به گزارش می متالز، همان موقع تصمیم گرفته شد ذخایر استخراج و به ایران منتقل شود؛ طرحی که تا امروز عملیاتی نشده است. این درحالی است که هم صنعت آلومینیوم ایران به ذخایر این ماده نیاز دارد و هم در داخل کشور ذخایر چشمگیر این ماده شناسایی نشده است. قرارداد استخراج از یکی از معادن گینه ازسوی ایران در سال ۱۳۹۶ و زمانی که مهدی کرباسیان رئیس وقت هیات عامل ایمیدرو تمدید و هر آنچه لازم بود، انجام شد تا این طرح به مرحله عمل درآید، با این حال تا این روزهای تیر ۱۳۹۸ خورشیدی خبری نیست که نیست. این در حالی است که حتی مدیری که مسئول مستقیم این پروژه است، این واقعیت را تایید میکند که تنها چند گام تا عملیاتی شدن این طرح باقی مانده است و پرسش این است مگر چقدر زمان برای سپری شدن این «تنها چند گام» نیاز است؟ و چرا با توجه به هزینههایی که تاکنون برای عملیاتی شدن این پروژه با همه اهمیت آن صرف شده، بازهم به مرحله پایانی نمیرسد؟ به یقین ذخایر بکر بوکسیت گینه به غیر از ایران متقاضیان دیگری هم دارد و طرف گینهای تا ابد منتظر طرف ایرانی نمیماند. گینه یکی از بزرگترین دارندگان ذخایر بوکسیت جهان به شمار میآید و پس از استرالیا و چین، بزرگترین تولیدکننده کانی بوکسیت جهان است، این کشور افریقایی در سال گذشته میلادی ۵۰میلیون تن بوکسیت تولید کرد و میزان تولید آن در سال۱۳۹۶ نیز ۴۵هزار تن بود. چنین روندی گویای حجم رو به رشدی است که به نظر میرسد ایران در روزگار تحریم و در شرایط نیاز به تلاش بیشتر برای تقویت اقتصاد خود از آن غافل مانده است.
تنها چند گام برای دستیابی به این ذخایر بزرگ نیاز است اما تا کی؟