پاکستان، قرارگاه دومین معدن بزرگ نمک در جهان

به گزارش می متالز، به نقل از دِتلگراف دومین ذخیره بزرگ نمک خوراکی جهان در شمال شرق پاکستان قرار دارد. یک شهر کوچک نمکی در آن ساخته شده و هر ساله ۲۵۰ هزار گردشگر را به این منطقه می‌کشاند. این موزه‌شهر که معدن نمک «کیهوره» نام دارد، قدیمی‌ترین معدن نمک در جنوب آسیاست؛ در شهرستان «جهلم» از توابع ایالت «پنجاب» و در فاصله ۱۶۰ کیلومتری اسلام‌آباد پایتخت پاکستان و ۲۵۰ کیلومتری شهر لاهور مرکز ایالت پنجاب قرار دارد که در نهایت از موقعیت خوبی برای تبدیل شدن به یک مرکز تفریحی بین‌المللی برخوردار شده است.
کشف این معدن نمک نیز حکایت جالبی دارد. گفته می‌شود زمانی که اسکندر مقدونی در سال ۳۲۲ هجری قمری به هند حمله کرد، اسب‌های لشکرش نزدیک کیهوره توقف کرده و به لیسیدن سنگ‌های اطراف این محل پرداختند که همین ماجرا موجب کشف این معدن شد.
وسعت معدن نمک کیهوره ۱۱۰ کیلومتر مربع است و ۱۹ ورودی دارد. از این میان، حدود ۱۱ ورودی برای استخراج نمک از زیرزمین مورد استفاده قرار می‌گیرد و بقیه ورودی‌ها برای ورود گردشگران داخلی و خارجی به داخل شهری که در قسمتی از معدن قرار دارد استفاده می‌شود. یکی از جالب‌ترین بناهای این شهر نمکی، مسجدی است که از آجرهای نمکی ساخته و با لامپ‌های هالوژن تزئین شده است.
همچنین برای عبور آب از شهر نمکی، شیارهایی طراحی شده که از به هم پیوستن آنها رودی تشکیل می‌شود. این رود از وسط شهر عبور می‌کند و برخی مسافران برای آب‌تنی از این آب نمکی استفاده می‌کنند.
آب مورد نیاز این رودخانه از آب باران تامین می‌شود، اما به علت شور بودن، نوشیدنی نیست و ویژگی درمانی دارد.
اقامت در شهر نمک به عنوان یک درمان طبیعی مورد توجه مردم است و پزشکانی که در شهر نمک مستقر شده‌اند خدمات لازم برای استفاده بهتر از شهر نمک را به مراجعان ارائه می‌کنند.
این شهر همچنین دارای یک مرکز پست، هتل، قطار و سایر مواردی است که یک شهر کوچک باید از آن برخوردار باشد.
مجسمه‌های نمکی، سوغات معدن کیهوره است و توصیه می‌شود به دلیل ویژگی درمانی در خانه نگهداری شود.
از معدن نمک کیهوره مدت‌ها به عنوان ملک شخصی ماهاراجه‌های منطقه استفاده می‌شد، اما پس از استقلال پاکستان از هند، این معدن به دولت واگذار شد. تونل اصلی این معدن را یک مهندس معدن به نام دکتر اچ. وارس در سال ۱۸۷۲ میلادی (۱۲۵۱ خورشیدی) توسعه داد. در آن زمان انگلیس بر پاکستان حکمرانی می‌کرد. پس از استقلال، شرکت توسعه معادن پاکستان این معدن را در اختیار گرفت.
اکنون کیهوره بزرگترین منبع تامین نمک موردنیاز این کشور است و سالانه بیش از ۳۵۰ هزار تن نمک تولید می‌کند که ۹۹ درصد آن هالیت خالص است. برآوردهای ارائه‌شده از ذخایر نمک این معدن از بین ۸۲ تا ۶۰۰ میلیون تن متفاوت است.
این معدن منبع درآمدهای گردشگری بسیاری برای پاکستان است. در آن بازدیدکننده‌ها با یک قطار به داخل برده می‌شوند و چندین استخر پر از آب نمک را می‌بینند. مسجد بادشانی که در تونل‌های معدن ساخته شده نیز با آجرهای نمکی رنگارنگ تزئین شده است. عمر این مسجد به ۵۰ سال پیش می‌رسد.
دیگر آثار هنری داخل معدن شامل مجسمه منار پاکستان، مجسمه علامه اقبال و توده‌ای از کریستال‌ها به شکل نام محمد به زبان اردو است و در کنار آنها نیز ماکت دیوار بزرگ چین قرار گرفته است. در سال ۲۰۰۳ میلادی(۱۳۸۲ خورشیدی) تجهیزات و جاذبه‌های توریستی مربوط به ۲ فاز از این معدن توسعه یافت و ۹ میلیون روپیه برای آن هزینه شد. در سال ۲۰۰۷ میلادی(۱۳۸۶ خورشیدی) نیز یک بخش بالینی با ۲۰ تخت بنا شد و ۱۰ میلیون روپیه هزینه برد. این واحدهای درمانی برای معالجه آسم و دیگر بیماری‌های تنفسی با استفاده از نمک‌درمانی کارآیی دارند. رویداد «پاکستان ۲۰۰۷ را ببینید» هم شامل سفری با قطار در کیهوره بود.
در فوریه ۲۰۱۱ میلادی (بهمن ۱۳۹۰) راه‌آهن پاکستان اقدام به راه‌اندازی خطوطی ویژه برای گردشگرهایی کرد که از لاهور و راولپندی به کیهوره می‌رفتند. به این منظور ایستگاه راه‌آهن کیهوره با همکاری یک شرکت خصوصی مرمت شد.
از دیگر جاذبه‌های گردشگری این معدن یک سالن گردهمایی است که ۷۵ متر ارتفاع دارد. پل سیرات و پلی نمکی که بدون هیچ ستونی در سراسر استخری به عمق ۲۵ متر و پر از آب شور قرار گرفته‌اند، دیگر جاذبه این معدن هستند و در کنار اینها یک قصر آینه‌ای به نام شیخ ماهال بنا شده که در آن کریستال‌های نمک به رنگ صورتی کمرنگ قرار دارند. در نهایت می‌توانید از کافه معدن نمک کیهوره هم استفاده کنید.