مس، پاشنه آشیل چین در جنگ تجاری

به گزارش می متالز، به نظر می‌رسد اقتصاد چین در روزهای پرتنشی قرار داشته باشد اما رشد تولید ناخالص داخلی این کشور در فصل دوم امسال میلادی، اول آوریل (۱۲ فروردین) تا ۳۰ ژوئن (۹تیر) از ۶.۴ درصد به ۶.۲درصد کاهش داشته و تقاضا برای کامودیتی‌ها به طور چشمگیر خوب است.
البته داده‌های گمرکی چین در ماه گذشته میلادی، حکایت از کاهش واردات مس، زغال‌سنگ، سنگ‌آهن و نفت خام دارد و این دورنما را ایجاد می‌کند که تقاضا برای کامودیتی‌های اصلی در چین در حال کاهش است اما قضاوت تنها بر اساس داده‌های یک ماه قابل اعتماد نیست و در این زمینه حتی می‌تواند گمراه‌کننده باشد.
برای مثال واردات نفت خام در ژوئن (خرداد-تیر) در مقایسه با مه (اردیبهشت-خرداد) ۱.۶ درصد کاهش داشت. رقم مربوط به کاهش واردات زغال‌سنگ نیز بسیار کم و ۳۷۰هزار تن بود. واردات سنگ‌آهن نیز در ژوئن در مقایسه با مه ۱۰.۲ درصد کمتر بود. البته این کاهش را می‌توان برآمده از چالش‌هایی دانست که دومین صادرکننده بزرگ سنگ‌آهن به چین با آن در کشمکش است.
این روزها شرکت واله در تلاش است از بسته شدن معادنش جان سالم به در ببرد. این چالش برآمده از فاجعه شکستن سد باطله یکی از معادن این شرکت برزیلی در ژانویه (دی –بهمن) است.
در این بین اما بیشترین ضعف چین در مصرف انواع کامودیتی‌ها بر مس حاکم بود. واردات مس نوردشده در ژوئن در مقایسه با مه ۹.۷ درصد کاهش داشت و واردات کانی و کنسانتره مس نیز کاهش ۲۰.۴درصد را تجربه کرد. البته کمبود کانی و کنسانتره در بازارهای جهانی می‌تواند توجیه‌کننده بخشی از کاهش واردات باشد اما دلیل بخش زیادی از کاهش واردات مس نوردشده به کمبود تقاضا مربوط می‌شود. نگاه ماه به ماه و پس از آن فصل به فصل به تقاضای مس چین، این روند نزولی را تایید می‌کند. در فصل دوم امسال میلای، اول آوریل (۱۲ فروردین) تا ۳۰ ژوئن (۹تیر)، واردات مس نوردشده به ۱.۰۹۲ میلیون تن رسید. این رقم در مقایسه با فصل نخست ۷.۵ درصد و در مقایسه با فصل دوم سال گذشته ۲۰درصد کاهش داشته است.
البته داستان کاهش، برای سایر کامودیتی‌ها صدق نمی‌کند. واردات نفت خام چین در فصل دوم امسال بیشتر شد و به ۹.۹ میلیون بشکه در روز در فصل دوم و ماه‌های آوریل تا ژوئن (۱۱ فروردین تا ۹ تیر) رسید. این در حالی است که واردات نفت خام چین در فصل نخست و ماه‌های ژانویه تا مارس (۱۱دی تا ۱۰فروردین) ۹.۸۳ میلیون بشکه در روز بود. همچنین چین در فصل دوم سال گذشته میلادی ۹.۰۴ میلیون بشکه در روز نفت وارد می‌کرد.
به نظر می‌رسد در نیمه نخست امسال میلادی، واردات چین نه تنها تضعیف نشده بلکه به دلیل جریانات مربوط به کمبودهای تجاری و استراتژیک تقویت نیز شده است، هر چند این احتمال وجود دارد که این رشد در نیمه دوم سال کمتر باشد اما آنچه مسلم است، این است که این روزها چین همچنان موتور رشد تقاضای جهانی نفت باقی مانده است.
واردات زغال سنگ چین هم در فصل دوم در مقایسه با فصل نخست، افزایشی بود و به ۷۹.۸۶ میلیون تن رسید. این رقم در مقایسه با فصل نخست امسال ۷درصد رشد داشت و چین در فصل نخست ۷۴.۶۳ میلیون تن زغال سنگ وارد کرد. افزایش واردات زغال سنگ با وجود نگرانی‌هایی اتفاق افتاد که درباره کاهش هزینه‌های گمرکی در محموله‌های استرالیا وجود داشت.
در واقع استرالیا برای تقویت عرضه زغال‌سنگ در داخل کشور به این حرکت دست زده بود. واردات سنگ‌آهن چین نیز در فصل دوم امسال میلادی ضعیف‌تر بود اما این اتفاق را می‌توان بیش از هر چیز به کاهش شمار محموله‌های آبی نسبت داد که از برزیل به چین می‌آید؛ کاهش برآمده از فروپاشی سد باطله‌ای که پیش‌تر به آن اشاره شد.
علاوه بر برزیل، سنگ‌آهن در آوریل (فروردین-اردیبهشت) در استرالیا نیز دچار بحران شده بود؛ بحرانی که برآمده از گردباد گرمسیری بود که در مارس (اسفند-فروردین) اتفاق افتاد و به اصلی‌ترین مناطق تولیدکننده سنگ‌آهن در این کشور آسیب زد. در نهایت اما کاهش ۸.۶ درصدی واردات سنگ‌آهن در فصل دوم امسال میلادی در مقایسه با فصل نخست به کاهش تولید فولاد این کشور منجر نشده است. حجم محصولات فولادی چین در ژوئن ۸۷.۵۳ میلیون تن بود.
این رقم کمتر از ۸۹.۹ میلیون تن در مه است اما میانگین تولید فولاد در ژوئن ۲.۹۲ میلیون تن در روز بود، در حالی که این رقم در مه ۲.۸۷ میلیون تن بود. در مجموع، واردات کامودیتی‌های اصلی به چین حکایت از افت و خیزی دارد که نشانگر جنب و جوش بازار است؛ اتفاقی که البته درباره مس صادق نیست و تنها فلز سرخ است که در چین در موضع ضعف قرار گرفته است. با این‌حال تقاضا برای فلزات صنعتی در نیمه دوم سال، کلید پاسخ به این پرسش است که آیا با موفقیت، چالش‌های برآمده از جنگ تجاری با چین را مدیریت کرده است؟