به گزارش میمتالز، متن یادداشت رسیده مخاطبان به "چیلان":
امید قالیباف در قاب تلویزیون و در برنامههای گفتوگوی ویژه خبری و میز اقتصاد موفق شده بود به عنوان چهرهای مطرح شود که به دنبال فهم و بیان دقیق دغدغه اهالی صنعت است و در این راستا از دولت مطالبه گری کند.
همان گونه که قبلا ورود نمایندگان مجلس به بدنه دولت چه به عنوان وکیل الدوله و چه به عنوان مدیر و وزیر نهی شده است؛ به گونهای که رهبر معظم انقلاب تأکید داشتند نمایندگان به دولت وارد نشوند: «نمایندگان در مجلس بمانند و وظایف و تکالیف خود را در این حوزه انجام دهند». بهتر است اصحاب رسانه نیز سودای دولتیشدن نداشته باشند.
به نظر میرسد سخنگوی تولیدکننده و مردم بودن در رسانه ملی، به مراتب جایگاه به مراتب بالاتری از سخنگوی وزارت صمت است و سوال مهم اینکه آیا از امروز شاهد حضور آقای قالیباف به عنوان نماینده دولت (وزارت صمت) در تلویزیون هستیم؟
چرا که اگر هم چنان برنامههای اقتصادی آقای قالیباف ادامه یابد، بی تردید ناچار است، دچار سوگیری و عبور از اخلاق حرفهای شود و جانب دولت را بگیرد. اگر بخواهد مستقل و به عنوان یک خبرنگار حرفهای هم رفتار کند، حقوق سخنگویی دولت را زیرپا گذاشته و باز هم یک کار غیرحرفهای انجام داده است.
اما سوال اینجاست که چرا باید در وضعیتی که بازارها و سیاستهای وزارت صمت از خودرو تا تخم مرغ مورد پرسش است و از رهبری تا رئیس جمهور نسبت به صنعت خودروسازی انتقاد دارند و حضور چنین چهرهای در صداوسیما بیشتر از پیش احساس میشود، ایشان از رسالت اصلی خود که رسانه است وارد «آن طرف میز» شود. آقای قالیباف الان به عنوان سخنگوی دولت در جایی ایستاده است که باید پاسخ دهد نه اینکه پاسخ بخواهد. در واقع او به یکباره از جایگاه مطالبه گر وارد جایگاه پاسخگو میشود!
بهتر است دوستان صمت و زیرمجموعههای آن همانند ایمیدرو متوجه باشند که رسانهها باید در جای خودشان باشند. گزینه سخنگو برای صمت کم نیست، ولی کارشناس خبره برای رسانه کم است.
دولتی سازی رسانهها و استخدام آنها در بدنه دولت آفت بزرگی است که هم تضاد منافع ایجاد میکند و هم رسانهها را از رسالت اطلاع رسانی حرفهای دور میکند.
با این روند بعید نیست از فردا همه چی وارونه شود:
منبع: چیلان