عوارض ۲۵ درصدی سنگ آهن، مانعی برای صادرات هدفمند

به گزارش می متالز، مهرداد اکبریان رئیس انجمن سنگ آهن با اشاره به بحث عوارض ۲۵ درصدی برای صادرات سنگ آهن، گفت: عوارض برای سنگ آهن، کنسانتره آهن و گندله یکسان است  ولی حوزه عمل و زنجیره ارزشی آن ها با یکدیگر تفاوت دارد.

او بیان کرد: برای مثال در حوزه سنگ آهن، سنگ‌های آهنی داریم که برای فولاد سازی مناسب نیست یا هماتیت یا سنگ‌های آهن‌ عیار پایین هستند که کارخانجات کنسانتره‌سازی یا فولادسازی از این‌ها استفاده نمی‌کنند.

رئیس انجمن سنگ آهن  ادامه داد: زمانی که راجع به سنگ آهن صحبت می‌کنیم باید نوعی تفکیک اعمال کنیم.  زمانی که هدف گذاری مان در زنجیره، فولاد است می‌توانیم سنگ‌های آهنی که در زمینه فولاد به دردمان نمی‌خورد را محدود کنیم، پس در بحث سنگ آهن نباید با اعمال ۲۵ درصدی منجر به اجحاف حق سایر تولیدات شویم.

اکبریان گفت: عوارض  ۲۵ درصدی، دست محصولات برخی از معادن که  فاقد بازار داخلی هستند را از بازار صادراتی کوتاه کرده و به حتم موجب تعطیلی، رکود، خسارت و ضرر برای این دسته از مشاغل می شویم.

او افزود: برای آن بخشی از سنگ آهن که داخل کشور تولید می شود و برای کنسانتره سازی و زنجیره فولاد هم مناسب است، نگران بحث عوارض نیستیم، ولی اینکه این عوارض چند درصد و در چه زمانی و به چه صورتی اخذ شود جای بحث دارد.

رئیس انجمن سنگ آهن تشریح کرد: قبل از اول مهر، از سنگ آهن دانه بندی به صورت پلکانی عوارض دریافت می‌شد که پارسال ۵ درصد و امسال ۸ درصد بوده است و مقرر شد تا برای سال آینده ۱۰ درصد شود،  ما هم تابع این امر بودیم چرا که یک حرکت مثبت و موجب رونق کنسانتره‌سازی در کشور شد.

اکبریان بیان کرد: حاضریم در همین روش پلکانی هم در سال آینده عوارض  ۱۰ درصد پرداخت شود، اما به یکباره این رقم را تغییر دادند و عوارض  ۲۵ درصد شد. عوارض در برخی از واحد‌های کوچک نسبت به برخی از واحد‌های بزرگ کمتر تأثیرگذار بود، اما کار برای واحد‌های کوچک که دسترسی به بازار‌های داخلی کمتری دارند، سخت شد چرا که دیگر به راحتی نتوانستند کار را ادامه دهند.

او ادامه داد: هم اکنون برای بحث کنسانتره‌های کشوری و تامین و جبران کمبود آن مشکلاتی ایجاد شده است. اکنون ظرفیت ۵۴ تا ۵۵ میلیون تن تولید کنسانتره در کشور را داریم که کل مصرف کنسانتره کشور نهایت به ۴۰ یا ۴۱ میلیون تن خواهد رسید.

رئیس انجمن سنگ آهن گفت: برای مازاد این میزان باید اجازه صادرات داشته باشیم تا سرمایه‌های خارج از این حوزه را بدست آوریم و در امر توسعه واحد‌های کنسانتره سازی مجدد آنها را فعال کنیم. اگر به عدد‌هایی چون  ۳۴، ۴۴ و ۵۵ میلیون تن در سال‌های آینده اعتقاد داریم. از هم اکنون باید مباحث سرمایه گذاری و توسعه واحد‌های کنسانتره سازی را مطرح کنیم و در غیر این صورت کاری از پیش نخواهیم برد.

اکبریان بیان کرد: پیشنهاد شده است که برای کنسانتره مازاد، عوارض را صفر کنند یعنی اصلاً عوارض تخصیص داده نشود. ۲۵ درصد عوارض یک عدد بسیار غیرمنطقی است که تأثیرات منفی آن را در فرار سرمایه از این حوزه کاملاً خواهیم دید.

او در ارتباط با گندله سازی، افزود: بین تولید گندله و تولید کنسانتره فاصله وجود دارد. باید بتوانیم به همین میزانی که کسانتره تولید می‌کنیم، گندله تولید کنیم، یعنی اعداد آن تولیدی آن باید شبیه به یکدیگر شود.

رئیس انجمن سنگ آهن ادامه داد: هم اکنون گندله سازی با یک فاصله ۱۰ تا ۱۲ میلیون تنی از کنسانتره عقب تر است و ظرفیت تولیدیمان باید به شدت توسعه پیدا کند. باید در این بخش سرمایه گذاری شود و واحد‌های جدید در چرخه به وجود آید. ما اگر از هم اکنون این پالس را به سرمایه‌گذاران بدهیم تحت این عنوان که، وارد شرایطی می‌شود که یک بازار محدودی دارید، خریداران، حاشیه سود و قیمت محصولتان  مشخص است، شاید اصلا سرمایه خود را وارد این حوزه نکند.

اکبریان بیان کرد: ممکن است در کوتاه مدت فولادی‌ها خوشحال باشند که امروز گندله ارزان قیمتی دریافت می‌کنند، اما در بلند مدت خواهند دید که همین عدم توسعه گندله سازی در کشور در نهایت به ضرر آن‌ها تمام خواهد شد.

او تشریح کرد: پیشرفت کشور در احداث و شروع به کار گندله سازی‌های جدید است. ظرفیت تولید گندله سازی باید به ۵۵ میلیون تن برسد اما متاسفانه ما در این موضوع عقب هستیم، اتخاذ تصمیماتی که موجبات این قضیه رو فراهم نمی‌کند قطعاً اشتباه است.

رئیس انجمن سنگ آهن افزود: برای گندله به هیچ عنوان نباید عوارض ۲۰ یا ۲۵ و ۳۰ درصدی داشته باشیم. عوارض ۵ درصدی که قبل از مهر بود نیز برای صادرات عدد زیادی نبود، در گذشته حدود ۹۰ درصد از گندله داخل کشور مصرف و شاید ۸ درصد آن صادر می‌شد و با همین شرایط مهیان شده، شاید دیگر نیازی به عوارض نبود.