به گزارش می متالز، سید محسن محسنزاده اظهار کرد: براساس آمار ثبت شده، امروز حدود ۲۰ کارخانه تولید فرومولیبدن و اکسید مولیبدن در کشور وجود دارد ولی حقیقت این است که بسیاری از این کارخانهها امروز رو به تعطیلی قرار دارند و فعالیت تولیدی انجام نمیدهند. وی درباره دلیل وضعیت موجود در صنعت فرومولیبدن کشور، عنوان کرد: درحالحاضر، شرایط به نحوی است که تولید این محصول برای تولیدکنندگان همراه با بهره اقتصادی و مقرونبهصرفه نیست و ادامه فعالیت آنها حتی ممکن است به زیان بیشتر منجر شود.
مدیرعامل شرکت آریا مولیبدن کسری درباره دلایل این وضعیت در صنعت فرومولیبدن کشور خاطرنشان کرد: یکی از مهمترین دلایل زیانده شدن این صنعت، تغییرات قیمت آن در عرصه جهانی است که نوسانات قیمت در داخل کشور را به همراه دارد. درحالحاضر، قیمت این محصول در دنیا نسبت به سال گذشته ۳۰درصد کاهش پیدا کرده که این موضوع، فعالیت بسیاری از فعالان این حوزه را دچار چالش جدی کرده است.
محسنزاده با اشاره به اینکه این شرکت نیز عملا از چرخه تولید فرومولیبدن خارج شده است، دلیل دیگر کاهش رغبت به فعالیت تولیدکنندگان فرومولیبدن را کمبود مواد اولیه دانست. وی در اینباره اظهار کرد: مواد اولیه مورد نیاز کارخانههای تولید فرومولیبدن و اکسید مولیبدن در کشور ما ۱۰۰درصد داخلی است و این ماده اولیه یعنی سولفور مولیبدن را شرکت ملی مس ایران، از طریق عرضه در بورس ارائه میدهد. سهمیههایی که برای تولیدکنندگان در نظر گرفته شده به شدت کمتر از نیاز معمول آنها به مواد اولیه است و به این ترتیب بیشتر صنعتگران حوزه فرومولیبدن با حجمی بسیار ناچیزتر از سقف ظرفیت کارخانه خود به فعالیت ادامه میدهند که این موضوع نیز به کاهش بهرهوری و توجیه اقتصادی فعالیت در این عرصه میانجامد؛ به عنوان مثال، شرکت ما در 5سال گذشته همواره با یکسوم ظرفیت خود مشغول به فعالیت بوده است؛ در صورتی که بسیاری از هزینهها ثابت ماندهاند. مدیرعامل شرکت آریا مولیبدن کسری تاکید کرد: شرایط تولیدکنندگان حوزه فرومولیبدن بسیار نامساعد است و نیازمند توجه وزارت صنعت، معدن و تجارت و نیز نهادهایی مثل شرکت ملی مس ایران است که اگر این اتفاق رخ نمیدهد، هیچ معلوم نیست که تا اواسط سال آینده اثری از این صنعت و تولیدکنندگان آن در کشور ما باقی خواهد ماند یا خیر! محسنزاده در این رابطه هشدار داد که در شرایط کنونی نیز برخی از فعالان این عرصه برای اینکه بتوانند در عرصه صنعت کشور باقی بمانند، به این سمت پیش رفتهاند که محصول وابستهای غیر از فرومولیبدن یا اکسید مولیبدن تولید کنند و به این طریق مانع از بیحرکت ماندن چرخ کارخانه خود در عرصه صنعت شوند.
مدیرعامل شرکت آریا مولیبدن کسری یکی از دلایل اصلی کمبود سولفورمولیبدن در کشور را که ماده اولیه اصلی برای تولید اکسید مولیبدن و فرو مولیبدن است، اینطور تشریح کرد: وزارت صنعت، معدن و تجارت با توجه به اینکه حس میشد تعداد کارخانههای تولید فرومولیبدن به حد اشباع رسیده است، در سال۱۳۹۱ بخشنامهای را تنظیم و صادر کرد که مصوبه ستاد تنظیم بازار بود و تصریح کرده بود که از آن زمان، به هیچوجه مجوز و پروانه بهرهبرداری فرومولیبدن به کسی داده نشود؛ دستورالعملی که میتوانست برای توسعه این صنعت با منابع موجود مفید است. محسنزاده افزود: این بخشنامه تا سال۱۳۹۳ یا ۱۳۹۴ اجرا میشد و مشکل خاصی نیز در این حوزه نبود؛ اما پس از این سالها، به شکل ناگهانی به چند شرکت که درخواست تاسیس کارخانه را داشتند، مجوز داده شد. مجوزهایی که صدور آنها بدون نیازسنجی و در نظر گرفتن منبع تامین مواد اولیه انجام گرفت و منابع محدود سولفور مولیبدن را تبدیل به کیمیا کرد! یعنی امروز در کنار منابع مواد اولیهای که افزایش نداشتهاند، تعداد زیادی کارخانه تولید فرومولیبدن داریم که برای تامین مواد اولیه خود دچار مشکلات جدی هستند. وی اضافه کرد: این کمبود به حدی بود که ما در ماههای ابتدایی سالجاری حتی در مقاطعی شاهد بودیم که در تولیدکنندگان مجبور شدند سولفور مولیبدن را ۷۵درصد بالای قیمت واقعی یعنی با چیزی حدود ۶۵درصد زیان خریداری کنند.
محسنزاده تحریمهای اعمال شده علیه ایران را از عوامل دیگر مشکلساز در مسیر فعالیت شرکتهای تولید فرومولیبدن دانست و ابراز کرد: تحریمها این صنعت را دچار چالشهای جدی کردهاند؛ محصولی که تا چند سال پیش به راحتی به کشورهای اروپایی صادر میشد، امروز برای رسیدن به بازارهای فروش جهانی، باید از کشورهای واسطه کمک بگیرد که این کار نیز تبعات و مشکلات خاص خود را دارد. وی با ذکر این نکته که صنعت فرومولیبدن ایران با صادرات زنده است، تصریح کرد: بازار داخلی این محصول ۸۰ تا ۹۰ درصد مربوط به صنعت فولاد است و یک بخش کوچک آن مربوط به صنایع دفاع میشود. حال در نظر بگیرید که یک شرکت فولادی بزرگ مثل شرکت فولاد آلیاژی ایران که فولاد آلیاژی تولید میکند، شاید در سال نهایتا ۱۰۰ تن از این مواد را در چرخه تولید خود نیاز داشته باشد؛ در حالیکه ظرفیت تولید تنها یک شرکت در این کشور، یعنی شرکت آریا مولیبدن کسری یکهزار و ۵۰۰ تن است که میتواند به ۲ هزار تن نیز افزایش پیدا کند و نزدیک به ۲۰ کارخانه تولید فرومولیبدن نیز در کشور وجود دارد. یعنی بیش از ۹۰درصد تولیدات این شرکتها که مازاد بر نیاز داخلی است باید به کشورهای دیگر صادر شود.
مدیرعامل شرکت آریا مولیبدن کسری در پاسخ به این پرسش که چرا تولیدکنندگان حوزه مولیبدن محصولات خود را به طور اکسیدمولیبدن صادر میکنند و آن را به شکل فرومولیبدن که ارزش افزوده بیشتری دارد تبدیل نمیکنند، عنوان کرد: در واقع، در این سالها ۷۰ تا ۸۰ درصد محصول صنعت مولیبدن به صورت اکسید مولیبدن و تنها درصد کمی به صورت فرومولیبدن به بازارهای خارجی عرضه شده است و تنها دلیل این موضوع مسائل اقتصادی است. اگرچه صادرات محصول به شکل فرومولیبدن میتواند ارزش افزوده بیشتری را برای تولیدکننده به همراه داشته باشد ولی این کار برای تولیدکننده بار مالی به همراه دارد. زیرا به ازای تولید هرکیلوگرم فرومولیبدن از اکسید مولیبدن تولیدکننده باید حدود 4دلار هزینه کند که بار این هزینهکرد در شرایط کنونی برای تولیدکننده بسیار سنگین است. ضمن اینکه میزان ارزش افزوده حاصل از این فرآوری برای تولیدکننده چندان چشمگیر نیست.
محسنزاده مشکل پیدا کردن بازار فروش مناسب را از دیگر مشکلات تولیدکنندگان فرومولیبدن دانست و در این خصوص گفت: خوشبختانه شرکت ما از این نظر با مشکل روبهرو نبوده ولی محدود شدن بازار فروش، بسیاری از تولیدکنندگان را دچار چالشهای جدی کرده است. بازار اروپا مدتها میشود که تحت تاثیر جوسازیهای امریکا برضد ایران و تحریمهای اعمال شده، شرایط مطلوبی برای حضور تولیدکنندگان ایران نداشته و شرکت ما نیز بیش از 7ماه میشود که محمولهای به این بازارها ارسال نکرده است. وقتی که بازار فروش محصولات به هر دلیلی کوچک شود، بهطور طبیعی قدرت چانهزنی تولیدکنندگان کاهش مییابد و این موضوع در بهره اقتصادی مورد انتظار صادرکنندگان تاثیر منفی میگذارد.
مدیرعامل شرکت آریا مولیبدن کسری با ابراز نگرانی از وضعیت موجود شرکتهای فعال حوزه مولیبدن در ایران، تاکید کرد: همه ما و دستاندرکاران میدانیم که بیشتر شرکتهای فعال موجود در کشور، امروز بدون بهره اقتصادی به معنای واقعی، به فعالیت ادامه میدهند و تنها انگیزه آنها از این کار حفظ اشتغال برای کارکنان خود و تلاش برای حفظ این بنگاههای تولیدی و اقتصادی به امید روزهای آینده و رسیدن به رونق ملی است.
محسنزاده گفت: تا بخش دولتی به عنوان متولی صنعت کشور، بتواند گامی در تامین مواد اولیه مورد نیاز شرکتهایی که خود مجوز فعالیت آنها را صادر کرده است، بردارد و درباره رفع مشکلات موجود کاری انجام دهد. وی تصریح کرد: تولیدکنندهای که در شرایط تحریم و در حالی که با یک اقتصاد شکننده، همچنان دغدغه حضور در عرصه تولید و صنعت کشور را دارد، مطمئنا باید از سوی متولیان این حوزه مورد حمایت قرار بگیرد تا بخش خصوصی بتواند نقش خود را در پیشرفت و توسعه کشور ایفا کند.