آیا استرالیا می تواند انحصار چین در زمینه مواد معدنی حیاتی را بشکند؟

به گزارش می‌متالز، کبالت، گرافیت، لیتیوم، نیکل، عناصر کمیاب و ... به دلایل خوبی حیاتی نامیده می‌شوند. آن‌ها در صنایع دفاعی، تلفن‌های هوشمند و سایر فناوری‌های دیجیتال بسیار مهم هستند. تعداد انگشت شماری برای توربین‌های بادی، باتری‌ها و وسایل نقلیه الکتریکی ضروری است و آینده انرژی پاک بدون آن‌ها غیر قابل تصور است.

چین تقریباً انحصار بسیاری از این مواد معدنی را دارد. تقریبا ۹۰ درصد از عناصر خاکی کمیاب پردازش شده را تامین می‌کند. او تا حد زیادی بزرگترین پردازنده لیتیوم است. در منطقه هند و اقیانوس آرام، این امر استرالیا، ژاپن، کره جنوبی و دیگران را در فرآیند تعریف یک ژئوپلیتیک جدید مبتنی بر منابع، به دنبال تنوع بخشیدن به چین می‌کند.

طرح‌هایی برای زنجیره‌های تامین مواد معدنی حیاتی جدید در انجمن‌های چندجانبه مانند گروه‌بندی چهارگانه آمریکا، استرالیا، هند و ژاپن در حال طراحی است. کشور‌های غنی از منابع مانند استرالیا و اندونزی (با مقدار زیادی نیکل و برنامه‌هایی برای صنعت باتری) هدفشان سود بردن از مواد معدنی است.

ابتکارات مرتبط با مواد معدنی به صورت دسته جمعی در حال انجام است. مادلین کینگ، وزیر منابع استرالیا، می‌گوید تسلط چین یک "چالش استراتژیک" است. در ۲۰ ژوئن، دولت او از استراتژی مواد معدنی حیاتی برای رسیدگی به آن پرده برداری کرد. استرالیا بزرگ‌ترین تولیدکننده لیتیوم، سومین تولیدکننده کبالت و چهارمین تولیدکننده بزرگ عناصر خاکی کمیاب و در عین حال یک مینوز پردازشی است. هدف آن این است که تا سال ۲۰۳۰ به یک تولیدکننده مهم در سطح جهانی مواد معدنی حیاتی فرآوری شده تبدیل شود.

برای این منظور استرالیا ۵۰۰ میلیون دلار استرالیا (۳۴۳ میلیون دلار) برای پروژه‌های تحت استراتژی جدید خود متعهد می‌شود. این علاوه بر بودجه ۲ میلیارد دلاری موجود برای اجرای پروژه‌های معدنی حیاتی در مراحل اولیه، از جمله یک پالایشگاه عناصر کمیاب است.

استرالیا امیدوار است به عنوان شریک تجارت آزاد آمریکا، واجد شرایط دریافت یارانه سبز تحت قانون کاهش تورم جو بایدن باشد. در ماه آوریل، هیئتی از تولیدکنندگان استرالیایی از توکیو بازدید کردند، به این امید که سرمایه گذاری ژاپنی‌ها و قرارداد‌های خرید بلندمدت، همان کاری را که برای صنعت معدنی حیاتی استرالیا انجام دادند، برای بخش‌های سنگ آهن و گاز این کشور انجام داد. سال گذشته ژاپن مواد معدنی حیاتی را به یکی از ۱۱ بخش استراتژیک تبدیل کرد که مستحق حمایت دولت هستند. در ماه مارس، ژاپن و آمریکا توافق کردند که در زنجیره تامین مواد معدنی، از جمله مقابله با چین، با یکدیگر همکاری کنند.

کره جنوبی، با جاه طلبی‌های جهانی برای وسایل نقلیه الکتریکی و باتری، به ویژه در برابر رقابت بین آمریکا و چین در این موضوع، آسیب پذیر به نظر می‌رسد. به عنوان بخشی از تعهد، دولت رئیس جمهور یون سوک یول به "اقدامات جامع منابع امنیتی"، در اوایل سال جاری طرحی را برای تامین منابع معدنی حیاتی منتشر کرد. هدف کاهش وابستگی وارداتی کشور به چین از ۸۰ درصد به ۵۰ درصد تا سال ۲۰۳۰ و افزایش استفاده از مواد معدنی بازیافتی از ۲ درصد به ۲۰ درصد کل است. کره جنوبی با کشور‌هایی از جمله استرالیا، اندونزی و قزاقستان و همچنین اتحادیه اروپا همکاری کرده است. این شرکت به مشارکت امنیت معدنی چند کشور تحت رهبری آمریکا که سال گذشته اعلام شد، پیوسته است.

تایوان و هند نیز راه خود را برای اتخاذ استراتژی‌های جدید مواد معدنی حیاتی جستجو می‌کنند. چالش، تقریباً در همه موارد، قفل پردازش چین است که توسعه آن پرهزینه، پیچیده و بالقوه برای محیط زیست خطرناک است. ده‌ها مرحله متالورژی برای تبدیل یک سنگ معدنی کمیاب به محصول نهایی مورد نیاز است. مقدار کمی از مواد معدنی حیاتی را می‌توان از مقادیر زیادی سنگ استخراج کرد. دهه‌ها پیش، چین با استفاده از یارانه‌های هنگفت و استاندارد‌های زیست‌محیطی ضعیف، پردازش را در برنامه‌های صنعتی خود محور قرار داد. تسلط آن نشان دهنده آن استراتژی چند دهه است.

همه گیری باعث شد دیگران از خطرات یک پردازنده انحصاری با تاکید بر آسیب پذیری زنجیره‌های تامین به طور کلی بیدار شوند. تهاجم روسیه به اوکراین خطرات تجارت با یک دشمن بالقوه را بیشتر نشان داد. روسیه با خودداری از عرضه گاز به مشتریان اروپایی، به دنبال استفاده ابزاری از یک کالای مهم بود. او همچنین یکی از صادرکنندگان کلیدی نیکل و پالادیوم است.
با این حال، یک مطالعه موردی نشان می‌دهد که ایجاد منابع معدنی جایگزین چقدر می‌تواند سخت باشد. پایان دادن به اتکا به منابع معدنی حیاتی چین غیر ممکن به نظر می‌رسد، اما می‌توانیم خطر را از بین ببریم. "

منبع: ایفنا