همکاری امارات و توتال در دریای خزر/ ۳۰ درصد سهام دومین میدان بزرگ گازی خزر در ابوظبی

به گزارش می‌متالز، شرکت ملی نفت ابوظبی روز جمعه، ۱۳ مرداد ۱۴۰۲، اعلام کرد که ۳۰ درصد از سهم میدان گازی آبشرون در آب‌های جمهوری آذربایجان را خریداری می‌کند. شرکت توتال فرانسه فاز اول این میدان بزرگ گازی را ماه گذشته میلادی راه‌اندازی کرد و سهمی ۵۰ درصدی در این پروژه دارد.

توتال نیز روز جمعه تائید کرد که همراه با شرکت ملی نفت جمهوری آذربایجان، هر کدام ۱۵ درصد از سهم خود در پروژه میدان آبشرون را به شرکت اماراتی واگذار خواهند کرد.

گفتنی است که این میدان در فاز اول که ماه گذشته راه‌اندازی شد، سالانه دو میلیارد مترمکعب و در فاز دوم پنج میلیارد مترمکعب تولید گاز خواهد داشت و یکی از منابع جدید صادرات گاز به اروپا محسوب می‌شود.

رویترز در این باره نوشت: شرکت ملی نفت ابوظبی در نظر دارد تجارت جهانی گاز خود را توسعه دهد، همچنین شرکت «دراگون اویل» امارات سال‌هاست تولید گاز از میادین گازی ترکمنستان در دریای خزر را آغاز کرده برای سرمایه‌گذاری در میادین ترکمنستان هشت میلیارد دلار برنامه‌ریزی کرده است.

بنابر گزارش رویترز شرکت ملی نفت ابوظبی با توجه به تحریم‌های روسیه و نیاز اروپا به منابع جدید گازی، بیشتر بر بازار گاز تمرکز کرده است.

علاوه بر این، جمهوری آذربایجان نیز سال گذشته از فاز دوم میدان «شاه‌دنیز»، بزرگ‌ترین میدان گازی دریای خزر، ۱۰ میلیارد متر مکعب گاز به اتحادیه اروپا صادر کرد و طبق تفاهمنامه امضاشده میان دولت باکو و کمیسیون اروپایی در خرداد پارسال، این رقم تا سال ۲۰۲۶ حداقل دو برابر خواهد شد.

سهم ناچیز ایران در میادین نفتی و گازی سواحل خزر

در این میان، اما تنها کشوری که هیچ برنامه‌ای برای توسعه نداشته و هیچ میدان نفتی یا گازی را توسعه نداده، ایران است؛ چراکه هر چهار کشور ساحلی خزر در آب‌های تحت حاکمیت خود در این دریا هم نفت و هم گاز تولید می‌کنند و برنامه‌های درحال توسعه دارند.

ایران تنها یک بلوک مشترک با جمهوری آذربایجان به نام «البرز» دارد که یک دهه پیش تفاهمنامه اکتشاف آن میان دو کشور امضا شد، اما به دلیل تحریم‌ها و ملاحظات کشور‌ها برای سرمایه‌گذاری در ایران هیچ شرکتی داوطلب اکتشاف و حفر چاه در این بلوک نشد.

ایران همچنین در دوران ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد مدعی کشف «یک میدان بزرگ نفتی» با نام «سردار جنگل» در دریای خزر شد، اما بعد‌ها مدعی شد این میدان حاوی گاز است. طی بیش از یک دهه گذشته، جمهوری اسلامی ایران این موضوع را مسکوت گذاشته و هیچ کدام از کشور‌های ساحلی خزر نیز وجود چنین میدانی را تایید نکرده‌اند.

قطری‌ها سهم ایران را نادیده می‌گیرند

مسعود دانشمند، عضو سابق اتاق بازرگانی ایران، گفت: کشور‌های مختلف دنیا در حوزه نفت و گازی سرمایه‌گذاری خارجی انجام می‌دهند و از پذیرش آن استقبال می‌کنند. آذربایجان از طریق ابوظبی هم سرمایه‌پذیری و هم تکنولوژی‌پذیری کرده است.

وی افزود: ایران حوزه گازی نسبتا بزرگی در شمال کشور دارد، ولی هیچ اقدامی در زمینه آن انجام نداده و این حوزه‌ها بلاتکلیف مانده‌اند. محدوده‌های گازی به هم نزدیک هستند؛ بنابراین اگر یک منطقه شروع به استخراج و توسعه کرد عملا سهم مناطق دیگر را هم می‌برد. اگر به حوزه گازی مشترک بین ایران و قطر در پارس جنوبی توجه کنیم کاملا پیداست که وقتی تکنولوژی و سرمایه لازم را نداریم و به سمت بهره‌برداری نمی‌رویم، عملا قطری‌ها سهم ایران را هم می‌برند و بیشتر از حوزه مشترک بهره‌برداری می‌کنند.

تکرار مناقشه آرش در میادین مشترک سواحل خزر

دانشمند با اشاره به میدان گازی آرش و مناقشه ایران با کویت و عربستان در مورد این میدان گازی گفت: مسئله داغ امروز حوزه گازی آرش بین ایران، کویت و عربستان است. کویت می‌گوید این میدان به آن کشور تعلق دارد و تکنولوژی و سرمایه لازم را از خارج جذب کرده و شروع به بهره‌برداری کرده است. ایران متأسفانه سرمایه و تکنولوژی لازم را ندارد و نمی‌تواند از بازار جهانی سرمایه جذب کند طبیعی است که متضرر می‌شود.

این فعال بازرگانی تأکید کرد: در ایران شعاردرمانی می‌کنند و فقط مدعی هستند میادین متعلق به ایران است، اما در عمل شاهد هیچ اقدامی نیستیم.

دانشمند ادامه داد: یکی از مشکلات عمده ما این است که بر اثر تحریم‌ها امکان جذب سرمایه خارجی در این حوزه‌ها را نداریم، همانطور که چینی‌ها هم از حوزه‌های نفتی ما خارج شده‌اند. روس‌ها نه به ما کمک می‌کنند و نه اجازه می‌دهند ایران در سواحل خزر اقدامات توسعه‌ای انجام بدهد، غرب هم به دلیل تحریم کمک نمی‌کند.

وی در ادامه گفت: باید در نظر بگیریم که گاز و نفت و انرژی‌های فسیلی در دنیا طبق پیش‌بینی‌ها حداکثر تا سال ۲۰۵۰ قابلیت استفاده خواهد داشت یا حداکثر تا ۲۰۸۰ و گفته شده پس از این دوره کسی خواهان و خریدار انرژی فسیلی نخواهد بود. انتقال وسایل انرژی بر از مصرف فسیلی به انرژی‌های تجدید‌پذیر مثل اتومبیل‌های برقی آغاز شده و رفته رفته تقاضا برای انرژی‌های فسیلی را در دنیا کاهش پیدا خواهد کرد و عملاً نفت و گاز به درد نخواهد خورد.

دانشمند در پایان گفت: ما باید در بازه ۳۰ تا ۴۰ سال آینده حداکثر استفاده خود را داشته باشیم در غیر این صورت این انرژی‌ها آنقدر ارزان می‌شود که دیگر با هزینه‌های استخراج خود قابل رقابت نخواهد بود و صرفه اقتصادی خود را از دست خواهد داد؛ در این میان باید توجه داشته باشیم که درمورد منابع سواحل خزر هم اتفاق میدان آرش تکرار شده است.

منبع: تجارت نیوز