تولید چند تن فولاد در مناطق کویری توسعه یافتگی نیست/ دخالت دولت در نرخ برق توجیه اقتصادی کارخانه‌ها را کاهش داد

‌می‌متالز - صنعت فولاد اکنون در بیابان‌‎ها و نواحی خشک احداث شده است که به آب و برق دسترسی ندارد و عملا آب سفره‌های زیر زمینی را می‌بلعد، مردم منطقه را از آب منطقه محروم کرده و به ذخایر آبی و منابع طبیعی و محیط زیست صدمه زیادی وارد آورده است.

به گزارش می‌متالز، دبیر اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان محصولات معدنی ایران گفت: دولت با قیمت گذاری برق و تعیین قیمت نوعی ناترازی در تولید و مصرف برق ایجاد کرد که پیامد آن کاهش سود، دستکاری در روند عرضه و تقاضا و بی رغبتی سرمایه گذاران به ایجاد نیروگاه‌های جدید برق در کشور شد و حتی بهسازی و نوسازی نیروگاه‌های قدیمی را به تعویق انداخت.

کامران وکیل با اشاره به اینکه اکنون تامین برق صنایع فولادی و دیگر صنایع به معضلی دایمی تبدیل شده است افزود: سهمیه بندی برق سالهاست در بخش‌های مختلف صنعت کشور اعمال می‌شود و موضوعی زودگذر یا موقتی نیست و سالهاست قیمت گذاری دستوری در صنعت برق اعمال می‌شود و البته این شیوه قیمت گذاری مثل فنری است که جمع می‌شود، اما به یکباره از دست می‌رود.

وی ادامه داد: طبق اصل ۴۴ قانون اساسی دولت موظف است برای ساخت و تجهیز نیروگاه ها، پالایشگاه‌ها و توسعه سایر زیرساخت‌های کشور از بخش خصوصی استفاده کند و به تدریج از اداره این بخش‌ها خارج شود، هر چند طبق این قانون، دولت از اداره و کنترل این زیرساخت‌ها خارج شده، اما هنوز سیاست گذاری‌ها و قیمت گذاری‌های دولت در این بخش‌ها قابل لمس است.

وکیل با اشاره به تولید ۵۵ مییلون تن محصولات فولادی تا دو سال آینده گفت: با توجه به عدم تجهیز و مهیا نبودن زیرساخت‌های عمرانی و توسعه‌ای، تولید ۵۵ میلیون تن محصولات فولادی تا سال ۱۴۰۴ طبق برنامه توسعه پنجم، بحث غلطی است که برخی سیاستگذاران و دولت مردان بر اجرای آن اصرار دارند.

وی افزود: نتیجه تمام سیاستگذاری‌های غلط و تصمیمات کوتاه مدت مسوولان این شده که ما در حال حاضر کارخانه ساخت فولاد و واحد‌های عظیم تولید فولاد را در کشور داریم، اما در تامین آب آن با مشکلات زیادی مواجهیم، کارخانه سیمان احداث شده است، اما تامین برق کارخانه سیمان سهیمه بندی یا قطع است و حاصل این شرایط، دخالت‌های مکرر دولت و اعمال نرخ‌های دستوری و سیاست‌های کارشناسی نشده دولت در۱۵ سال اخیربوده است.

دبیر اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان محصولات معدنی ایران ادامه داد: صنعت فولاد اکنون در بیابان‌‎ها و نواحی خشک احداث شده است که به آب و برق دسترسی ندارد و عملا آب سفره‌های زیر زمینی را می‌بلعد، مردم منطقه را از آب منطقه محروم کرده و به ذخایر آبی و منابع طبیعی و محیط زیست صدمه زیادی وارد آورده است.

وی تصریح کرد: چنین خسارت زیادی برای تولید چند تن محصول فولادی، توسعه یافتگی نیست بلکه نوعی بی تدبیری و بی برنامگی است که نه فقط برای صنعت فولاد بلکه برای دیگر صنایع نیز قابل مشاهده است.

منبع: فولادبان