به گزارش میمتالز، رضا نیکپور مدیرعامل سیمان کردستان (سکرد) به بررسی آخرین تحولات صنعت سیمان پرداخت و به بورسان گفت: به نظر میرسد سیاستگذار هنوز ابزار بورس کالا برای شفافیت بخشی به نرخ سیمان را به رسمیت نمیشناسد و برخی معاملات در برخی استانها لغو شده است.
وی عنوان کرد: از سال گذشته با عرضه سیمان در بورس کالا، بازار سیاه این کالای اساسی مدیریت و نرخگذاری درست روی آن انجام شد.
به گفته نیک پور؛ بورس کالا، بازاری شفاف است که ظرفیت تعادل بخشی به قیمت سیمان را دارد. بورس کالا ابزار خوبی برای کشف قیمت است و بیتوجهی به عرضه و تقاضا در بورس کالا، تعادل قیمتی را به عقب میاندازد.
وی معتقد است اگر تمام شرکتهای سیمانی محصول خود را از طریق بورس کالا عرضه کنند، قیمت سیمان بهزودی به تعادل خواهد رسید و امکان دستکاری عرضه و تقاضا وجود ندارد.
مدیرعامل سیمان کردستان در ادامه عنوان کرد: با توجه به تاثیر تورم در بازار هنوز اثرات تورم برای صنعت سیمان مشخص نشده و به نظر میرسد با توجه به تورم موجود، قیمت تمام شده سیمان در آینده افزایش یابد.
وی در ادامه با اشاره به اینکه صنعت سیمان در ۳۰ سال گذشته فقط به این دلیل که سرپا بماند بحث نگه داشت سرمایه خود را کامل از دست داده است، تصریح کرد: این موضوع باعث مستهلک شدن ماشین آلات شد به طوری که بازسازی ماشین آلات یک خط ۳ هزار تنی به یک ارزآوری حدود ۱۰۰ تا ۱۲۰ میلیون دلاری نیاز دارد.
نیک پور تاکید کرد: در صورتی که نگه داشت سرمایه و همچنین اورهال به موقع و درست انجام نشود، هزینههای زیادی به شرکتهای سیمانی تحمیل میشود. برای یک اورهال درست و کامل و بازسازی ماشین آلات، باید سالانه بخشی از درآمد شرکتهای سیمانی کنار گذاشته شود.
وی اضافه کرد: در مجموع، ارزش جایگزینی ماشین آلات در صنعت سیمان برای یک خط ۳ هزار و ۳۰۰ تنی، بالغ بر ۱۰۰ میلیون دلار است.
مدیرعامل سیمان کردستان در پاسخ به این سوال که شرکتهای سیمانی چندهفته درسال را به تعمیرات دورهای اختصاص میدهند، اظهار کرد: شرکتهای سیمانی معمولاً هر ۶ الی ۹ ماه یکبار، تعمیرات دورهای ۲ الی ۴ هفتهای دارند. اما نمیتوان ناگهان برق یا گاز شرکتهای سیمانی را قطع کرد و انتظار داشت در زمان قطعی برق یا گاز به اورهال بپردازند. بعد از هر دوره اورهال و آجرچینی در کورههای سیمانی، این کورهها معمولاً حداقل تا ۹ ماه نیاز به آجرچینی جدید نخواهند داشت. هر دوره آجرچینی در کوره سیمان یکمیلیون تنی، هزینه تقریباً ۳۰ میلیارد تومانی به شرکت تحمیل میکند.
وی درباره عمر مفید برای یک کارخانه سیمان گفت: مطابق استانداردی که برای ماشین آلات صنعت سیمان تعریف شده است، عمر مفید صنعت سیمان مطابق بخش نامههای داخلی و سازمان امور مالیاتی، ۱۰ سال است و آنچه در شناسنامه ماشین آلات نوشته شده است، حدود ۲۵ تا ۳۰ سال عمر مفید برای ماشین آلات در نظر گرفته شده است که انتظار میرود پس از این مدت، اورهال و جایگزینی انجام شود.
نیک پور بیان کرد: دهه ۸۰، دهه طلایی صنعت سیمان بود بهطوریکه اوایل این دهه، تولید سیمان در کل کشور به ۲۷ میلیون تن رسید، اما اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰، این میزان به ۷۰ میلیون تن رسید و حجم تولید صنعت ۳ برابر شد و حاشیه سود بسیار مطلوبی تقریبا ۳۰ تا ۴۰ درصدی را تجربه کرد.
به گفته مدیرعامل سیمان کردستان؛ براساس برنامه توسعه چهارم و پنجم، قرار بود رشد کارخانهها در صنعت سیمان اتفاق بیفتد، اما با توجه به کاهش چشمگیر بودجه طرحهای عمرانی، از اوایل دهه ۹۰، رشد کارخانهها آنطور که باید، اتفاق نیفتد.
وی در ادامه صحبتهای خود مهمترین شاخص برای تداوم فعالیت یک شرکت سیمانی را وجود نقدینگی عنوان کرد و خاطرنشان کرد: در صورتی که بتوان نقدینگی را از فروش سیمان داخلی جذب کرد، به طور حتم هیچ شرکت سیمانی راغب به صادرات نیست، زیرا صنعت سیمان صنعتی است که اگر به حاشیه سود آن توجه شود، حاشیه سود این صنعت در سالهای قبل از ۸۸، حدود ۱۹ دلار و در سالهای ابتدای ۹۰، هم ۱۲ دلار و سالهای اخیر حاشیه سود آن بین ۳ تا ۵ دلار بوده است.
نیک پور در پایان گفت: زیرساخت کشور در دستور کار صنعت سیمان بوده است و سودآوری در مراحل بعدی این صنعت قرار دارد. اینکه بتوان با کمترین سود، نگه داشت سرمایه و دارایی را انجام داد و هزینههای جاری شرکت را پرداخت کرد برای این صنعت و سهامداران آن کافی است.
مدیرعامل سیمان کردستان افزود: صنعت سیمان، به برق وابستگی دارد و در صورت قطعی برق یا کاهش برق سیمانیها، تولید سیمان مختل خواهد شد. با قطعی برق کارخانههای سیمان، فرصتی برای برخی دلالان و سودجویان فراهم میشود تا از این فضا برای متشنج کردن بازار سیمان استفاده کنند.
نیک پور تاکید کرد: باید شرایطی فراهم شود که هم سیمان با قیمت منطقی به دست مصرفکنندگان برسد و همسود تولید و فروش سیمان، نصیب شرکتهای تولیدی شود. منطقی نیست که اجازه دهیم تولیدکنندگان از سود تولید بینصیب بمانند. شرکتهای سیمانی برای تداوم فعالیت، نیاز به سرمایهگذاری در قالب نگهداشت ماشینآلات دارند.
وی یادآور شد؛ تجهیزات تولید در بسیاری از کارخانههای سیمانی، فرسوده شده و باید نوسازی صورت بگیرد. باید به فکر تداوم حیات سیمانیها بود.