صادرات تنها راه نجات تولیدکنندگان است

به گزارش می‌متالز، قاسم قلیچ بیان کرد: از ۶ ماه گذشته وضعیت صنعت لوله و پروفیل دچار آشفتگی شده و همچنان این وضعیت وجود دارد. متاسفانه در صنعت لوله و پروفیل رقابت منفی میان تولیدکنندگان بسیار زیاد است و این امر در نهایت موجب به زوال رفتن این صنعت خواهد شد.

وی افزود: برخی از سرمایه‌گذاران که با صنعت لوله و پروفیل آشنایی نداشتند، به این صنعت وارد شدند. در نتیجه با افزایش تعداد تولیدکنندگان در این حوزه، مازاد عرضه در بازار به وجود آمد و رقابت منفی میان تولیدکنندگان شکل گرفت. به طوری که تولیدکنندگان جدید که پای بر عرصه تولید گذاشته‌اند، برای گذران امور خود و باقی ماندن در عرصه تولید، حاضر هستند محصول خود را با هر قیمتی و حتی گاهی اوقات با زیان، در بازار به فروش برسانند. چرا که سرمایه خود را در این راه گذاشته‌اند و نمی‌توانند به زودی صنعت را ترک کنند.

مدیرعامل شرکت تولیدی بازرگانی محکم لوله اشتهارد اضافه کرد: هر کارخانه‌ای اگر چند خط تولید در اختیار داشت، در چند ماه گذشته اقدام به افزایش تعداد خطوط تولیدی خود کرد تا بتواند سهمیه بیشتری داشته باشد و به صادرات بپردازد. در صورتی که یک تولیدکننده لوله و پروفیل بتواند محصول خود را صادر کند، می‌تواند به آینده و باقی ماندن در بازار امیدوار باشد؛ در غیر این صورت، بازار داخلی جوابگوی میزان تولید نیست و باز هم شاهد رقابت منفی میان تولیدکنندگان خواهیم بود.

کاهش میزان تولید

قلیچ در خصوص وضعیت تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی، عنوان کرد: وضعیت صنعت لوله و پروفیل به گونه‌ای پیش رفته است که اغلب تولیدکنندگان این حوزه نمی‌توانند حتی به میزان نیمی از ظرفیت اسمی خود فعالیت کنند. به طوری که ۲۰ تا ۳۰ درصد ظرفیت کارخانه‌ها فعال است. متاسفانه میزان تولید و فروش کارخانه در سال جاری نسبت به سال گذشته به یک‌سوم تقلیل یافته است. دلیل کاهش میزان تولید نسبت به ظرفیت افزایش تعداد رقبا و دشوار شدن فروش در بازار بوده است.

وی با اشاره به نحوه تامین مواد اولیه صنعت لوله و پروفیل تاکید کرد: متاسفانه ابتدای سال گذشته ورق گرم در بورس کالا به صورت قطره‌چکانی از سوی تولیدکنندگان عرضه می‌شد. ضمن اینکه خرید ورق گرم از بورس سهمیه‌بندی شده بود و میزان سهمیه تعیین شده بسیاری از شرکت‌ها کمتر از نیاز آن‌ها بود. به طور مثال در حالی که میزان عرضه ۱۰۰ هزار تن و یا کمتر از آن بود، بیش از ۱۵۰ هزار تن تقاضا وجود داشت و ورق به اندازه کافی و حتی به میزان سهمیه به تولیدکنندگان نمی‌رسید.

مدیرعامل شرکت تولیدی بازرگانی محکم لوله اشتهارد ادامه داد: تولیدکنندگان واقعی از سهمیه‌بندی متضرر شدند و به ناچار برای باقی ماندن در فضای تولید، مواد اولیه خود را از بازار آزاد با قیمت‌های بالاتر از دلالانی تامین کنند که در این حوزه حضور نداشتند. تولیدکنندگان ورق‌هایی را از دلالان دریافت کردند که سهمیه واقعی آن‌ها بوده و در بورس عرضه شده بود. همچنین تولیدکنندگان برای حفظ مشتریان و بیکار نشدن کارگران، مجبور شدند به هر قیمتی محصول خود را در بازار به فروش برسانند و متاسفانه از این فرایند، سود چندانی عاید تولیدکنندگان لوله و پروفیل نمی‌شد. تنها تولید با مواد اولیه‌ای سودده بود که از بورس تامین شده بود.

قلیج خاطرنشان کرد: با توجه به افزایش میزان عرضه‌ها و نوع آن از ابتدای زمستان سال گذشته، سهمیه‌بندی دیگر وجود ندارد و تامین مواد اولیه صنعت لوله و پروفیل بسیار عالی شده است. اگر از ابتدای سال گذشته تا اواخر پاییز شاهد همین وضعیت برای تامین مواد اولیه بودیم، قیمت مواد اولیه افزایش پیدا نمی‌کرد. با این حال عرضه مواد اولیه به گونه‌ای شده است که هر تولیدکننده بسته به نیاز خود و میزان سفارش، می‌تواند مواد اولیه را از بورس تامین کند.

وی یادآور شد: به دلیل عرضه پایین ورق گرم در بورس کالا طی دو سه سال گذشته، برخی از تولیدکنندگان لوله و پروفیل و در همین حال سرمایه‌گذاران ناآشنا به این صنعت که در حوزه دیگری فعالیت می‌کردند، با توجه به تفاوت قیمت مواد اولیه در بورس و بازار آزاد، به دنبال مقاصد دیگری غیر از تولید بودند. در آن زمان بازار به هم ریخت و در نهایت این نتیجه حاصل شد که عرضه ورق گرم در بورس تلفیقی از تولید داخلی و واردات باشد. اکنون که بازار به تعادل رسیده است، همین شرکت‌های جدید نمی‌توانند در بازار به مقاصد خود برسند.

کاهش مصرف به دلیل تورم و رکود

مدیرعامل شرکت تولیدی بازرگانی محکم لوله اشتهارد با اشاره به محصولات دارای مشتری در بازار مصرف، گفت: اکنون بیشتر به تولید قوطی و پروفیل فولادی می‌پردازیم و بازار داخلی خواهان همین محصولات است. ضمن اینکه در بازار صادراتی نیز قوطی‌های معمول فولادی نیز دارای مشتری هستند. در این رابطه می‌توان به قوطی‌های در و پنجره به ویژه قوطی‌های دارای ضخامت ورق دو میلی‌متر اشاره کرد. با این حال به دلیل آنکه تورم قیمت در جامعه بسیار بالا بود و شاهد رشد شدید قیمت‌ها بودیم، ناخودآگاه، مصرف آهن‌آلات کاهش یافته است.

قلیچ تصریح کرد: با توجه به اینکه میزان تولید و فروش ما به یک‌سوم سال گذشته کاهش یافته است، می‌توان عنوان کرد که بخشی از این کاهش تولید به دلیل افزایش ظرفیت دیگر کارخانه‌های موجود در حوزه لوله و پروفیل بوده است. همچنین بخش دیگر از کاهش تولید را می‌توان به افزایش تورم و کاهش قدرت خرید مصرف‌کننده نسبت داد. به طوری که تورم باعث شده رکود در کشور به وجود آید و ساخت و ساز که مصرف‌کننده اصلی آهن‌آلات است به شدت کم شود.

وی اذعان کرد: اکنون با توجه به کاهش مصرف داخلی لوله و پروفیل، صادرات می‌تواند گزینه مناسبی باشد. با این وجود شرکت ما صادرات انجام نمی‌دهد، زیرا مشکلاتی در رابطه با این موضوع به ویژه برای بازگشت ارز صادراتی وجود داشت. ضمن اینکه با توجه به تحریم‌ها علیه کشور ما، صادرات با ریسک بسیاری همراه است و نمی‌توانیم این ریسک را بپذیریم. متاسفانه به جای اینکه در این شرایط از صادرکنندگان حمایت شود، بیشتر شاهد بروکراسی‌های اداری و سنگ‌اندازی‌ها از سوی سازمان‌های مربوطه هستیم.

مدیرعامل شرکت تولیدی بازرگانی محکم لوله اشتهارد تاکید کرد: هر روز تغییر مکرر قوانین و مقررات و صدور بخشنامه‌های جدید را مشاهده می‌کنیم. تولیدکننده تا حدی می‌تواند به تغییرات قوانین و مقررات صادراتی پاسخ دهد؛ پس از اینکه فشار‌ها از سوی سازمان‌های مسئول زیاد شود، تولیدکننده دیگر از نظر روانی نمی‌تواند منتظر بخشنامه‌های جدید و تغییر قوانین و مقررات صادراتی باشد. نمونه این تغییرات ناگهانی را می‌توان در اعمال عوارض بر روی صادارت محصولات معدنی و فلزی ازجمله فولاد مشاهده کرد که باعث کاهش میزان صادرات کشور و از دست دادن بازار‌های صادراتی شد.

از افزایش ظرفیت پشیمان شدیم

قلیچ با اشاره به دشواری‌های صدور مجوز‌های جدید، گفت: با توجه اینکه تولیدکنندگان لوله و پروفیل در دو تا سه سال اخیر مبادرت به افزایش ظرفیت کردند، برای اینکه از این قافله عقب نمانیم، قصد داشتیم طرح توسعه‌ای در کارخانه اجرا کنیم. متاسفانه به اندازه‌ای بروکراسی اداری برای افزایش ظرفیت طولانی شد که عطای آن را نیز به لقایش بخشیدیم و طرح را نیمه‌کاره رها کردیم. برای اجرای طرح باید از ده‌ها سازمان مرتبط و غیر مرتبط استعلام می‌گرفتیم و آن‌ها باید به ما مجوز می‌دادند. همچنین برخی سازمان‌ها از ما تعهد‌هایی را درخواست کردند که از اجرای طرح پشیمان شدیم. به طور مثال با اینکه در شهرک صنعتی قرار داریم، اما یکی از سازمان‌ها از ما درخواست تعهد محضری کرد که هر زمان سازمان مربوطه دستور داد، باید کارخانه را تعطیل کنیم. قطعا با این شرایط نمی‌توانستیم طرح را ادامه دهیم و صرف نظر کردیم.

لزوم بازگشت مشوق‌های صادراتی

مدیرعامل شرکت تولیدی بازرگانی محکم لوله اشتهارد بیان کرد: اگر سهمیه‌بندی از ابتدای شروع عرضه‌ها در بورس وجود نداشت، تولیدکنندگان لوله و پروفیل به این وضعیت نمی‌رسیدند. امیدواریم شیوه کنونی عرضه ورق گرم تداوم داشته باشد تا حداقل در تامین مواد اولیه دچار مشکل نشویم. صنعت لوله و پروفیل در بیشتر مواقع زیان‌ده بوده و نمی‌توان به آینده آن امیدواری چندانی داشت. این صنعت در زمان‌هایی سودآور بود که تورم در اقتصاد کشور به وجود آمد. ضمن اینکه افزایش ظرفیت یکی از معضلات اساسی صنعت لوله و پروفیل است که به بزرگ‌ترین چالش بعد از سهمیه‌بندی تبدیل شده است. البته راهی برای تغییر این وضعیت یا کاهش ظرفیت وجود ندارد و تولیدکنندگان باید با این موضوع کنار بیایند. بازار داخلی نیز نمی‌تواند برای تولیدکنندگان امیدوارکننده باشد و می‌توان گفت اشباع شده است.

وی عنوان کرد: تنها راه نجات صنعت لوله و پروفیل صادرات است. در این رابطه هموارسازی مسیر صادرات از سوی سازمان‌های مربوطه ضروری به نظر می‌رسد. بازگرداندن مشوق‌های صادراتی از جمله جوایز می‌تواند به برون‌رفت از وضعیت کنونی کمک کند. البته صنعت لوله و پروفیل نیز باید مصمم به صادرات باشد و تولیدکنندگان قیمت‌هایی را برای صادرات پیشنهاد دهند که معقول و مقرون به صرفه برای همه باشد. اما متاسفانه مشاهده می‌شود برخی به هر قیمت صادرات را انجام می‌دهند. در صورتی که تولیدکنندگان بتوانند محصول خود را صادر کنند، تقریبا اکثر کارخانه‌ها با ظرفیت کامل و سودده فعالیت خواهند کرد. حتی با صادرات کارخانه‌ها و ظرفیت‌های جدیدی که به بازار اضافه شده‌اند نیز خواهند توانست به فعالیت خود ادامه دهند. با این رویکرد دیگر شاهد ایجاد رقابت منفی در بازار میان تولیدکنندگان برای پوشش دادن هزینه‌های تولید نخواهیم بود.

منبع: فلزات آنلاین