کرکس؛ کوه سوخته؟!

می متالز - کوهستان کرکس واقع در شهرستان نطنز که بلندترین قله‌ی آن نزدیک به ۳۹۰۰ متر ارتفاع دارد، نام زیبا و پرمعنای خود را به دلیل احترامی که ایرانیان برای این نعمت بزرگ خداوندی قایل بوده‌اند، به دست آورده است. اما، شوربختانه در سال‌های اخیر با معدن‌کاوی‌های بی‌شمار، چنان بر این کوه بی‌حرمتی روا داشته‌اند که گویی مردم این سرزمین نه‌تنها قدر کوهستان را نمی‌دانند، بلکه با آن دشمنی می‌ورزند!

به گزارش می متالز، واقعیت این است که فقط گروهی بسیار کوچک هستند که چنین بی‌رحمانه با کوه رفتار می‌کنند. اینان، با ادعای ارزآوری و اشتغال‌زایی اما در واقعیت با خوردن از سرمایه‌های طبیعی کشور، به یک نوع توسعه‌ی اقتصادی ناپایدار دامن می‌زنند. این گروه، ارز خارجی را به ازای فروش دارایی‌های طبیعی و ملی به کشور می‌آورند (اگر در حساب‌های شخصی خود در خارج از کشور نگذارند!) و بسیار بیش از ایجاد شغل برای مردم، دغدغه‌ی درآمدزایی برای خودشان را دارند.

کوه‌ها، از دیرباز به‌خاطر نقشی که در تأمین آب و تغذیه‌ی دام داشته، در ایران گرامی دانسته شده و مردم بر آن‌ها نام‌های نیک گذاشته‌اند. کرکس هم مانند بسیاری از دیگر کوه‌ها در کشور خشک ایران، منشأ برکت بوده و به نامی پرمعنا نامیده شده است. مطابق گفته‌های پژوهشگران زبان‌شناسی و ایران‌شناسی (ازجمله: دکتر جعفر سپهری) «گر» یا «کر» که با واژگانی مانند گریوه و گریبان هم‌ریشه است، تداعی‌کننده‌ی مفهوم سرفرازی، سرکشی، و همچنین به معنای کوهستان است. «گر» در نام‌هایی مانند گرچال (دشتی مرتفع در لواسان)، گرپادگان (گلپایگان)، گریاشان (چشمه‌ای در نزدیکی سنندج)، گروس (نام قدیمی بیجار)، و بسیاری نام‌جاهای دیگر دیده می‌شود. در همه‌ این جاها، همچنین در نام پرنده‌ کرکس، بلندی، سرزندگی، و سرفرازی به ذهن خطور می‌کند. «گر» به معنای آتش هم هست (آگر در زبان کردی، گُر گرفتن،...) که آن نیز دلالت بر فروزندگی و سرکشی می‌کند.

منبع: شعار سال