به گزارش می متالز، تقسیم سود نقدی سهام همواره برای سرمایه گذاران خرد و عمده از جذابیت های بالایی برخوردار است، چرا که سود نقدی سهام همواره برای سهامداران قابل لمس تر بوده است. اما در مقابل برای ناشران و بنگاههای اقتصادی جذابیت ندارد. اگرچه چنین مسئلهای موجب خروج نقدینگی از شرکت میشود ولی بههرحال ناشران در پایان سال مالی، مبلغی را به عنوان سود هر سهم محقق کرده و برای جلب رضایت سهامداران خود مقداری از این سود را نیز به عنوان سود نقدی سهام تقسیم میکنند. میزان تقسیم سود در شرکتهای مختلف متفاوت بوده، همچنین بر اساس برنامههای توسعه ای و نقدینگی که شرکت ممکن است نیاز داشته باشد، تقسیم سود انجام میشود. هرچند میتوان گفت اخذ تصمیم در مورد سیاست تقسیم سود از طرف شرکتها و مدیران بنگاهها میتواند ابزاری برای پیشبینی برنامههای آتی شرکت به ذی نفعان و سهامداران ارائه دهد. این مسائل در حالی مطرح است که بیشتر شرکتهای بورسی درمجامع خود منتهی به سال مالی 29/12/97 سود خوبی را محقق ساخته وبر همین اساس سود خوبی هم میان سهامداران تقسیم کردند. البته با توجه به تاثیرگذاری نوسانات ارز، سکه و طلا در سود آوری شرکتها طی سال گذشته و تثبیت این موارد در سال جاری، امکان کاهش و نبود رونق شرکتهای بورسی در ماههای پیش رو، پیشبینی میشود.بر این اساس عدم تخصیص کل سود میان سهامداران و ذخیره داشتن بخش قابل توجهی از سود محقق شده برای توسعه پروژههای سرمایهگذاری و غیره توسط شرکتها، میتواند مد نظر قرار گیرد. همچنین بازنگری در مدیریت تقسیم سود مجامع و همگام شدن با الگوهای بین المللی در این خصوص، مسئله ای قابل تامل به شمار میآید.