به گزارش می متالز، کارشناسان عوامل متعددی را برای ابتلای این صنعت به دردهای فعلی برمیشمارند و مواردی نظیر فضای کلی کسبوکار در کشور که ریشه در عوامل داخلی و خارجی دارد، مختصات بازار ایران که قیمتگذاری دستوری بر آن حاکم است، دخالتهای دولتی و نیز مدیریت توسط بخش غیرخصوصی در این شرکتها را علت این وضعیت میدانند. این در حالی است که در چند ماه گذشته با مطرح شدن موضوع تجدید ارزیابی داراییها ازسوی این شرکتها، اقبال عمومی به آنها افزایش یافته و نمود آن را در تغییرات روند قیمتی آن میتوان مشاهده کرد. سوال اینجاست که آیا این افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی داراییها، تاثیری در مشکلات ساختاری این صنعت خواهد داشت؟ عواملی که این شرکتهای بزرگ را به دامان ورشکستگی انداخته است قرار است تغییر کنند؟ کارشناسان معتقدند سیاستگذاران باید نگاه خود را از کنترل بازار برداشته و در عوض انرژی خود را به رفع موانع تولید و توسعه آن معطوف کنند؛ اما آیا تصمیمگیران کماکان بر دوری از مکانیزم عرضه و تقاضای بازار اصرار خواهند ورزید؟