به گزارش میمتالز، با این حال، مصرف داخلی در حال کاهش است و سودآوری کارخانهها به حد بحرانی خواهد رسید. برای پاسخگویی به تقاضا که به دلیل طولانی شدن بحران ساخت و ساز در چین و تغییر ماهیت اقتصاد این کشور در نوسان است، این صنعت باید کاهش تولیدهای جدی تری انجام دهد.
دولت چین تمرکز خود را به رشد و مصرف سبزتر و با فناوری پیشرفتهتر تغییر داده که این امر اهمیت فولاد را برای اقتصاد کاهش میدهد. بر اساس پیشبینیها مصرف فولاد چین میتواند از بیش از یک میلیارد تن در سال ۲۰۲۰ به کمتر از ۸۰۰ میلیون تن تا سال ۲۰۳۰ کاهش یابد. در بدترین سناریو، تا پایان دهه تا ۵۲۵ میلیون تن کاهش خواهد یافت.
در سال ۲۰۲۳، سهم صنعت فولاد در اقتصاد چین ۵.۷ درصد از تولید ناخالص داخلی ملی بود. این ممکن است پیامدهایی برای اهداف رشد تعیین شده توسط دولتهای محلی، به ویژه برای استانهای فولادی پیشرو داشته باشد.
با تشدید اقدامات ضد دامپینگ در سطح جهانی، صادرات که به حمایت از فولادسازان چینی در سال ۲۰۲۴ کمک کرد، نیز با کاهش مواجه شده است. در بازار داخلی افزایش تقاضا از سوی صنعت و خودروسازان به جبران ضعف بازار مسکن کمک میکند، اما کافی نیست.
چین همچنین ممکن است با تکرار تنشهای تجاری در دوره نخست ریاست جمهوری دونالد ترامپ روبهرو شود، اما اقتصاد این کشور در حال حاضر ضعیفتر و بیشتر به صادرات وابسته است.
بر این اساس کارشناسان میگویند که سال ۲۰۲۴ احتمالاً آخرین سالی است که تولید فولاد در چین از ۱ میلیارد تن فراتر رفت. تحلیلگران پیش بینی میکنند که در سال ۲۰۲۵، حجم تولید به زیر این سطح خواهد رسید.
منبع: ایفنا