قطعه «اچ‌پی‌جی‌آر» در نمایشگاه ملی فولاد رونمایی شد

به گزارش می متالز، این شرکت سال گذشته در جشنواره و نمایشگاه ملی فولاد حضوری فعال داشت و امسال نیز با دستاوردهای جدیدتری در دومین جشنواره و نمایشگاه ملی فولاد حضور یافت.  حسن اسماعیلی، معاون بازرگانی مجتمع صنعتی فولاد اسفراین در گفت‌وگویی با اعلام این خبر از گام‌هایی که می‌توان برای بهتر برگزار کردن یک دورهمی تخصصی فولادی با رویکرد بومی‌سازی برداشت و از انتظارات تامین‌کنندگان صنعت فولاد سخن گفت. این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.
 

فولاد اسفراین در دومین جشنواره و نمایشگاه ملی فولاد با چه دستاوردهایی حضور پیدا می‌کند؟

مجتمع فولاد اسفراین امکان ساخت ۱۴۰گونه فولاد آلیاژی را دارد و به‌طور دائم با دریافت نیازهای صنعت فولاد به مهندسی و ساخت قطعات مورد نیازشان اقدام می‌کند. یکی از این قطعات که در معادن و فرآوری مواد معدنی به‌کار گرفته می‌شود، تایرهای سنگ‌شکن «اچ‌پی‌جی‌آر» است که برای نخستین‌بار سال گذشته آن را با تشکیل و کمک کنسرسیومی از چند شرکت‌ خوب داخلی تولید کردیم. این یک شیوه تولید متداول در جهان است و برترین شرکت‌های جهان به‌طور کنسرسیومی اداره می‌شوند. الان نمی‌توان گفت 100 درصد یک قطعه یا دستگاه را یک شرکت تولید می‌کند. ما هم با تشکیل این کنسرسیوم که هر کدام بخشی از کار را قبول کردند و مجتمع فولاد اسفراین هدف  اصلی کار بود تایرهای سنگ‌شکن را تولید کردیم.  همچنین ما در سالی که گذشت روی صنعت فولاد تمرکز کردیم و برای شرکت‌های فولاد مبارکه، ذوب آهن اصفهان و... تولید غلتک‌های پشتیبان نورد گرم، تجهیزات هاف کوپلینگ و بیشتر قطعات«های‌تک» صنایع فولاد را در دستور کار قرار دادیم.  همچنین به سمت تولید یکسری قطعات خاص در صنعت سیمان رفتیم. این نمونه‌های جدیدی از کارهای امسال بود که ۲۳دی، در این نمایشگاه قرار است معرفی کنیم.
 

لزوم تولید قطعات مورد نیاز صنایع مادر در چه چیزهایی است؟

بومی‌سازی قطعات مورد نیاز صنایع مادر صرفه‌جویی ارزی خوبی دارند و از سوی دیگر، نگرانی دیگر شرکت‌های مشابه را در زمینه این قطعه کاهش خواهد یافت. وقتی کارخانه‌ای مثل ذوب آهن در فهرست تحریم قرار می‌گیرد نه می‌تواند چیزی بفروشد و نه بخرد؛ دست‌کم با شرکت‌هایی که طرف‌شان امریکایی است. به همین دلیل هم چاره‌ای نیست جز رو آوردن به توان و ظرفیت داخلی. در این راستا مجتمع فولاد اسفراین وظیفه خود دانسته به سمت تولید قطعات های‌تک پیش برود. در حقیقت رسالت اصلی مجتمع صنعتی فولاد اسفراین حرکت به سوی قطعه‌سازی و تولیدات فولادی با ارزش‌افزوده بالاست که حاشیه سود بالاتری برای مجتمع صنعتی ایجاد می‌کند.  به‌ویژه آنکه تحریم‌های جدید باز هم تاکیدی بر برگزاری این جشنواره و نمایشگاه است.  بله همین‌طور است. دشمن دارد صنایع را در فهرست تحریم‌ها می‌آورد. این تحریم‌ها به‌طور جدی عرصه را بر تولیدکنندگان ما تنگ می‌کند. با این حال جشنواره‌هایی از این دست می‌تواند روزنه‌ای را به روی تولیدکنندگان داخلی باز کند. در حقیقت ابتکار راه‌اندازی چنین جشنواره‌ عملگرا و تخصصی بسیار به‌موقع بود. این جشنواره و نمایشگاه کم‌کم جایگاه خود را بازیافته و موثر قرار می گیرد کما اینکه سال گذشته هم با اینکه دور نخست برگزاری‌اش بود خیلی خوب بود و از استقبال خوبی هم برخوردار شد. اگرچه این انتقاد نیز به آن وارد بود که از نظر وسعت بسیار کوچک‌تر از نمایشگاه بین‌المللی تهران است.
 

مزیت واقعی این نمایشگاه چیست؟

نمایشگاه ملی فولاد، این مزیت را دارد که تخصصی است و کسانی حضور می‌یابند که نیاز واقعی دارند یا کسانی هستند که چیزی را تولید کرده و به دنبال مشتری خود می‌گردند. واضح است که شرکت‌های متفرقه حضور نداشتند و به همین دلیل ما امسال از این فرصت استقبال کردیم و بتوانیم بهتر از سال گذشته حضور پیدا کنیم.  سال گذشته شرکت گوهرزمین به‌عنوان نخستین مشتری ما ۶ تا۱۰ قطعه تایر «اچ‌پی‌جی‌آر» سنگ‌شکن سفارش داد و قرارداد آن بسته شد. از بقیه شرکت‌ها نیز سفارش‌هایی داریم.
فولاد اسفراین با توجه به تشدید تحریم‌های اخیر برای روزآمد کردن واحد خود چه اقدام‌هایی انجام می‌دهد؟
مجتمع صنعتی فولاد اسفراین ما محصولات روتینی مانند سایر کارخانه‌های فولادی تولید نمی‌کند، بلکه باید به ما اعلام نیاز شود تا با توجه به توانمندی‌های فنی و نیروی انسانی متخصص این مجتمع هر قطعه‌ای که فولاد آلیاژی در آن به‌کار رفته باشد و استراتژیکی باشد را در هر گرید فولادی با مهندسی معکوس تولید کنیم.
 

چه نواقصی در جشنواره و  نمایشگاه دیدید؟

فکر نمی‌کنم این نمایشگاه نواقصی داشته باشد؛ چراکه سال گذشته نخستین دوره برگزاری بود و در حد و اندازه خودش خوب بود اما شاید لازم باشد در بخش اطلاع‌رسانی به صنایع اقدام‌هایی انجام شود تا همه شرکت‌ها حضور داشته باشند و این حضور کمرنگ نباشد. بعضی‌ها واقعا به‌دنبال آن هستند که در این نمایشگاه مشکلات‌شان را بتوانند حل کنند. فکر می‌کنم اگر در همین حد هم اطلاع‌رسانی خوبی شود تا استقبال خوبی از آن صورت بگیرد، عالی می‌شود. البته مشارکت حداکثری نیاز به فضای بزرگ‌تری مانند محل نمایشگاه‌های بین‌المللی دارد. در حالی که تعداد زیادی صنعت داریم که در یک فضای کوچک خودشان را نمی‌توانند معرفی می‌کنند، به‌احتمال زیاد مشارکت همگانی نیست.
 در کنار این موارد این را هم در نظر بگیرید که در این یک سال شرکت‌هایی هستند که در این مدت با مشکلات جدی تحریم روبه‌رو شدند و به‌دنبال رفع آن و البته بعضی شرکت‌ها هم هنوز خواب هستند.  
برخی شرکت‌های تامین‌کننده از این گلایه دارند که بازهم فولادی‌ها از ما خرید نمی‌کنند و پای قرارداد زیر همه چیز می‌زنند.  
متاسفانه این معضل را ما هم داریم. متاسفانه شرکت‌های فولادی شرایط شرکت‌های داخلی تامین‌کننده را با شرکت‌های خارجی مقایسه می‌کنند؛ این در حالی است که شرکت‌های خارجی که سال‌های سال تامین‌کننده صنعت فولاد ما بوده‌اند به محض اینکه می‌بینند یک شرکت داخلی قطعه آنها را تولید کرده قیمت خود را کاهش می‌دهند و به اصطلاح دامپینگ می‌کنند، چون در این سال‌ها سود خود را کرده‌اند. در مقابل شرکت‌های داخلی در مراحل اولیه تولید قطعه متحمل هزینه‌های بسیار بیشتری از رقیب خارجی و نیازمند حمایت و صبر و تامل صنعت فولاد هستند.  در این میان صنایع فولادی با مقایسه شرکت‌های داخلی با شرکت‌های خارجی فضا را به سود خود دیده و از شرکت خارجی خرید می‌کنند وندورلیست خود را به روی شرکت‌های داخلی باز نمی‌کنند.
این مرحله درست گلوگاه تامین‌کنندگان و سربزنگاهی است که باید کارفرمایان ما آن را با توجه به موقعیت فعلی درک کرده و به تامین‌کنندگان داخلی بال و پر بدهند.
این کار را باید بکنند تا در زمانی که حلقه تحریم‌ها سخت‌تر شد بتوانند با تامین‌کنندگان سرحال و قبراق، جان گرفته و از آنها کمک بگیرند؛ اما ظاهرا آنها در درک درست‌تر موقعیت هوشیار‌تر هستند.
همچنین باید سازمان‌های بازرسی، نظارتی و مدیران ارشد جایی این ریسک را بپذیرند و قبول کنند که تولید یک قطعه برای نخستین‌بار ممکن است خطا یا نقصی هم داشته باشد و ما باید به آنها کمک کنیم نه اینکه با وضع قوانین و استانداردهای سختگیرانه‌تر نسبت به خارجی‌ها با شرکت‌های داخلی رفتار کنیم.
 این در حالی است که با سخت‌تر شدن حلقه تحریم و سخت‌تر شدن نقل و انتقال مالی چاره‌ای نیست جز اینکه صنعت فولاد به بومی‌سازی به‌طور جدی‌تر ‌بیندیشد.