چهره ها بجای برنامه ها، منش ها بجای روش ها

می متالز؛ یادداشتی از امیرحسین کاوه، دبیر سندیکای لوله و پروفیل فولادی: آن هم نه مثل پارلمان ها، انتخاب رؤسایی برای یکسال؛ بلکه انتخاب برای یک عمر ۴ ساله که واقعا ریاست ۴ سال پی در پی، طولانی و یکنواخت و بی انگیزه کننده است.

در این برهه هیات نمایندگان باید برای انتخاب یک رئیس و چهار نایب رئیس و یک منشی و یک خزانه دار، دست به رای شوند ولی نامزدی به خودش جرات ورود در ریسک‌ ابراز وجود حقیقی و سیستمی و همراه با برنامه ی قابل رصد و تبلیغات علنی و اعلام راهبرد و هدف نداد و شاید هم لازم ندیدند ...

در این دوره فقط یک چیز بارزتر شد و بدون رای حاکم اتاق .... و آن اینکه تسلطِ  ذهنی اعضای هیات نمایندگان به "چهره ها " بجای تمرکز بر  برنامه ها و حاکمیت فکری "منش ها"  بجای درخواست روش ها بر صدر نشینی خود ادامه داد.

یعنی اینکه من منش رفتاری غلامحسین شافعی با تدبیر را دوست دارم پس به او رای خود را می دهم یا از چهره ی مسعود خوانساری سرد و گرم روزگار کشیده خوشم می آید پس به او رای می دهم  یا یونس ژائله پر کار بعنوان همکار تبریزی خودم یا مسعود گلشیرزای همشهری پرامید و با نشاط و موفق من در راس لیستم جا دارد ... 

پس من و تو و ما به آنها  رای می دهیم و احتیاج به پیش نیاز دیگری نداریم‌ و تعهد و میثاقی در این میانه بین رای دهنده و رای گیرنده نیست.‌‌ این صدر نشینی ذهنی با پیوست چهره و منش بجای "برنامه و روش" سالهاست که در اتاق ها حاکم است.

خوب یا بد آن بماند برای وقت دگر ..‌بگذریم که مجالی هم  نیست.

حالا مانده کلی باید و نبایدها و آرزوهای قانونی و فرا قانونی  که بعدا باید مطالبه گری شود ...

اما نگاهی به دو لیست مطرح:

خوانساری از رقابت برای ریاست اتاق ایران کنار کشید؛ آن هم به نفع رقیب اصلی خودش یعنی غلامحسین شافعی و این یک حرکت جالب بود و از یک طرف  کیش و مات کننده برای رقیب تازه به میدان آمده در خواستگاری از ریاست اتاق و شاید هم فرصتی باشد...

 یعنی برای همین یونس ژائله ی تبریزی با حمایت برخی فعالان تشکلی جرات آمدن به میدان  را پیدا کرد ..

لیست تهرانی ها بسته شده  است آن ها ریاست اتاق را به شافعی هبه کردند و درعوض چهار کرسی نایب رئیسی را توافق و در پشت قباله خود انداختند.

خوانساری و انصاری و امیر آبادی سه نایب رئیس تهرانی و حسین سلاح ورزی چهارمی آنها که کمی از غلظت پایتختی شدن روسا بکاهند‌ و کاشفی کرمانشاهی هم منشی هیات رئیسه آنها؛ اما حسین پیر موذن از این لیست کمی عقب تر مانده...

اما در گوشه ی دیگر اتاق؛ لیستی تازه برآمده 

آنها با چهره ی تشکلی و حمایت چندین اتاق از استان ها آمده اند و کمی هم  دلخوش حمایت وزارت صنایع هستند... 

لیستی که دیشب در اسپینانس، فراکسیون تولید و صادرات را تشکیل و تولد آن را اعلام کردند و سور آن را دادند. 

در این لیست رای ها باید منجر به:

 رئیس شدن ژائله باشد و مسعود خان گلشیرازی نایب رئیس اول و به ترتیب: "بخشنده" از اتاق قزوین؛ "بنا مولایی" از البرز و "حمیدیان " از اتاق شیراز و "زبر دست" از همدان در نواب جا خوش می کنند. یک نفر دیگر هم، هر که شد خوشش باشد...

در این میان "نجفی" مشاور عالی وزیر صنعت هم نیم خیزی گرفت و چند تماسی هم از وزارت خانه برای آمدن او؛ ولی گویی شدت انتقاد از این رفتار در چند ساعت چنان شعله ور شد که نجفی دیشب در هتل اسپینانس رسما آمدن خود را لغو شده اعلام کرد. شاید این شانسی برای بهنام پیر موذن شد که در این لیست بهتر جا باز کند و از دو لیست موجود خوشه چینی کند.

ولی آیا در این میان حسین معروف و رازقی شیرازی و ضرابی یا قمی  کنار رفته اند یا برای  ریاست کمیسیون ها کنار گذاشته شده اند.

به هر حال روسا کار زیادی در پیش دارند! 

اتاق ِرییس محور باید تشکل محور و هیات نمایندگان محور شود 

کارهای بر زمین مانده آنقدر زیاد است که به همه ی عاشقان خدمت کار می رسد. 

 تجدید ساختار اتاق را با برجسته سازی نقش  کمیسیون ها باید شروع کرد و شاید یکی از اولین اولویت ها تشکل ها باشند. 

ما در تشکل ها؛ تحول را چشم در راهیم...

نوشته ی بالا یک تحلیل و چند خبر بود که نهایی و حتمی نیست اما دوشنبه (27 خرداد 1398) همه چیز شفاف خواهد شد.