به گزارش می متالز، یکی از معیارهای سنجش توسعهیافتگی یک کشور میزان مصرف فولاد آن است. سنگ آهن نیز به سبب وابستگی عمیق آن به صنعت فولاد یکی از مهمترین مواد خام بازار جهانی بهشمار میرود. به گزارش سازمان زمینشناسی ایالات متحده امریکا، ذخیره سنگ آهن کل جهان (تا سال 2016) چیزی نزدیک به 170 میلیارد تن با عیار میانگین حدود 48 درصد است. معدنی که به تازگی در کشورمان کشف شد، با ظرفیت 2 میلیارد تن و عیار 70 درصد، رتبه کشورمان را یک درجه ارتقا داده و اکنون ایران پیش از کشور سوئد قرار داشته و 3 درصد منابع جهانی سنگ آهن را در اختیار دارد. نمودار 1 توزیع ذخایر سنگ آهن جهان را براساس آخرین تخمینهای ارایه شده تا پایان سال 2016 را نشان میدهد.
حدود 50 کشور در دنیا دارای معادن سنگ آهن هستند و از آن برای مصارف داخلی و صادرات استفاده میکنند. همانطور که در نمودار نیز مشاهده میشود، 5 کشوری که بیشترین ذخایر این سنگ معدنی را در اختیار دارند، استرالیا، روسیه، برزیل، چین و هند هستند. این 5 کشور در مجموع حدود 75 درصد کل ذخایر سنگ آهن جهان را به خود اختصاص دادهاند. کشورهای استرالیا و برزیل 2 صادرکننده بزرگ جهان هستند که هر کدام حدودا یکسوم صادرات جهانی را در اختیار دارند. به همین جهت اغلب شرکتهای بزرگ استخراجی نیز در همین مناطق (به خصوص استرالیا) واقع شدهاند. استرالیا و برزیل با در دست داشتن به ترتیب 30 و 13 درصد از ذخایر سنگ آهن جهان، نقش تعیینکنندهای در بازار این ماده خام دارند.
نکتهای که باید در خصوص چین در نظر داشت این که با وجود در اختیار داشتن 12 درصد منابع سنگآهن، چون عیار آن پایین است(34 درصد در مقایسه با 62 درصد استاندارد جهانی) این کشور به بزرگترین وارد کننده این ماده تبدیل شده است. به دلیل عیار نامرغوب و همزمان تقاضای بالای فولادسازان این کشور، واردات سنگ آهن چین در اولویت قرار دارد. هزینه فرآوری سنگهای عیار پایین، زیاد بوده و به همین جهت با اینکه چین در سال 2013 نخستین تولیدکننده سنگآهن جهان بود، به علت بهای تمام شده بالا، در سال 2014 با افت شدید تولید مواجه شد. در حال حاضر میزان تولیدات این کشور پس از استرالیا و برزیل در رتبه سوم قرار دارد. بنا بر گزارشی که بلومبرگ (Bloomberg) در اوایل سال 2016 منتشر کرد، به دلیل پایین بودن هزینه تولید فرآوری سنگ آهن در استرالیا و برزیل، چین ترجیح میدهد که از سنگ آهنهای آنها استفاده کرده و بیشتر معادن خود را دستنخورده نگه دارد و در عوض، هزینه استخراج و فرآوری سنگ آهن را بر روی تولید فولاد بیشتر سرمایهگذاری کند.