به گزارش می متالز، سال ۹۷ نیز با توجه به شرایط موجود نمیتواند سال چندان متفاوتی را برای سیمانیها رقم بزند اما سیمانیها همچنان سنگر خود را حفظ خواهند کرد و چشم امید به احیای بافتهای فرسوده و همچنین کشف بازارهای صادراتی بیشتر دارند تا شاید بتوانند رونق بیشتری به این صنعت ببخشند.
سال گذشته، افزون بر ۸/۵۷ میلیون تن کلینکر و ۵/۵۴ میلیون تن سیمان در کشور تولید شد که از این میزان ۵ میلیون و ۸۰۰هزار تن کلینکر و حدود ۶ میلیون تن سیمان صادر شده است. این مطلب را دبیر انجمن صنفی کارفرمایان صنعت سیمان عنوان و اظهار کرد: وضعیت بازار سیمان در اسفند ۹۶ نسبت به ماههای پیش از آن بهتر بود اما در فروردین ۹۷ با افت بازار روبهرو شدهایم، البته ۲ماه ابتدای هر سال همیشه بازار سیمان تا حدی با افت همراه است.
عبدالرضا شیخان با اشاره به پیشبینی بازار سیمان در سال ۹۷ خاطرنشان کرد: پیشبینی ما برای سال ۹۷ با توجه به میزان مصارف داخلی به طور تقریبی همان روند سالهای ۹۵ و ۹۶ است و قرار نیست اتفاق ویژهای در این زمینه روی دهد.
البته برای سال ۹۷ به احیای بافت فرسوده امیدواریم تا این موضوع بهطور جدیتر پیگیری شود. وی در پاسخ به این پرسش که آیا عزم و تصمیم جدی برای احیای بافتهای فرسوده که چند وقتی است مطرح شده وجود دارد یا خیر، عنوان کرد: اگر مسئولان قصد دارند رونق نسبی در کشور ایجاد کنند باید به سمت ساختوسازهای جدید پیش بروند که سبب ایجاد رونق و خروج از رکود میشود و در نهایت سبب ایجاد اشتغالزایی در کشور خواهد شد، در این راستا احیای بافتهای فرسوده میتواند یک راهکار بسیار موثر برای دولت بهشمار رود و دولت میتواند در این زمینه پیشقدم باشد.
وی ادامه داد: امیدواری دوم سیمانیها به رویههای بتنی است که در ۲ سال گذشته، برای فرهنگسازی آن اقدام شده است و در امسال این فرصت ایجاد شده که بتوان از این روش استفاده بیشتری کرد. دبیر انجمن صنفی کارفرمایان صنعت سیمان با اشاره به صادرات نیز عنوان کرد: با توجه به کاهش میزان صادرات سیمان نسبت به سالهای گذشته باید رویکرد صادراتی در کشور را نسبت به گذشته تغییر بدهیم؛ کشورهایی چون عراق و افغانستان میتوانند بازارهای خوبی برای رسیدن به چشمانداز سیمان بهشمار روند. شیخان در پاسخ به این پرسش که آیا احتمالی برای بازگشت عراق بهعنوان بازار صادراتی وجود دارد، گفت: با توجه به سیاستهای عراق در بازسازی این کشور، در صورت کمبود سیمان چارهای جز استفاده از سیمان ایران نخواهد داشت. وی همچنین در پاسخ به این پرسش که آیا عراق از کشورهای دیگر سیمان وارد میکند یا کارخانههای خود را راهاندازی کرده، گفت: از نظر اقتصادی برای عراق بهصرفهتر خواهد بود که از کارخانههای مرزی ایران استفاده کند و واردات از کشورهای دیگر برای این کشور صرفه اقتصادی نخواهد داشت، اما موضوع این است که عراقیها بیشتر کارخانههای سیمان خود را فعال کردهاند و تنها کلینکر خود را از ایران وارد میکنند، هر چند در این زمینه موضوع سیاسی هم تاثیرگذار است اما ما به مسائل سیاسی آن ورود نمیکنیم.
وی در ادامه یادآور شد: با توجه به تمامی این شرایط به نظر نمیرسد اتفاق ویژهای برای این صنعت روی دهد و اگر نتوانیم صادرات کشور را افزایش دهیم تولید و صادرات سیمان نسبت به سال گذشته تغییر چندانی نخواهد کرد.
دبیر انجمن صنفی کارفرمایان صنعت سیمان همچنین درباره افزایش نرخ احتمالی سیمان در سال پیشرو عنوان کرد: قیمتهای سیمان درحالحاضر همان قیمتهای ارشادی مربوط به سال ۹۵ است، البته در ۲ سال گذشته واحدهای سیمانی برای فروش بیشتر اقدام به تخفیفهای ویژه در این زمینه کردند. بسیاری از کارخانهها در ۱۰ ماه نخست سال ۹۶ با تخفیفهای بالا سیمان خود را عرضه کردند که بیشتر کارخانهداران در پایان سال ۹۶ و در ماههای بهمن و اسفند، اقدام به حذف این تخفیفها کردند، هر چند که با حذف این تخفیفها کارخانهداران همچنان محصولات خود را نسبت به قیمتهای ارشادی کمتر به فروش میرسانند. شیخان در ادامه با اشاره به روند افزایش قیمتها و تورم خاطرنشان کرد: از سوی دیگر با توجه به افزایش نرخ سایر کالاها در کشور، افزایش حقوق کارگری و نرخ تورم و همچنین افزایش نرخ سایر لوازم مورد نیاز در صنعت سیمان باید به سمتی پیش رفت که تمام این تخفیفها حذف شوند چراکه در این صورت، نرخ سیمان نسبت به گذشته، حالت تعادلی در پیش خواهد گرفت. شیخان درباره شیوه قیمتگذاریها نیز عنوان کرد: به هر حال انجمن بخشی از کار کارشناسی را روی قیمتها انجام میدهد و به وسیله بورس و واحدهایی که خارج از بورس هستند اطلاعاتی را دریافت میکند و در نهایت پس از بررسیهای کارشناسی، دست به افزایش نرخ خواهد زد که البته در این زمینه، هنوز به جمعبندی نهایی به منظور افزایش قیمتها برای امسال نرسیدهایم.
وی همچنین در پاسخ به این پرسش که «چند سالی است سیمانیها قصد ورود به بورس کالا را دارند اما این امر هنوز محقق نشده است. آیا در سال ۹۷ ممکن است محقق شود»، گفت: درحالحاضر ورود بورس کالا همان مشکلات گذشته خود را دارد.
البته من همچنان معتقدم که یکی از راهکارهای درست در زمینه قیمتگذاری سیمان، ورود به بورس کالاست. البته ما تمرینی را در سال ۹۶ برای ورود به بورس کالا آغاز کردیم و آن، فروشهای متمرکز در مقاطع مختلف از جمله تهران به وسیله انجمن بود که این فروش متمرکز نیز به همان روش سازوکارهای بورس انجام شود.
به نظر میرسد اگر این روند ادامه پیدا کند، شاید بتوانیم در ۷ منطقه سیمانی کشور که هر منطقه دبیر ویژه خود را دارد و بازار را رصد میکند، این فروش متمرکز را با توجه به ساز و کارهای خود مناطق به پیش ببریم و این اتفاق میتواند تمرینی برای ورود به بورس کالا تلقی شود. این دبیرها کمیته رصد بازار ایجاد کردهاند و بازار را بهطور مستمر رصد میکنند تا بتوانند قیمتهای ارشادی را رعایت کنند و از سوی دیگر منافعی را نصیب تولیدکنندگان سیمان میکنند. شیخان در پایان تاکید کرد: اینها برنامههایی است که در سال ۹۶ آغاز کردهایم و همچنان آنها را در سال ۹۷ به پیش خواهیم برد. تلاش ما این است که در سال پیشرو هیچ کارخانه سیمانی تعطیل و هیچ کارگری بیکار نشود، همانگونه که تا پایان سال ۹۶ این اتفاق برای هیچ واحد سیمانی روی نداد.
پروژههای عمرانی، از عوامل مهمی هستند که میتوانند در رونق صنعت سیمان نقش داشته باشند. در اینباره داریوش حمیدی، کارشناس سیمان اظهار کرد: یکی از مهمترین موضوعهایی که میتواند به حوزه صنعت سیمان کمک کند، راهاندازی پروژههای عمرانی خواهد بود اما به نظر نمیرسد که در امسال، شاهد تحرکی در پروژههای عمرانی در کشور باشیم.
از آنجا که تولید سیمان درحالحاضر بیش از نیاز داخل است، اگر تقاضای داخلی امکان استفاده از آن را به ما ندهد باید به سمت افزایش صادرات پیش برویم. بنابراین اگر طرحهای عمرانی تحرکی نداشته باشند، نمیتوانیم در حوزه سیمان در امسال نیز شاهد تحرک باشیم.
حمیدی در ادامه خاطرنشان کرد: باید بیش از پیش به سمت بازارهای منطقه پیش رفت. کشورهای حوزه خلیجفارس، افغانستان و کشورهای آسیای میانه و کشورهایی مانند عمان و کویت میتوانند بازار خوبی برای صادرات سیمان و کلینکر ایران بهشمار روند.
وی در پاسخ به این پرسش که رویههای بتنی تا چه اندازه میتوانند به رونق سیمان در امسال بینجامند، گفت: البته چند سالی است که موضوع رویههای بتنی بهعنوان یک راهکار در نظر گرفته شدهاند. البته برخی کشورهای اروپایی نیز به این سمت پیش رفتهاند، اما به نظر میرسد برای کارفرمایان، تامین بتن سختتر از تامین آسفالت است.
این کارشناس سیمان تاکید کرد: استفاده از رویههای بتنی در کشور نیازمند فرهنگسازی بیشتر است و باید بتوانیم کارفرمایان را بیش از این به سمت استفاده از رویههای بتنی سوق بدهیم. از سوی دیگر حمل و ریختن بتن، سختتر از آسفالت است و کارفرمایان چندان متمایل به این روش نیستند.