به گزارش میمتالز، سیدحسین سلیمی روز سه شنبه درباره تجارت با افغانستان گفت: تجارت و صادرات با افغانستان بعد از روی کار آمدن طالبان در این کشور برای مدتی تعطیل شد و رفتوآمدی نبود تا اینکه حکومت جدید وزرای خود را منصوب کرد.
وی با بیان اینکه بازگشت تجارت به شرایط عادی روندی زمانبر است، افزود: بعد از تغییر و تحولات سیاسی در افغانستان با کاهش ۳۰۰ میلیون دلاری در صادرات به این کشور مواجه شدیم در حالی که سال گذشته حجم صادرات ما به این کشور همسایه از یک میلیارد دلار فراتر رفته بود.
این فعال بخش خصوصی تصریح کرد: یکی از مشکلات فعلی در افغانستان این است که پولی ندارد؛ در حقیقت در زمان حضور آمریکاییها در افغانستان، آنها در قالب کمکهای اقتصادی به دولت این کشور مبالغی را پرداخت میکردند که این مبالغ صرف خرید کالا از کشورهای دیگر به ویژه ایران میشد، اما امروز نه تنها کمکی به حکومت طالبان نمیشود بلکه منابع این کشور در خارج از افغانستان نیز بلوکه شده است.
سلیمی با بیان اینکه افغانستان از نظر دسترسی به منابع مالی، کشوری ضعیف محسوب میشود، تصریح کرد: از آنجایی که طالبان دسترسی محدودی به منابع مالی دارد، لذا خریدهای دولتی از سوی آنها کاهش چشمگیری یافته و خریدهای بخش خصوصی هم در این مدت کاهش یافته که عمده آن شرایط اقتصادی در داخل افغانستان است.
رییس اتاق مشترک بازرگانی ایران و افغانستان پیشنهاد کرد برای آنکه افغانستانیها به منابع مالی بیشتری دسترسی داشته باشند، ایران در این کشور به ویژه در حوزه منابع غنی افغانستان سرمایهگذاری کند و سود حاصل از آن در قالب کالا به این کشور بازگردانده شود.
وی تصریح کرد: ایران از امکانات فراوان و دانش فنی و مهندسی بالایی برخوردار است و نیروی انسانی خبرهای را در اختیار دارد لذا میتواند ماشینآلات، دانش فنی و نیروی انسانی لازم را همزمان با سرمایهگذاری در معادن در اختیار افغانستان قرار دهد.
این فعال بخش خصوصی لازمه این امر را طی شدن روند قانونی در داخل و مشخص شدن شرایط سیاسی در داخل افغانستان دانست و افزود: در حال حاضر تمام کشورهای غربی چشم به منابع غنی و معادن افغانستان دوختهاند و برآورد میشود که ارزش آنها بیش از هزار میلیارد دلار و شاید بیشتر باشد.
وی خاطرنشان کرد: افغانستان حتما بعد از مشخص شدن شرایط سیاسیاش بدنبال جذب سرمایهگذاری در بخش معدن و استفاده از خدمات فنی و مهندسی برخواهد آمد و این امکان وجود دارد که با افزایش درآمدها از این طریق، خرید کالا از ایران نیز افزایش یابد.