البته برخی مسئولان و دستاندرکاران این حوزه معتقدند جادههای بتنی ۶۰درصد صرفهجویی اقتصادی در مقایسه با رویههای آسفالتی برای کشور میتواند بههمراه داشته باشد. بنابراین چندی است این جایگزینی به صورت جدیتر مطرح شده است، هرچند در عمل شاهدیم که تنها چند فرودگاه و یکی دو جاده به این روش روکش شده است. به نظر میرسد در صورت اقتصادی بودن این روش باید هر چه بیشتر و با سرعت بالاتر به این سمت گام برداریم. به نظر میرسد یکی از عوامل فراگیر نشدن استفاده از رویههای بتنی در کشور پس از یک دهه به فرهنگسازی در این زمینه بازمیگردد. از آنجا که رویههای آسفالتی در کشور عمری بیش از ۹۰ سال دارند، بهطور یقین به این سادگی نمیتوان برای روشی که در مدت ۹ دهه جا افتاده است، رقیبی مانند رویههای بتنی علم کرد. رقیبی که هنوز نتوانسته در اجرا و عمل امتحان خود را پس بدهد و سربلند بیرون بیاید. بنابراین شایسته است در ابتدا با مطالعه و تحقیق آیندهای روشن از کاربرد رویههای بتنی ترسیم کرد و پس از آن در این زمینه به فرهنگسازی بیشتر روی آورد. در مدت یکسال بین یک تا دو گردهمایی و کنفرانس در زمینه رویههای بتنی بهجای رویههای آسفالتی برگزار میشود تا بهتدریج به یک فرهنگ در راهسازی تبدیل شود. اما این امر برای جا افتادن نیازمند فرهنگسازی بیشتری است. برای مثال اگر دولت در این زمینه داوطلب شود که بیشتر طرحهای راهسازی، سدسازی و توسعه بنادر خود را به این روش انجام دهد، در جهت فرهنگسازی این امر گام مثبتی برداشته است. موضوع دیگر که میتواند به فرهنگسازی رویههای بتنی پیوند بخورد، موضوع آموزشهای لازم در این زمینه است. ممکن است دانشجویان ما در سطح جهانی و در همایش رویههای بینالمللی صاحب مقام نیز شده باشند، اما این موضوع به تنهایی اقناعکننده نیست و با آموزشهای لازم در این زمینه باید بهدنبال کارآیی بیشتری رویههای بتنی در جادههای کشور بود تا بتوانیم عمر سازههای بتنی را افزایش دهیم.