ریسک‌های معاملاتی صنعت نقره‌ای

به گزارش می‌متالز، نکته دیگر اینکه آلومینیوم بی نهایت قابلیت بازیافت دارد و این امر آن را به یکی از مهم‌ترین فلزات در جهان تبدیل کرده است؛ به گونه‌ای که بیش از ۹۰‌درصد آلومینیوم مورد استفاده در برنامه‌های کاربردی خودرو و ساخت وساز بازیافت می‌شود. همچنین تولید آلومینیوم ثانویه به ۹۵‌درصد انرژی کمتری نسبت به تولید اولیه آلومینیوم نیاز دارد و از همین رو به آلومینیوم «بانک انرژی» لقب داده اند.

بر اساس هدف گذاری صورت گرفته در سنوات گذشته از سوی متولیان این صنعت، تولید سالانه ۱.۵ میلیون تن آلومینیوم تا سال ۱۴۰۴ پیش‌بینی شده و برای تحقق این رقم، نیازمند مقدار قابل‌توجهی از منابع معدنی آلومینیوم (مانند بوکسیت) و آلومینا هستیم؛ به همین منظور باید دستورالعمل ویژه‌ای برای تامین این دو ماده اصلی در دستور کار متولیان این بخش قرار گیرد تا از این طریق زمینه تحقق هدف گذاری پیش‌بینی شده برای تولید آلومینیوم در کشور فراهم شود. آلومینا یا پودر دی اکسید آلومینیوم ماده اولیه اصلی تولید فلز آلومینیوم است و برای تولید هر تن آلومینیوم نیاز به ۲ تن آلومینا داریم و از سوی دیگر برای تولید هر تن آلومینا ۲ تا ۳ تن سنگ معدنی بوکسیت نیاز است. این در حالی است که ایران کشور فقیر در موضوع منابع بوکسیت محسوب می‌شود که خاک‌های بوکسیت موجود در آن عمدتا از نوع «کم عیار» است، اما با توجه به مزیت انرژی ارزان در کشورمان و با انجام فعالیت‌های دانش بنیان، افزایش عیار و تولید پودر آلومینا از همین خاک‌ها در دستور کار قرار دارد. از سوی دیگر بسیاری از کشور‌ها واردات بوکسیت از کشور‌های آفریقایی مانند گینه را در دستور کار قرار داده‌اند و به همین دلیل کشوری همچون امارات که دهه‌ها بعد از ما در زمینه تولید آلومینیوم فعالیتش را آغاز کرده، حدود ۲.۷ میلیون تن و به عبارتی حدود چهار برابر ما تولید می‌کند و حتی طرح توسعه جهت افزایش ظرفیت به ۴ و سپس به ۱۰ میلیون تن را برای رسیدن به رتبه دوم دنیا در دست اجرا دارد. وضعیت ما در زمینه واردات با ابهام مواجه است چرا که بیش از سه دهه از خریداری منابع بوکسیت از گینه می‌گذرد، اما به دلایلی نظیر هزینه بالای حمل مواد معدنی، حمل و واردات آن انجام نشده است.

رئیس هیات‌مدیره سندیکای آلومینیوم ایران می‌گوید: با وجود اینکه چند دهه پیش منابع بوکسیت از گینه توسط ایران خریداری شده، اما پس از ۳۰ سال هنوز هم به دلیل نبود بودجه لازم بارگیری و واردات این منابع معدنی انجام نشده است. این در حالی است که کشور امارات بوکسیت موردنیازش را از گینه وارد می‌کند.

هوشنگ گودرزی ضمن اشاره به این مطلب که واردات بوکسیت از گینه به حدود ۲۰۰ میلیون دلار سرمایه‌گذاری نیاز دارد، افزود: میزان تولید داخلی آلومینیوم ۷۰۰‌هزار تن است که حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰‌هزار تن آن صادر می‌شود. برای تولید این میزان یک میلیون و ۴۰۰‌هزار تن آلومینا نیاز داریم و این در حالی است که ۱ میلیون و ۱۵۰‌هزار تن آن باید از طریق واردات تامین شود.

وی ادامه داد: در حوزه اکتشافات و بهره‌برداری به خوبی عمل شده، اما توانایی و پتانسیل معادن بوکسیت با نیاز کشور فاصله بسیاری دارد. ضمن اینکه با توجه به کاهش‌درصد خلوص برخلاف گذشته که از دو واحد بوکسیت یک واحد آلومینا تهیه می‌شد، امروز این عدد به یک‌چهارم رسیده و همین امر باعث بالا رفتن هزینه‌ها شده است.

رئیس هیات‌مدیره سندیکای آلومینیوم ایران تشریح کرد: با توجه به اینکه قطع برق به منزله مرگ صنعت آلومینیوم است، واحد‌های تولیدکننده تصمیم به احداث نیروگاه‌های برق گرفته‌اند که قطعا هزینه‌ها را افزایش می‌دهد. گودرزی خاطرنشان کرد: قیمت تمام‌شده آلومینیوم به واسطه سیستم حراج باز بورس‌کالا بسیار بالا رفته و همین امر صنایع پایین‌دست آلومینیوم را دچار مشکل کرده است؛ حتی قیمت‌ها به اندازه‌ای بالا رفته که شرکت‌ها اقدام به واردات از چین می‌کنند.

وی افزود: شرایط بازار بورس آلومینیوم به گونه‌ای آشفته شده که یک گرید واحد را با چند قیمت در تابلو ثبت می‌کنند و رقابت بسیار بالایی را در این بازار شاهدیم. معتقدم در چنین شرایطی راهکار، افزایش عرضه در بازار است و از طرفی نباید اجازه بدهند دلالان و واسطه‌ها از بورس‌کالا خریداری کنند که البته خوشبختانه سامانه مؤدیان مالیاتی هم به این نتیجه رسیده که خریداران باید مصرف‌کننده باشند تا بازار را دچار التهاب نکنند.

وی خاطرنشان کرد: تقاضای آلومینیوم در بازار‌های صادراتی، تقاضای بسیار مطلوب و رو به رشد است و در صورت افزایش ظرفیت تولید آلومینیوم کشور، بازار‌های صادراتی کشش صادرات بیشتر این محصول را هم خواهند داشت. با این شرایط معتقدم سرمایه‌گذاران و سهامداران صنعت آلومینیوم نه تنها نباید نگران کاهش سودآوری این صنعت در سال‌های آینده باشند، بلکه با توجه به شیب افزایشی نرخ ارز در کشور و همین‌طور روند تقاضا در بازار داخل و بازار‌های صادراتی، چشم‌انداز سودآوری این صنعت کاملا مثبت بوده و سرمایه‌گذاری جدید در این صنعت نیز توجیه پذیر خواهد بود.

وی ادامه داد: ایران اولین تولیدکننده منطقه است که تولید را از دهه ۴۰ شمسی آغاز کرده، اما اکنون تولید ما ۷۰۰ هزار تن و تولید امارات سالانه ۲.۷ میلیون تن است. دلیل این امر عدم سرمایه‌گذاری لازم از سوی دولت‌ها در ایران و بی برنامگی است، چون جز این دو عامل این کشور‌ها نه از نظر نیروی انسانی و نه از نظر وسعت با ایران برابری نمی‌کنند و ما باید از خود بپرسیم که چگونه باید این مشکل را حل کرد.

منبع: دنیای اقتصاد