به گزارش می متالز، با توجه به هدفگذاری دولت مبنی بر افزایش تولید فولاد توسط تولیدکنندگان و رسیدن به تولید 55 میلیون تن فولاد در افق 1404 این میزان تولید و تامین زیر ساختهای مورد نیاز، کشور نیازمند سرمایهگذاری بخشهای مختلف از جمله بخش خصوصی داخلی و خارجی است و همانطور که محمد شریعتمداری، وزیر صنعت، معدن و تجارت در سخنان خود اعلام کرده برای تامین زیر ساختهای صنعت فولاد کشور نیازمند 19 میلیارد یورو منابع هستیم.
البته این تولیدات نیاز به زیر ساختهای لازم در بحثهای لجستیکی مانند خطوط راه آهن و بنادر مجهز برای جابهجایی و صادرات این حجم از تولیدات سنگین وزن کشور را دارد که با پیشرفت در حوزه فولاد و دیگر محصولات باید بحث لجستیکی آن هم در نظر گرفته شود.
از سوی دیگر تجهیز معادن برای افزایش تولیدات امری بسیار ضروری است که برای این موضوع به حدود 600 میلیون یورو سرمایهگذاری در بخش معدن نیازبوده که با توجه به بودجه محدود معادن کشور، دولت باید بستر و ساز و کار مناسبی برای ایجاد جذابیت در سرمایهگذاری و شرکت بخش خصوصی در این حوزه فراهم کند.
همچنین با افزایش تولید باید نیاز بازارهای منطقه و کشورهای هدف در نظر گرفته شود و تولیدات دیگر تولیدکنندگان فولاد در جهان رصد شود، تا به مانند گذشته تولیدات کشور در انبارها دپو نشود.
از این رو در روزهای اخیر خبری مبنی بر افزایش تولید فولاد در کشور ترکیه منتشر شد. این کشور به عنوان یکی از رقبای ایران در حوزه فولاد براساس گزارش انجمن جهانی فولاد در نوامبر سال 2016 موفق به تولید 3.1 میلیون تن فولاد شد که نسبت به نوامبر سال قبل 7 درصد رشد داشت.
گفتنی است ایران جایگاه سیزدهم خود را بین کشورهای عضو انجمن جهانی حفظ کرده و تولید را به 19 میلیون و 603 هزار تن رسانده است که رشد 19.7 درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل داشت چون تولید 11 ماهه پارسال 16 میلیون و 374 هزار تن گزارش شده بود. ایران در نوامبر هم یک میلیون و 810 هزار تن فولاد خام تولید کرده بود که 15.3 درصد بالاتر از نوامبر سال 2016 است اما از اکتبر که تولید یک میلیون و 872 هزار تن بود کمتر است.
حال با توجه به این موارد ایران در سالهای اخیر نتوانسته با وجود مشکلات در کشورهای همسایه مانند روسیه و قطر، به دلیل نبود ساز و کارها و زیر ساختهای مناسب عملکرد خوبی در صادرات از خود نشان داده و بازاریابی خوبی برای آنها داشته باشد. حال این ابهام وجود دارد که آیا ایران میتواند با ساختارهای لجستیکی فعلی تولیداتی مانند فولاد که دارای وزن بالا و نیاز به ساختارهای لجستیکی قوی است به صادرات خوب و با حجم گستردهبرساند.
از این رو این سوال مطرح است که آیا با رشدی که در شرایط فعلی وجود دارد، تولیدکنندگان کشور قادر خواهند بود که میزان تعریفشده در چشمانداز 1404 را تولید کنند و آیا با تولید این میزان فولاد بازار صادراتی و مصرف داخلی وجود دارد؟