توانستیم در چندین نوبت با استفاده از معاملات اعتباری، مواد اولیه خود را تامین کنیم.
وی با اشاره به نوسانات قیمت ورق فولادی در بازار داخلی، عنوان کرد: هنگامی که قیمتها افزایش مییابد، به همان میزان نقدینگی و قدرت خرید شرکتها نیز با افت مواجه میشود. ضمن اینکه معاملات نقدی نیز میتواند با توجه به میزان نقدینگی شرکتها چالشآفرین باشد.
مدیرعامل شرکت فولاد صنعت مهر یاران تصریح کرد: در معاملات اعتباری نیز خریدار باید بخشی از هزینه خرید مواد اولیه را به صورت اعتباری به مدت دو یا سه ماه، بسته به نوع معامله و تاریخ تحویل مواد اولیه، در یک حساب مشخص به صورت دستنخورده، سپردهگذاری و پس از تحویل مواد اولیه، تمام هزینه را پرداخت کند. از ابتدای این سپردهگذاری و تحویل دو ماهه و سه ماهه، سپس فاصله میان تامین مواد اولیه و فروش تا دریافت هزینه فروش، باید شرکت بتواند از پس هزینههای خود برآید که متاسفانه بسیاری از شرکتها هرگز مطابق با ظرفیت اسمی نمیتوانند فعالیت کنند.
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر وجود عرضهکنندگان متعدد در بورس کالا و امکان خرید از این شرکتها، اظهار کرد: توان خرید شرکت ما با توجه به کمبود نقدینگی پایین است و در نتیجه، توانایی کمی برای خرید مواد اولیه داریم، زیرا این شرکتها عمدتا ورق را به صورت نقدی در بورس کالا عرضه میکنند.
محمدی در خصوص ظرفیت تولید شرکت فولاد صنعت مهر یاران، مطرح کرد: شرکت ما دارای ظرفیت تولید نسبتا بالا است و میتوانیم در صورت تامین به موقع مواد اولیه حتی تا ۴۰۰ تن محصول در روز تولید کنیم. ناگفته نماند که ظرفیت اسمی ثبت شده شرکت در پروانه بهرهبرداری تنها ۴۵ هزار تن در سال است، اما ظرفیت عملی شرکت با توجه به دستگاهها و ماشینآلات نصب شده در کارخانه به مراتب بیشتر از میزان ثبت شده در پروانه بوده و حتی میتوان گفت بیش از سه برابر آن است.
وی مطرح کرد: اکنون میزان تولید شرکت حتی به ۵۰ تا ۶۰ تن در روز هم نمیرسد. این یعنی تنها ۱۰ تا ۱۵ درصد از ظرفیت عملی فعال است و حتی نمیتوانیم به اندازه ظرفیت ثبت شده در پروانه بهرهبرداری محصول تولید کنیم.
مدیرعامل شرکت فولاد صنعت مهر یاران بیان کرد: شرکت ما در حال حاضر بیشتر محصولاتی نظیر قوطی و پروفیل فولادی را تولید میکند که در این میان، سهم قوطی بیشتر از پروفیل است. با این حال، میتوانیم قوطیهایی با سایزهای متنوع کنیم که عمدهترین آنها به طور مثال ۸۰ در ۴۰، ۴۰ در ۴۰، ۳۰ در ۳۰ سانتیمتر است و سایر ابعاد مورد نیاز مشتریان را نیز تولید میکنیم. همچنین ورق گرم را اغلب با قطر دو و سه میلیمتر دریافت میکنیم. البته توانایی تولید قوطی و پروفیل با ورقهای ۱.۵ میلیمتر هم داریم، اما سهمیهای از بورس برای خرید ورق نازک در اختیار نداریم و بنابراین قادر به تامین این ماده اولیه نیستیم.
محمدی گریزی خاطرنشان کرد: رکود بر بازار حاکم شده است و تامین مواد اولیه گران تمام میشود. ضمن اینکه تورم افسارگسیخته در سالهای اخیر باعث شده قدرت خرید مصرفکننده به شدت کاهش یابد و جامعه توان خرید نداشته باشد.
وی یادآور شد: در گذشته نه چندان دور، هر کامیون آهنآلات به قیمت ۵۰ میلیون تومان در بازار به مصرفکننده نهایی فروخته میشد، اما اکنون قیمت این میزان آهنآلات به بیش از یک میلیارد تومان رسیده است و دیگر مصرفکننده توانی برای هزینه ندارد. این کاهش توان خرید به تولیدکنندگان نیز تسری یافته است. به طوری که همه درآمد شرکتها صرف هزینههایی همچون تامین مواد اولیه، انرژی و حقوق و دستمزد میشود و سود بسیار کم و ناچیزی برای تولیدکننده باقی میماند؛ بنابراین توانی برای افزایش تولید و اجرای طرح توسعه باقی نمیماند. در شرایط تورمی، تولیدکننده باید تنها به فکر تولید روزمره خود باشد.
مدیرعامل شرکت فولاد صنعت مهر یاران تاکید کرد: متاسفانه سود شرایط تورمی به تولیدکنندگان نمیرسد و تنها افرادی از وضعیت تورمی سود میبرند که قصد سوءاستفاده از شرایط را دارند؛ قطعا یک تولیدکننده واقعی نمیتواند از تورم سوءاستفاده کند. به عبارت بهتر، شرایط تولید و کارخانهداری اجازه بهرهبرداری غیر سازنده را به تولیدکننده نمیدهد. متاسفانه تنها دلالان و افرادی که از برخی مسائل همچون افزایش نرخ ارز و شرایط پشت پرده بازار آگاه هستند، از تورم سود میبرند.
منبع: فلزات آنلاین