تهاتر غیرفلزی برای تولید ارزش افزوده

‌می‌متالز - توازن فلزات غیرآهنی تابع شرایط خاصی است. در صنایعی مانند مس، سرب و روی مازاد و از سوی دیگر در برخی کامودیتی‌ها کسری وجود دارد.

به گزارش می‌متالز، اما با توجه به ماشین‌آلاتی که در کارخانه‌ها نصب شده، توان تولید حدود ۴۲۰ الی ۴۸۰ هزار تن روی است. همچنین ظرفیت تولید سرب نیز حدود ۴۲۰ هزار تن تولید است که هرگز به این توان نرسیده است. البته اکنون از خاک‌های کم عیار در مسیر تولید استفاده می‌شود و به همین دلیل است که شرایط بسیار سختی است. خوشبختانه تولیدکنندگان برخی از فلزات غیرآهنی، توانسته اند سه برابر بازار داخلی تولید کرده و مازاد محصولات خود را به خارج صادر کنند. آنچه از اهمیت بالایی برخوردار است و باید به آن توجه شود این است که باید کیفیت و قیمت تمام شده به صورت رقابتی باشد. متاسفانه در حال حاضر و در تامین مواد داخلی دچار کمبود هستیم. گاهی شاهد این هستیم که کارخانه‌ها برای تعطیل نبودن، رقابت‌های بی مورد می‌کنند.

در سایر صنایع مانند مس و آلومینیوم، تولید بیشتر از مصرف داخلی است، گاهی در صنعت آلومینیوم به صورت تهاتری کار انجام می‌شود. یعنی مواد اولیه را از خارج از کشور دریافت کرده و سپس محصول مورد نظر را در داخل مرز‌های کشور تولید می‌شود به این‌گونه می‌توان ارزش افزوده تولید کرد و به سود دست یافت. به هرحال، در صنعت مس، مواد اولیه به حد کافی وجود دارد و می‌توان به جرات گفت که حتی در کشور کنستانتره مازاد وجود دارد. امید است با طرح‌هایی که در شرکت ملی مس و بخش‌های خصوصی در حال اجراست، کل کنستانتره داخلی در داخل مصرف شود؛ و حتی به جایگاهی برسیم که از خارج کشور هم کنستانتره وارد کرده و در داخل با تبدیل کنستانتره به مس، ارزش افزوده ایجاد کنیم.

اگر نگاهی کلی به طرح‌های در دست اجرا بیاندازیم، هر سال طرح‌های جدیدی در کشور افتتاح می‌شود که این طرح‌های جدید، باعث افزایش تولیدات می‌شود. امیدواریم در کنار افزایش کمی، به افزایش کیفی هم توجه شود. اگر به زنجیره توزیع نگاه بیاندازیم با حمایت سیاست گذار، در صنعت مس، روی و آلومینیوم می‌توان زنجیره خود را تکمیل کرد. در همه کشور‌های دنیا برای تولید ارزش افزوده، سیاست‌های تشویقی اعمال می‌شود، اما در ایران، سیاست‌های تشویقی وجود ندارد. احیای معادن کوچک کار بسیار سختی است که از چندین سال قبل شروع شده و ادامه دارد. پیش از این، قرار بود معادنی که بلاتکلیف مانده و صرفه اقتصادی ندارد را فعال کنیم، اما این طرح انجام نشد. با این همه، در یک سال گذشته، طرح جدیدی شروع شده و بخش خصوصی از آن حمایت می‌کند. همین که معاونت معدنی تصمیم گرفته در احیای معادن کوچک و راکد کمک کند، قابل تقدیر است، زیرا پیش از این باید چندین بار در بخش خصوصی این درخواست‌ها مطرح می‌شد. باید توجه داشت که حتی در صورتی که این معادن تکمیل شوند نیاز به مواد اولیه و ماشین‌آلات از بین نمی‌رود.